The king of War นิยาย บท 1867

ความโกรธเกรี้ยวของหม่าชาว

ผู้อาวุโสเฉินเป็นหนึ่งในสี่ผู้อาวุโสของสมาพันธ์บูโด มีพลังอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น

วันนี้สมาพันธ์บูโด มีหัวหน้าสมาคมคือหยางเฉิน

นอกจากหัวหน้าสมาคมแล้ว ยังมีรองหัวหน้าอีก 2 คน ได้แก่ ตู้จ้งและหนิงเทียนเหอ

จากนั้น ก็คือผู้อาวุโสสี่คนที่มีพลังอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น

ผู้อาวุโสเฉินที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ ก็คือหนึ่งในสี่ผู้อาวุโส

แม้ว่าสมาพันธ์บูโดจะเพิ่งก่อตั้งขึ้น แต่เนื่องจากการนัดหมายของนักบู๊ประเทศซันมีต่อนักบู๊จิ่วโจว ทำให้นักบู๊ในแดนเหนือมนุษย์ส่วนมากล้วนมารวมตัวกันอยู่ที่เยี่ยนตู อีกทั้งหยางเฉินก็ฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิไป ดังนั้นสมาพันธ์บูโดจึงถือโอกาสนี้รับนักบู๊แดนเหนือมนุษย์มากมาย

จิ่วโจวในวันนี้ ตระกูลบู๊โบราณไม่ออกมา เกรงว่าก็คงจะไม่มีกำลังมากพอที่จะแข่งขันกับสมาพันธ์บูโด

หม่าชาวจ้องไปที่ผู้อาวุโสเฉินและพูดอย่างเย็นชาว่า "พวกเราแค่ต้องการพบพี่เฉินสักหน่อย พวกคุณขัดขวางกันแบบนี้ ออกจะทำเกินไปหน่อยไหม? "

“หึ!”

ผู้อาวุโสเฉินพูดอย่างเย็นชา "นายนับเป็นตัวอะไร? ต่อหน้าฉัน ก็มีคุณสมบัติที่จะพูดแบบนี้หรือไง? สมาพันธ์บูโดไม่ใช่ที่ที่ใครก็มาเอะอะได้ เห็นแก่นายที่ยังอายุน้อยและอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าขั้นต้นแล้ว ถือว่าไม่ง่ายเลย ฉันจะให้โอกาสนายจากไปซะ รีบไสหัวออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

หม่าชาวตัวสั่นด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตามแดนบูโดของผู้อาวุโสเฉินนั้นสูงเกินไป อาศัยพวกเขาสามพี่น้อง ต่อให้ร่วมมือกันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย

ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้มีเพียงผู้อาวุโสเฉิน และผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามที่เขากุมความเป็นความตายอยู่ในมือ ในผู้สำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์บูโด ก็ยังมีผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ อยู่

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเกือบจะแน่ใจแล้วว่า หยางเฉินอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์บูโด อีกแค่คืบเข้าก็จะได้พบหยางเฉินแล้ว เพียงแต่เขาถูกขวางเอาไว้อยู่ข้างนอก สิ่งนี้ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมากจริงๆ

หม่าชาวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อระงับความโกรธ เขาจ้องไปที่ผู้อาวุโสเฉินและพูดว่า "ฉันแค่อยากรู้เพียงเรื่องเดียว เกิดอะไรขึ้นกับพี่เฉินกันแน่? ตอนนี้เขายังสบายดีไหม?"

"ไสหัวไป!"

ผู้อาวุโสเฉินตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว เสียงโกรธเกรี้ยวนี้ พัดพาออร่าบู๊อันน่าสยดสยองมาด้วยและเข้าคุกคามใส่หม่าชาวโดยตรง

หม่าชาวรู้สึกเพียงว่าหน้าอกของเขาถูกกระแทกอย่างแรง จากนั้นลำคอก็มีความรู้สึกหวานขึ้น

นี่คือความน่ากลัวของผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดงั้นหรือ?

แค่เพียงออร่าบู๊สายหนึ่งที่มาจากเสียงโกรธเกรี้ยว ก็ยังถึงกับทรงพลังได้ขนาดนี้

แต่ถึงกระนั้น สองพี่น้องตระกูลซ่งก็ยังคงยืนอยู่ต่อหน้าหม่าชาวและจ้องมองผู้อาวุโสเฉินด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ขอแค่หม่าชาวลงมือ พวกเขาก็จะไม่มีวันลังเล แม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ก็ต้องร่วมมือเพื่อต่อสู้กับผู้อาวุโสเฉินไปพร้อมกัน

“ผู้อาวุโสด้านซ้ายและขวา พวกคุณออกไปก่อน!”

หม่าชาวพูดขึ้นทันที

เมื่อได้ยินแบบนั้น สองพี่น้องตระกูลซ่งก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “คุณหม่า คุณจะทำอะไร?”

ดวงตาของหม่าชาวแดงก่ำ เขาพูดพร้อมกับกัดฟันแน่น "พี่เฉินอยู่ที่นี่มาสามวันเต็มๆแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้างในตอนนี้ ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว แล้วจะให้ฉันยอมแพ้ได้อย่างไร?"

เมื่อพูดจบ ออร่าบู๊อันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งก็แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา

เป็นพลังของลูกแก้วดูดเลือดในตัวเขาที่ปะทุออกมา

ไม่เพียงแต่พลังในลูกแก้วดูดเลือดเท่านั้นที่ปะทุขึ้น แต่สายเลือดบรรพชนไป๋หลี่ในร่างกายของเขาก็ปะทุขึ้นเช่นกัน

ที่แท้หม่าชาวซึ่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าชั้นต้น ในเวลานี้ร่างกายของเขาก็เกิดออร่าบู๊และระเบิดพลังออกมา

"หืม?"

ใบหน้าของผู้อาวุโสเฉิน ในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นความตกตะลึง

เขามีพลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น แต่ในเวลานี้กลับยังรู้สึกได้ถึงอันตรายจากหม่าชาว และระดับความอันตรายนี้ก็ยังสูงมากอีกด้วย

“มันเป็นไปได้อย่างไร?”