The king of War นิยาย บท 1878

เป็นพวกสวะ

ใบหน้าของ ไป๋หลี่ซวน น่าเกลียดอย่างยิ่งทันที นั่นเพราะเขาสัมผัสได้ถึงออร่าบู๊ที่หยางเฉินปล่อยออกมา และรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหยางเฉินซึ่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง

นักบู๊โลกฆราวาสกลายเป็นปีศาจไปตั้งแต่เมื่อไร?

ครั้งนี้ที่เขามายังโลกฆราวาส เขารู้แค่ว่าหยางเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก อีกทั้งยังสังหารไป๋หลี่ฉางคงที่ครอบครองพลังกึ่งแดนหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นได้

ในความเห็นของเขา ไม่ว่าหยางเฉินจะแข็งแกร่งเพียงใด แดนบูโดของเขาก็สามารถไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นได้ก็ถือว่าไม่ธรรมดามากแล้ว แต่กลับไม่คิดเลยว่า แดนบูโดของเขาจะเป็นถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง

หากเขารู้ว่า หยางเฉินเพิ่งจะเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางในแค่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เขาจะยิ่งรู้สึกอย่างไร?

“บังอาจ!”

หนึ่งในสองชายผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายที่ติงเหวินจัวพามาตะโกนใส่หยางเฉินว่า "นายนับเป็นตัวอะไร? กล้ามาพูดจาสามหาวกับนายท่านตระกูลไป๋หลี่ของเรา?”

ผู้แข็งแกร่งอีกคนของตระกูลไป่หลี่ก็เอ่ยอย่างโกรธเคือง “ไปพูดจาไร้สาระกับเขาอีกทำไม? พวกเราร่วมมือกันฆ่าเขาซะ”

มุมปากของอีกฝ่ายผุดขึ้นอย่างเย็นชา "ตามที่อยากทำพอดี!"

หลังจากพูดจบ นักบู๊แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายสองคนของตระกูลไป๋หลี่ก็พุ่งเข้าหาหยางเฉินพร้อมกัน

อย่างไรก็ตาม พวกเขากลับไม่ได้ใช้ความเร็วเต็มที่และจงใจชะลอความเร็วเพื่อพุ่งเข้าหาหยางเฉิน

พวกเขารู้ว่าความแข็งแกร่งของหยางเฉินนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่กลับยังต้องการจะฆ่าหยางเฉินก็เพียงเพราะอยากจะแสดงผลงานต่อหน้าไป๋หลี่ซวนพวกเขารู้ดีเช่นกันว่าไป๋หลี่ซวนจะไม่ปล่อยให้พวกเขาตายอย่างแน่นอน

"ไสหัวกลับมาเดี๋ยวนี้!"

ไป๋หลี่ซวนรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของหยางเฉินและตะโกนขึ้นทันที

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาตะโกนออกไปและเตรียมที่จะช่วยเหลือ ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว

ขณะที่เขาพูด หยางเฉินก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว

“ปึง!”

“ปึง!”

สองผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายที่เมื่อกี้ยังมีท่าทางดุดัน มาตอนนี้ราวกับถูกรถบรรทุกชนอย่างหนักชนและกระอักเลือดออกมาก่อนจะกระเด็นไปในอากาศ

ก่อนที่คนจะตกลงพื้น พลังชีวิตของพวกเขากลับสูบสลายไปทันที

ตึง!

หลังจากที่คนตายไป ร่างของเขาก็ตกลงกับพื้นอย่างแรง

ผู้แข็งแกร่งในที่เกิดเหตุต่างตกตะลึงไปอย่างสมบูรณ์

ก่อนที่ ไป๋หลี่ซวน และ หยางเฉินจะปรากฏตัว สองผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายนั้นแข็งแกร่งอย่างมากจนแทบจะเปลี่ยนหัวหน้าสมาคมสมาพันธ์บูโดไปได้แล้ว

แต่กลับไม่นึกเลยว่านักบู๊ของตระกูลไป๋หลี่ที่แข็งแกร่งมากขนาดนี้กลับถูกหยางเฉินฆ่าลงพร้อมกันเพียงชั่ววินาที

สีหน้าของ ไป๋หลี่ซวน โกรธมากจนกู่ไม่กลับ เขาจ้องไปที่หยางเฉินและตะโกนอย่างโกรธเคือง "นายมันกล้าดีนัก ถึงกับกล้าฆ่านักบู๊ของตระกูลไป๋หลี่ต่อหน้าฉัน ต่อให้พวกเขาจะไม่ใช่คนที่โดดเด่นในตระกูลไป๋หลี่ แต่ก็ถือว่าเป็นนักบู๊ของตระกูลไป๋หลี่เช่นกัน วันนี้ ฉันจะบดนายให้เป็นผุยผง! ให้นายได้รู้ว่า ผลของการหาเรื่องตระกูลไป๋หลี่มีผลที่ตามมาร้ายแรงมากขนาดไหน!”

ในดวงตาของหยางเฉินมีรังสีสังหารวาบผ่าน สำหรับตาแก่บัดซบที่อยู่ตรงหน้า เขามีก็แค่จิตสังหารอย่างแรงกล้าเท่านั้น

เนื่องจากอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาหาเขา ดังนั้นเขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเมตตา

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลไป๋หลี่ยังมีความบาดหมางกับหม่าชาว ในฐานะพี่น้องที่ดีของหม่าชาว หยางเฉินย่อมไม่มีความรู้สึกดีเลยสักนิดต่อผู้คนในตระกูลไป่หลี่

ดวงตาของหยางเฉินเป็นประกายเยียบเย็น จากนั้นก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ฉันกลับอยากลองดูสักหน่อย ว่าผลที่ไปหาเรื่องตระกูลไป๋หลี่มันจะร้ายแรงสักขนาดไหน”

ปึง!

หนึ่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง หนึ่งผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ต่างก็มีกำลังการต่อสู้ชั้นยอด ทั้งสองพุ่งเข้าใส่กันและร่างกายของพวกเขาก็ชนเข้าด้วยกันแทบจะในทันที

“เพี๊ยะ!”

ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวกระจายออกไปทุกทิศทุกทางโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่คนทั้งสอง

ไม่ว่าออร่านี้จะไปที่ไหน มันก็จะสร้างพลังทำลายล้างครั้งใหญ่

"ปึงปึงปึง!"

พื้นดินในระยะสิบเมตรรอบๆ คนทั้งสองกลายเป็นผุยผง ฝุ่นที่อยู่รอบๆ ก็ลอยปลิวว่อน

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งซึ่งยืนอยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรก็ยังรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างหนักในตอนที่พวกเขาชนเข้าใส่กัน ส่วนเหล่าผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าลงไป แต่ละคนล้วนรู้สึกราวหน้าอกถูกกระแทกอย่างแรงด้วยออร่าอันน่าตะลึงนี้จนต้องถอยห่างออกไปหลายเมตร

"นี่..."

ในเวลานี้ นักบู๊แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดขั้นแปดที่ชอบโอ้อวดว่าตนเป็นสุดยอดผู้แข็งแกร่งต่างก็ตกตะลึงจนกู่ไม่กลับ เมื่อพวกเขาได้เห็นผู้แข็งแกร่งระดับนี้สู้กัน ถึงค่อยเข้าใจว่าพวกเขาอ่อนแอแค่ไหน

ดวงตาของหม่าชาวเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขากำหมัดแน่นและรู้ว่าช่องว่างระหว่างตัวเขากับหยางเฉินกำลังเพิ่มมากขึ้นไปอีก ถ้าแดนบูโดของตนยังหยุดอยู่กับที่ สักวันหนึ่ง เขาก็อาจจะไม่มีวันตามหยางเฉินได้ทัน

ในสนามรบ หลังจากที่หยางเฉินและไป๋หลี่ซวน ปะทะกัน ทั้งสองต่างก็ยืนอยู่ที่เดิมไม่มีใครล่าถอย

ในใจของ ไป๋หลี่ซวน เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขารู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งและรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของหยางเฉินจากออร่าบู๊ที่เขาปล่อยออกมา

อย่างไรก็ตาม เขากลับคิดไม่ออกเลยว่า อาศัยพลังในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายอย่างเขาที่ทำการโจมตีอย่างเต็มที่กลับไม่สามารถทำให้หยางเฉินล่าถอยได้

อย่างนั้นก็อาจกล่าวได้ว่า ความแข็งแกร่งของหยางเฉินได้มาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายแล้ว

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินยังเด็กมากขนาดนี้ก็มาถึงขั้นนี้ได้แล้ว หากให้เวลาเขาอีกไม่กี่ปี เขาจะแข็งแกร่งไปได้ถึงขั้นไหน?

ก่อนหน้านี้ เขามักจะคิดว่าหลานชายของเขาไป๋หลี่เยว่เมื่ออายุ 35 ปี ก็สามารถก้าวไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางได้ถือเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะแล้ว จนเมื่อเขาได้พบกับหยางเฉิน เขาก็ตระหนักได้ว่าหยางเฉินที่อายุยังไม่ถึงสามสิบปีเมื่อเอาไป๋หลี่เยว่มาเทียบแล้วเขา ไป๋หลี่เยว่ก็เป็นเพียงสวะไปทันที