The king of War นิยาย บท 1879

ใต้แดนนภา

หยางเฉินเยาะเย้ย “ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายของตระกูลไป๋หลี่ ก็แค่เท่านี้เอง!”

ใบหน้าของ ไป๋หลี่ซวนน่าเกลียดยิ่งขึ้น แต่เขากลับไม่สามารถโต่กลับหยางเฉินได้ ท้ายที่สุดแล้วแดนบูโดของหยางเฉินนั้นแต่เดิมต่ำกว่าเขาแถมยังเป็นนักบู๊โลกฆราวาส

โดยทั่วไปแล้ว ในแดนเดียวกัน ผู้แข็งแกร่งของตระกูลบู๊โบราณนั้นแข็งแกร่งกว่านักบู๊ของโลกฆราวาส

อย่างไรก็ตามหยางเฉินนั้นมีสถานการณ์เป็นตรงกันข้าม นี่ทำให้ไป๋หลี่ซวนทั้งโกรธและตกใจ

“รนหาที่ตาย!”

ไป๋หลี่ซวน ถูกยั่วยุด้วยคำพูดของหยางเฉิน และพุ่งโจมตีใส่หยางเฉินอีกครั้ง

หยางเฉินไม่ร้อนรนเลยสักนิด เขารอรับการโจมตีของไป๋หลี่ซวนอย่างสงบ

เขาเป็นนักบู๊แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง แต่หลังจากกระตุ้นสายเลือดคลั่งแล้ว พลังของเขาก็จะเกินแดนบูโดเดิมไปอีกขั้นหนึ่ง

ในอดีต ตอนที่เขาเพิ่งเข้าแดนเหนือมนุษย์ หลังจากกระตุ้นสายเลือดคลั่งแล้ว เขาก็เคยกระโดดข้ามแดนบูโดเดิมไปสองขั้นเพื่อฆ่าศัตรู แต่หลังจากแดนบูโดของเขาเพิ่มขึ้นไม่หยุด การพัฒนาความแข็งแกร่งของเขาด้วสายเลือดคลั่งก็ลดลงเช่นกัน

แน่นอนว่า นี่เป็นหลักฐานว่าเขาสามารถควบคุมสายเลือดคลั่งได้

เขาอาศัยแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ระเบิดพลังในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ไม่ได้เป็นขีดจำกัดแต่อย่างใด หากทำได้ เขาก็แค่ต้องกระตุ้นสายเลือดคลั่งให้ยิ่งรุนแรงมากขึ้น จากนั้นความแข็งแกร่งของเขาก็จะทะยานขึ้นไป

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขายังทำแบบนั้นต่อ จิตสำนึกของตนก็อาจจะถูกกลืนกินโดยสายเลือดคลั่ง และเมื่อเขาควบคุมมันไม่อยู่ก็อาจจะกลายเป็นปีศาจที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้จัก

เว้นเสียแต่จะเข้าขั้นวิกตถึงชีวิต ไม่อย่างนั้น เขาก็คงจะไม่กระตุ้นสายเลือดคลั่งให้ถึงระดับนี้ได้ง่ายๆ

สิ่งที่ไป๋หลี่ซวนไม่รู้ก็คือความแข็งแกร่งของหยางเฉินในตอนนี้ไม่ใช่ขีดจำกัดของเขา

เขายังมีกริชอาถรรพ์ นอกจากนี้ เขายังเข้าใจถึงพลังของธาตุต่างๆ ถ้าเขาใช้วิธีทั้งหมดนี้ ไป๋หลี่ซวนจะต้องพ่ายแพ้อย่างหมดรูป

“ปึงปึงปึง!”

คนทั้งสองยังคงโจมตีใส่กันไม่หยุด ทุกครั้งที่พวกเขาประมือกัน ก็ล้วนโจมตีเข้าที่จุดตายของอีกฝ่าย

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินเข้าใจถึงพลังแห่งการปกป้องอย่างถ่องแท้แล้ว ดังนั้นการโจมตีของ ไป๋หลี่ซวน ในทุกครั้งจึงอ่อนกำลังลงไปอย่างมาก

และทุกครั้งที่การโจมตีของหยางเฉินพุ่งเข้าใส่ ไป๋หลี่ซวน ล้วนแล้วแต่เป็นอาการบาดเจ็บที่แท้จริง

ในสายตาของคนนอก ตอนนี้หยางเฉิน และ ไป๋หลี่ซวน กำลังสู้กันอย่างบ้าคลั่ง ทั้งสองดูราวกับคนบ้าที่กำลังโจมตีเข้าใส่กันและกัน แต่ไม่สนใจการโจมตีของอีกฝ่าย

ไป๋หลี่ซวน ยิ่งตกใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาพบว่า ทุกครั้งที่ตนโจมตีเข้าจุดตายของหยางเฉิน อีกฝ่ายกลับดูไม่เดือดร้อนอะไรเลย

“ปึง!”

หลังจากการปะทะกันอีกครั้ง ทั้งสองก็ก้าวถอยหลังไป

มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของไป๋หลี่ซวน เขาจ้องไปที่หยางเฉินด้วยใบหน้าตกใจและพูดว่า "การต่อสู้ที่ดุเดือดมากขนาดนี้ทำไมนายถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย?”

หยางเฉินเยาะเย้ย: "นายคิดว่า ฉันจะบอกนายหรือไง?"

พลังแห่งการปกป้องเป็นวิธีที่ดีจริงๆ อาจกล่าวได้ว่านักบู๊ที่เข้าใจพลังแห่งการปกป้องนั้นเทียบเท่าได้กับมีปราการปกป้องชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง

เช่นเดียวกับตอนนี้ หยางเฉินและ ไป๋หลี่ซวน มีความแข็งแกร่งเท่ากัน หยางเฉินก็แค่ต้องโจมตีอย่างสุดชีวิต หากไป๋หลี่ซวนต้องการสู้กลับ เขาก็ต้องทุ่มเทลงไปทั้งหมด เหมือนกันหยางเฉินในตอนนี้ที่โจมตีแบบไม่คิดชีวิต

อย่างไรก็ตาม หยางเฉินมีพลังการปกป้องคุ้มครองร่างกายของเขาอยู่ ส่วน ไป๋หลี่ซวน กลับไม่มีพลังภายนอกใด ๆ มาคุ้มครองร่างกายของเขา และทำได้แค่รับความเสียหายจากการโจมตีอย่างหนักของหยางเฉินเท่านั้น

ถือได้ว่าหยางเฉินกำลังอาศัยพลังการปกป้องมาช่วยเหลือในการต่อสู้ของเขาอยู่

ก่อนหน้านี้ที่เขาต่อสู้กับทิคาโนะ ทาเคชิ ถึงแม้ว่าเขาจะใช้พลังการปกป้องด้วย แต่ว่าในขณะนั้นเขาอ่อนแอเกินไปและพลังแห่งการปกป้องจึงก็มีบทบาทขึ้นมา

แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เขากำลังอยู่ในช่วงที่สมบูรณ์ที่สุด อีกทั้งยังได้พบกับ ไป๋หลี่ซวน ที่มีความแข็งแกร่งเท่ากัน