The king of War นิยาย บท 190

ได้ยินคำพูดของเฉาเจี้ยน สายตาของหยางเฉินจึงค่อยๆ คมกริบขึ้นมา

ฉินซีกังวลว่าเรื่องราวจะบานปลาย รีบดึงมือของหยางเฉินเอาไว้ทันที ในสายตามีการอ้อนวอนระดับหนึ่ง “ที่รัก อย่าให้คนที่ไม่มีความสำคัญเหล่านี้ มากระทบช่วงเวลาของพวกเราสองคนเลย”

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินซีเอ่ยปากเรียกหยางเฉินว่าที่รัก ในใจหยางเฉินสั่นไหว มองสายตาที่มีการขอร้องอยู่บ้างของเธอ ชั่วขณะนั้นความโกรธของเขาหายลับเข้ากลีบเมฆ

เขาเพียงแค่มองเฉาเจี้ยนอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง จากนั้นพูดกับฉินซีว่า “พวกเราไปเลือกเสื้อผ้ากัน”

เฝิงเจียเห็นฉินซีกับหยางเฉินไปด้านข้างแล้ว ในสายตามีเลศนัยเพิ่มมาหลายระดับ

“สวัสดีค่ะ ทั้งสองท่านต้องการให้ช่วยอะไรหรือเปล่าคะ?”

หยางเฉินและฉินซีเพิ่งเดินมาถึงข้างตู้โชว์กระจก พนักงานขายที่สวมชุดทำงานคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้ว ยิ้มแย้มท่าทางเป็นมืออาชีพ

ฉินซีชี้ไปยังด้านในตู้กระจก ที่เสื้อโค้ตกันลมบนหุ่นนายแบบ เอ่ยปากบอก “เสื้อโค้ตตัวนี้ รบกวนคุณเอาลงมา ให้สามีฉันลองดูหน่อยสิคะ!”

พนักงานขายพูดด้วยหน้าตาขอโทษ “คุณผู้หญิงคะ ขอโทษด้วยนะคะ นี่คือเสื้อโค้ตรุ่นใหม่ล่าสุดของแบรนด์ Versaceของพวกเรา ชุดนี้ลองไม่ได้ค่ะ”

เสื้อโค้ตกันลมในตู้โชว์ ดูขึ้นมาแล้วสวยมากจริงๆ โดยเฉพาะเมื่ออยู่บนตัวหุ่นนายแบบนั้น สวมคู่กับกางเกงเข้ารูปสีดำและเข็มขัดหนังสไตล์อังกฤษ หล่อเหลาอย่างยิ่ง

ฉินซียิ่งมองยิ่งชอบ มองดูเสื้อโค้ตกันลม และมองดูหยางเฉิน มองอย่างไรก็เหมาะสมมาก

“ในเมื่อลองไม่ได้ งั้นซื้อไปเลยแล้วกัน!”

ฉินซีพูดอย่างสบายใจมาก หยิบบัตรธนาคารออกมาเตรียมที่จะจ่ายเงิน

“ได้ค่ะ!”

ในใจพนักงานขายรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้างนิดหน่อย

เสื้อโค้ตกันลมตัวนี้อยู่ในตู้โชว์มาหลายวันแล้ว แต่เพราะแพงเกินไป คนที่มาดูมีมากมาย หลังได้รู้ราคา กลับไม่มีใครยอมซื้อสักคนเดียว

“ที่รักคะ ฉันคิดว่าเสื้อโค้ตตัวนั้นไม่เลวเลยนะ เหมาะกับรูปร่างของคุณมาก ซื้อตัวนั้นเถอะนะ?”

ในเวลานี้เอง เสียงของเฝิงเจียดังขึ้นฉับพลัน หล่อนกอดแขนของเฉาเจี้ยนอยู่ เบียดเข้ามาด้านหน้าของฉินซีและหยางเฉินทันที

พนักงานขายได้ยินเข้า หน้าตาลำบากใจ เอ่ยปากบอก “ขอโทษด้วยนะคะ เสื้อโค้ตตัวนี้เป็นรุ่นลิมิเต็ด มีเพียงตัวเดียวค่ะ คุณผู้หญิงท่านนั้นซื้อไปแล้วค่ะ”

“นี่ไม่ใช่ว่ายังไม่ได้จ่ายเงินเหรอ?”

เฝิงเจียพูดแบบอารมณ์เสีย

เมื่อสักครู่ที่ด้านนอก เพียงแวบเดียวฉินซีก็ถูกใจเสื้อโค้ตกันลมตัวนี้แล้ว เฝิงเจียมาแทรกตัดหน้าไปกะทันหันแบบนี้ ทำให้เธอโกรธเคืองมาก

เฉาเจี้ยนสูงประมาณ170เซนติเมตร เดิมทีไม่เหมาะกับเสื้อโค้ตกันลมตัวนี้ การที่เฝิงเจียปรากฏตัวในเวลานี้ ต้องเพื่อมาแย่งตนเองแน่นอน

สมัยเรียนมหาวิทยาลัยตอนนั้น เฝิงเจียอิจฉาหน้าตางดงามของฉินซี จึงตามแย่งฉินซีไปทุกที่ ปัจจุบันนี้เรียนจบมาแล้วห้าปี กลับยังไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

“เฝิงเจีย เธอทำเกินไปแล้วนะ!”

ฉินซีทนไม่ไหว พูดแบบหน้าตาโกรธเคือง

เฝิงเจียหัวเราะเยาะ “ฉันทำเกินไปยังไงกัน? ร้านนี้เป็นที่บ้านเธอเปิดเหรอ? จะว่าไปเดิมทีก็เป็นพวกฉันที่เข้ามาร้านนี้ก่อน เมื่อกี้พวกฉันสนใจเสื้อโค้ตตัวนี้อยู่แล้ว เพียงแต่เดินเล่นไปทั่ว ตอนนี้จะจ่ายเงินแล้ว เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?”

“เป็นแบบนี้งั้นเหรอ?”

ทันใดนั้นฉินซีมองทางพนักงานขายที่ด้านข้าง

ไม่รอให้พนักงานขายตอบกลับ เฝิงเจียพูดว่า “เมื่อกี้ไม่ใช่หล่อน แต่เป็นพนักงานขายคนอื่น”

“คุณผู้หญิงคะ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าเป็นพนักงานขายคนไหน? ถ้ารับปากเอาไว้จริงว่าจะนำเสื้อโค้ตตัวนี้ให้คุณ งั้นเสื้อโค้ตตัวนี้ก็เป็นของคุณค่ะ”

พนักงานขายยิ้มพูดด้วยท่าทางมืออาชีพ มองทางเฝิงเจียแล้วถามขึ้น

“ฉันตกลงกับพนักงานขายคนไหน เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย? เธอยุ่งได้เหรอ?”