The king of War นิยาย บท 1911

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายคนสุดท้าย ไม่หลงเหลือความสง่างามของผู้แข็งแกร่ง ร่างกายสั่นเทา สีหน้ามีแต่ความหวาดกลัว

พวกเขาสี่คน ไม่ได้เป็นเพื่อนรักกัน เป็นแค่คนที่ฝึกตนอยู่ในภูเขาวมาร เพื่อสังหารเนี่ยชิวจึงได้ร่วมมือกันชั่วคราว

แต่ว่า พวกเขากลับประเมินความสามารถของเนี่ยชิวต่ำเกินไป ผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ขันเก้าชั้นปลายสี่คนแม้แต่เสื้อผ้าของเนี่ยชิวยังไม่ได้แตะก็ถูกฆ่าไปสามคนแล้ว

คนสุดท้ายที่รอด ก็เป็นคนที่อีกฝ่ายตั้งใจไว้ชีวิต

“พูด!” 

เนี่ยชิวตะคอกออกมา จิตสังหารที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม เอ่อล้นออกมาจากตัวเขา

“ตุบ!” 

คนคนนั้นร่างกายกระตุก คุกเข่าลงพื้น แล้วพูดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวว่า “ผู้อาวุโสเนี่ย สำนักบู๊กับกามิ กาโสะได้ตั้งภารกิจในการไล่ล่าคุณ ขอแค่ฆ่าคุณได้ ก็จะได้รับรางวัลจากทั้งสองกองกำลัง” 

“ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมสำนักบู๊ต้องตามล่าคุณ พวกเราก็ไม่รู้ครับ! พวกเราแค่อยากได้ทรัพยากรในการฝึกฝนเท่านั้น ถึงได้มุ่งเป้ามาที่คุณ” 

“ผู้อาวุโสเนี่ยโปรดเมตตา ช่วยไว้ชีวิตผมสักครั้ง ต่อไปผมไม่กล้าหาเรื่องคุณอีกแล้ว” 

เนี่ยชิวสีหน้าบึ้งตึง ถ้ามีเรื่องกับกามิ กาโสะแค่กองกำลังเดียว เขายังพอมีทางรอด แต่ว่าตอนนี้ แม้แต่สำนักบู๊ยังเข้ามาตามล่าเขา

แถมกองกำลังยิ่งใหญ่ทั้งสองที่ไม่ถูกกัน ครั้งนี้กลับตั้งภารกิจที่เหมือนกัน และรางวัลก็ยังมหาศาลด้วย

เขาอดที่จะหันมองหม่าชาวไม่ได้ ทุกอย่างนี้ เพื่อเด็กหนุ่มคนนี้นะเหรอ?

ดูแล้ว เบื้องหลังของเด็กหนุ่มคนนี้ จะยิ่งใหญ่กว่าที่เขาคาดไว้ไปมาก ไม่อย่างนั้น จะทำให้สองกองกำลังที่ยิ่งใหญ่อย่างกามิกาโสะกับสำนักบู๊ตามฆ่าเขาได้ยังไง?

“ตูม!” 

เขายกเท้าแล้วเตะไปอย่างฉับพลัน หินก้อนเล็กที่อยู่ใต้เท้าได้กระเด็นออกไป เจาะทะลุหัวใจของผู้แข็งแกร่งที่ตามล่าเขา รูม่านตาของผู้แข็งแกร่งที่ไล่ล่าเขาขยายใหญ่ สีหน้าสิ้นหวัง ชีพจรค่อยๆ หายไป

หม่าชาวเห็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอดสี่คนถูกฆ่าไปต่อหน้า ในใจรู้สึกตกใจมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบยอดฝีมือที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายสี่คนร่วมมือกัน กลับถูกเนี่ยชิวถูกฆ่าจนหมดในเวลาสั้นๆ แบบนี้

ประเด็นคือ เนี่ยชิวดูเหมือนจะยังไม่ได้เอาจริงเลยด้วยซ้ำ ก็สามารถฆ่าทั้งสี่ได้อย่างง่ายดายแล้ว

จนตอนนี้ หม่าชาวถึงได้รู้ว่า เนี่ยชิวไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอดทั่วไป แต่เป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาอย่างแท้จริง

มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่แดนวิถีบู๊เข้าใกล้แดนนภามากๆ จึงจะสามารถระเบิดพลังออกมาได้ขนาดนี้

สีหน้าของหม่าชาวเคร่งขรึลงมา แต่เขาก็ยังทำท่าทำทางใจเย็นเหมือนเดิม ไม่ใช่ว่าเขาไม่กลัว แต่เขารับรู้ได้ว่า ใจที่อยากฆ่าเขาของเนี่ยชิวเริ่มหวั่นไหวแล้ว

มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งอะไรขนาดนั้น ลำพังแค่ราชวงศ์เฝิง เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งคนนี้ไม่ได้มีค่าอะไรเลย

และเขาก็รู้ดีว่า การที่สำนักบู๊ประกาศภารกิจในการไล่ล่าเนี่ยชิวเหมือนกับกามิ กาดสะนั้น ต้องเป็ นเพราะหยางเฉินอย่างแน่นอน

หยางเฉินไปที่สำนักบู๊ ปรากฏว่าตอนนี้สำนักบู๊ออกคำสั่งให้ไล่ล่าเนี่ยชิว นอกจากหยางเฉิน แล้วยังจะมีใครสามารถทำให้สำนักบู๊เข้าร่วมการไล่ล่า เนี่ยชิวอีก?

พอนึกถึงการที่หยางเฉินสามารถใช้งานกองกำลังของสำนักบู๊ได้แล้ว หม่าชาวก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอีกต่อไป จึงได้ยิ้มออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

รอยยิ้มที่ยากจะสังเกตเห็นนี้ กลับถูกเนี่ยชิวมองเห็นพอดี

ถ้าหม่าชาวไม่ได้มาจากตระกูลบู๊โบราณที่แข็งแกร่ง แล้วจะมียาระดับสูงพกติดตัวตั้งสามสิบเม็ดได้ยังไง?

ไม่อย่างนั้น กองกำลังที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองอย่างกามิ กาโสะกับสำนักบู๊จะไล่ล่าเขาเพื่อหม่าชาวได้ยังไง?

ไม่เพียงเท่านั้น จากนี้ เขายังจะถูกตระกูลบู๊โบราณที่แข็งแกร่งอีกหนึ่งตระกูลตามล่า

ในเวลาเพียงไม่กี่สิบวิ เนี่ยชิวก็มองหม่าชาวว่าเป็นคุณชายที่ออกมาจากตระกูลบู๊โบราณที่แข็งแกร่ง

หม่าชาวรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า จิตสังหารในตัวเนี่ยชิวได้ลดลงอย่างรวดเร็ว ในใจก็รู้สึกดีใจมาก

ขอแค่เขาสามารถหวาดล้อมเนี่ยชิวได้ เขาก็มีโอกาสรอด

เขาไม่อยากตาย อยากมีชีวิต

ยังมีอีกหลายอย่างที่รอเขาให้ไปทำ

“แกพูดถูก ฉันกำลังจะบรรลุจริงๆ เพราะเหตุนี้ จึงต้องการทรัพยากรในการฝึกอย่างมหาศาล ถึงคิดที่จะชิงยาของแกมา” 

ในที่สุดเนี่ยชิวก็เปิดปากพูด มองไปที่หม่าชาวแล้วพูดว่า “เมื่อกี้ที่แกพูดมามันเป็นความจริงใช่มั้ย? ถ้าฉันยอมปล่อยแกไป แกจะยินดีช่วยให้ฉันบรรลุแดนนภา?” 

หม่าชาวพูดด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อผู้อาวุโสเนี่ยเป็นผู้แข็งแกร่งที่กำลังจะบรรลุถึงแดนนภา ก็ต้องคงจะยิ่งเข้าใจในตระกูลบู๊โบราณ พูดตามตรง ในตระกูล ตำแหน่งของผมไม่ค่อยมั่นคง ผมจึงจำเป็นต้องเป็นเพื่อนกับผู้แข็งแกร่งแดนนภาเหมือนกัน” 

“ถ้าผู้อาวุโสเนี่ยยินดี หลังจากที่บรรลุถึงแดนนภาแล้ว ก็สามารถเข้าร่วมกับตระกูลหม่าของเราได้” 

เนี่ยชิวขมวดคิ้วทันที ทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป จิตสังหารอันน่ากลัวแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขาจ้องมองหม่าชาวอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วตวาดไปว่า “แกหลอกฉัน!”