The king of War นิยาย บท 1920

หม่าชาวจ้องมองชายชราหน้าตาเมตตาที่อยู่ตรงหน้า ไม่สามารถเชื่อมโยงอีกฝ่ายกับผู้นำของสำนักมารแห่งภูเขาวมารเข้าด้วยกันได้

ผู้นำของสำนักมารเป็นหนึ่งในผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของภูเขาวมาร แล้วมาช่วยเขาได้ยังไง แถมยังจะรับตนเป็นศิษย์ด้วย?

นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ ลี่เฉินจะให้เขาเป็นบุตรแห่งมารของสำนักมารหรือก็คือว่าที่ผู้นำของสำนักมารนั่นเอง

“คุณคือผู้นำของสำนักมารประมุขลี่เฉินจริงๆ เหรอครับ?” 

หม่าชาวตกอยู่ในภาวะงุนงงไปพักหนึ่ง ค่อยถามออกมา

ลี่เฉินยิ้มๆ แล้วถามกลับไปว่า “ทำไม? ฉันไม่เหมือนคนที่เป็นประมุขอย่างนั้นเหรอ?” 

เนี่ยชิวที่อยู่ข้างๆ จ้องมองหม่าชาวด้วยความอิจฉา ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในภูเขาวมารมานานหลายปีอย่างเขาเขารู้จักความน่ากลัวของผู้นำแห่งสำนักมารคนนี้ดี

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอดที่ตายด้วยมือของผู้นำคนนี้ คงต้องนับด้วยสองมือแล้ว

แต่ว่าตอนนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าหม่าชาว กลับดูอ่อนโยนถึงขนาดนี้ ไม่ใช่แค่หม่าชาว แม้แต่เขา ถ้าไม่มั่นใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นผู้นำแห่งสำนักมารแม้แต่เขาก็คงจะสงสัยในตัวลี่เฉินเหมือนกัน

ทันใดนั้นเอง ผู้แข็งแกร่งของสำนักมารชุดดำคนหนึ่งได้เข้ามาในห้อง แล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าลี่เฉิน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ท่านประมุข มีชายหนุ่มคนหนึ่งมาที่ใต้เขา บอกว่ามาตามหาคนครับ” 

ลี่เฉินเหมือนไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อย แล้วสั่งไปว่า “พาเขาเข้ามา!” 

ผู้ใต้บัญชารีบตอบรับ “ครับ!” 

ลี่เฉินถึงได้มองมาที่หม่าชาว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอนี่ช่างมีพี่น้องที่ดีจริงๆ! เขามาได้จังหวะพอดี เธอก็ถือโอกาสบอกเขาเลยว่าจะกลายเป็นผู้สืบทอดของสำนักมาร” 

หม่าชาวถึงได้เข้าใจ หยางเฉินมาเหรอ?

แววตาของเนี่ยชิวดูคาดหวังขึ้นมา เขายังไม่เคยเจอหยางเฉิน แต่พอได้รู้เรื่องของหยางเฉินจากหม่าชาวกับลี่เฉิน ก็รู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อมาก

ชายหนุ่มที่อายุยี่สิบแปด จะมีฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอดจริงๆ เหรอ?

ในตอนนั้นเอง ผู้แข็งแกร่งของสำนักมารที่มารายงานเมื่อกี้ได้พาชายหนุ่มคนหนึ่งมาถึง

“พี่เฉิน!” 

พอเห็นหยางเฉิน หม่าชาวก็ทำหน้าตื่นเต้น แล้วรีบวิ่งไปหา

พอหยางเฉินเห็นหม่าชาว ใจที่เป็นกังวลก็ผ่อนคลายลงสักที สีหน้าของเขามีแต่ความเป็นกังวล หลังตรวจดูรอบตัวหม่าชาวแล้วเห็นว่าหม่าชาวไม่เป็นอะไรจริงๆ ถึงได้โล่งอกจริงๆ ถึงหม่าชาวจะไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมาย แต่ตามตัวก็ยังมีแผลตามผิวหนัง แผลด้านนอกพวกนี้ต่างก็รุนแรงมาก

พอเห็นสภาพที่อนาถของหม่าชาว หยางเฉินก็รู้ได้ทันทีว่า หม่าชาวต้องทำลายผนึกในตัว ถึงทำให้เกิดรอยแตกออกมาเต็มตัวแบบนี้

หยางเฉินรู้สึกไม่ดีเลย จึงพูดด้วยสีหน้าที่อาฆาตว่า “นายไม่ต้องห่วง ถ้าฉันหาเนี่ยชิวเจอ ต้องแก้แค้นให้นายแน่!” 

เนี่ยชิวที่อยู่ข้างๆ พอได้ยินที่หยางเฉินพูด คิ้วก็ขมวดขึ้นมา

ถึงหม่าชาวกับลี่เฉินจะบอกว่าหยางเฉินแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ไม่เคยได้เห็นความแข็งแกร่งของหยางเฉินกับตา กับคำพูดแบบนี้ของหยางเฉิน เขาจึงรู้สึกไม่พอใจมาก

หม่าชาวกำลังจะพูด เนี่ยชิวก็ก้าวมาข้างหน้า แล้วพูดกับหยางเฉินด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรว่า “ฉันนี่แหละเนี่ยชิวที่แกพูดถึง!” 

หยางเฉินมองไปที่เนี่ยชิว พอได้ยินที่อีกฝ่ายพูดสีหน้าก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าก่อนหน้านี้น้องชายของตนถูกเนี่ยชิวควบคุมตัว แถมผนึกของลูกแก้วดูดเลือดในตัวยังถูกทำลายเพื่อต่อสู้กับเนี่ยชิว

แต่ว่า ดูแล้วตอนนี้ เรื่องราวจะไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด?

ไม่อย่างนั้น เนี่ยชิวจะอยู่กับหม่าชาวได้ยังไง?