The king of War นิยาย บท 195

หงเทียนหยาหน้าตาดุร้าย “ฉันจะบีบกระดูกของเจ้าหมอนั่นทีละชิ้นด้วยมือของตัวเอง ให้มันตายทั้งเป็น!”

เขามองดูเวลาแวบหนึ่ง ห้าทุ่มตรงพอดี เขาส่งยอดฝีมือออกไป ผ่านมาได้สองชั่วโมงแล้ว แต่ว่ายังคงไม่เห็นใครกลับมา

นี่ทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมาทันที พูดแบบหน้าตาโมโห “พวกสวะกลุ่มหนึ่ง ผ่านมาสองชั่วโมงแล้ว ยังไม่มีใครเอาเจ้าหมอนั่นกลับมาให้ฉันอีก!”

อีกด้านหนึ่ง ในคฤหาสน์หรูของจวงเจี้ยนเซ่อ ญาติสายตรงของตระกูลจวงอยู่ที่นี่กันหมด บนหน้าแต่ละคนดูจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย

“คุณพ่อครับ ไม่รู้ว่าหงเทียนหยาคนนี้ไว้ใจได้หรือไม่ ลูกศิษย์ของเขาโดนฆ่าทิ้ง นึกไม่ถึงเขายังนิ่งเฉยอยู่ได้ แถมยังไม่ลงมือด้วยตัวเองอีก”

จวงโม่ลูกชายคนโตของตระกูลจวงพูดแบบหน้าตาไม่พอใจ

เขาเป็นบิดาของจวงปี้ฝาน ผ่านไปสองวันแล้ว หยางเฉินยังไม่ตาย ภายในใจเขาไม่พอใจอย่างมาก

จวงเซิ่งมองจวงโม่ด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง “ดีที่สุดพี่ระวังคำพูดท่าทีของตัวเองไว้หน่อย ถ้าให้ท่านหงได้ยินคำพูดพวกนี้เข้า พี่ตายไปก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แต่ถ้าลำบากมาถึงตระกูลจวงด้วย พี่แบกรับไม่ไหวแน่”

จวงเซิ่งเป็นลูกชายคนเล็กสุด จวงโม่เป็นคนโต เพื่อตำแหน่งของผู้สืบทอดตระกูล เดิมทีทั้งสองคนก็ขัดแย้งกันอยู่แล้ว

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ จวงโม่ย่อมไม่ปล่อยโอกาสในการแย่งชิงอำนาจไปเด็ดขาด

โดยเฉพาะหงเทียนหยาเป็นคนที่จวงเซิ่งหามา ถ้าไม่สามารถจัดการหยางเฉินได้ จวงเซิ่งคงต้องแบกรับความรับผิดชอบมากมาย

จวงโม่รีบลุกขึ้นมาฉับพลัน ถลึงตาเขม็งใส่จวงเซิ่งพลางบอกว่า “คนที่โดนฆ่าคือลูกชายของฉัน ฉันร้อนใจจะแก้แค้นให้เขา มีปัญหางั้นเหรอ? หรือจะบอกว่าเดิมทีนายไม่อยากแก้แค้นให้ปี้ฝาน? ที่ไปเอาหงเทียนหยามา แค่ทำอย่างขอไปที”

“เหลวไหล!”

จวงเซิ่งโมโหแล้ว จึงลุกขึ้นมาเหมือนกัน พูดอย่างแค้นเคือง “ปี้ฝานเป็นหลานของผม พี่รู้รึเปล่าว่าผมให้คุณหงมา ต้องเสียค่าตอบแทนไปมากแค่ไหน? ตอนนี้กลับมาใส่ร้ายผมว่าไม่อยากแก้แค้นให้ปี้ฝาน โชคดีที่พี่ยังเป็นพี่ใหญ่ของผม!”

“หุบปาก!”

จวงโม่กำลังอยากพูดอะไรต่อไป จวงเจี้ยนเซ่อกลับใช้ตบมือลงบนโต๊ะทีหนึ่ง ตะโกนมาด้วยความโกรธเคือง

นี่ถึงทำให้ทั้งสองคนที่ถกเถียงกันอยู่สงบลงได้

“จวงโม่ ฉันรู้ว่าการตายของปี้ฝานทำให้แกเสียใจมาก ในเมื่อเรื่องราวมันเกิดขึ้นแล้ว งั้นพวกเราก็ทำได้เพียงยอมรับมัน”

จวงเจี้ยนเซ่อมองจวงโม่อยู่ พูดปลอบใจ “เมื่อสองชั่วโมงก่อน คุณหงส่งยอดฝีมือของตระกูลเมิ่งแปดคนไปจับเจ้าหมอนั่นแล้ว แกวางใจได้ ต้องจับมันกลับมาได้แน่นอน”

“ถ้าเป็นเมื่อก่อน บางทีฉันยังรู้สึกสงสัยว่าท่านหงคงจะไม่ช่วยพวกเราเต็มกำลัง แต่ตอนนี้ แม้แต่ลูกศิษย์ที่เขารักที่สุดยังโดนฆ่าทิ้ง เมื่อเทียบกับพวกเรา เขายิ่งอยากจะให้หยางเฉินตาย”

ได้ยินคำพูดของจวงเจี้ยนเซ่อ จวงโม่ถึงได้ใจเย็นลงมา ดวงตาแดงก่ำพยักหน้าให้แล้ว “พ่อครับ ผมรู้ เพราะปี้ฝานตายแล้ว ผมไม่มีทางยอมรับความจริงเรื่องนี้ได้จริงๆ เมื่อกี้คุมสติไม่อยู่เท่าไร ยังขอให้คุณพ่ออย่าถือโทษ!”

จวงเจี้ยนเซ่อปัดมือแล้วเอ่ยปากบอก “สบายใจได้ เรื่องของปี้ฝาน ฉันจะจัดการให้แกเองแน่นอน ต่อไป เภสัชกรรมจวงเจี้ยน ให้แกรับผิดชอบไป!”

พอได้ยิน ในใจจวงโม่ดีใจใหญ่ สีหน้าจวงเซิ่งกลับดูไม่ดีเท่าไร

เภสัชกรรมจวงเจี้ยนเป็นหนึ่งในกิจการหลักสุดของตระกูลจวง ปัจจุบันนี้จวงเจี้ยนเซ่อมอบกิจการนี้ให้จวงโม่รับผิดชอบ ดูจากความหมายแฝงบางอย่าง นี่คือความหมายของการเตรียมจะแต่งตั้งผู้สืบทอดตระกูลจวงให้จวงโม่

ก่อนหน้านี้ จวงเซ่อเป็นคนที่มีความหวังเป็นผู้สืบทอดตระกูลจวงมากที่สุด ตอนนี้เพราะจวงปี้ฝานตายไปคนหนึ่ง กลับทำให้เขาสูญเสียอำนาจไปส่วนหนึ่งด้วย

“ปัง!”

ในเวลานี้ ด้านนอกมีเสียงกระแทกที่รุนแรงดังขึ้นฉับพลัน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว?”

จวงเจี้ยนเซ่อลุกขึ้นยืนทันที หน้าตาดูตกใจโมโหเต็มที่

ในคฤหาสน์หรู ทุกคนต่างท่านตื่นตกใจ

จวงเซ่อกลืนน้ำลายแล้ว เอ่ยปากบอก “น่าจะเกิดอุบัติเหตุรถชน!”

“รถชน?”

จวงเจี้ยนเซ่อหน้าตาหงุดหงิด “ลานหน้าบ้านตระกูลจวง ให้รถเข้าออกมาได้ตามอำเภอใจตั้งแต่เมื่อไร?”

ตระกูลจวงมีโรงรถใต้ดินที่ทำไว้ด้านใน รถทุกคันล้วนจอดอยู่ด้านใน ที่ลานหน้าบ้านตระกูลจวง ห้ามจอดรถไว้สักคัน ถึงแม้จะเป็นรถของจวงเจี้ยนเซ่อ ยังไม่ได้รับอนุญาต

ปัจจุบันนี้กลับเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้นมาที่ลานหน้าบ้านแบบกะทันหัน แค่คิดก็รู้ได้เลยว่าจวงเจี้ยนเซ่อมีความโกรธมากแค่ไหน