The king of War นิยาย บท 1957

ลี่เฉินมองไปที่หยางเฉินซึ่งอยู่กลางสนามแข่งขันและกำลังจะบรรลุและพูดอย่างเคร่งขรึม "เทพมารเป็นตำนานผู้ก่อตั้งการฝึกฝนวิถีมารขึ้น เขาเป็นคนแรกและคนเดียวที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนนภา เป็นผู้แข็งแกร่งที่รอดพ้นจากภัยพิบัติสวรรค์มาได้”

“ส่วนสิ่งที่หยางเฉินแตกต่างออกไปก็คือ ตอนที่เทพมารอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดนั้น เขาต้องผ่านภัยพิบัติสวรรค์ไปก่อนจากนั้นแดนบูโดของเขาถึงบรรลุสู่แดนนภา”

“แต่หยางเฉินในตอนนี้อยู่แค่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเท่านั้น แต่กลับรอดพ้นภัยพิบัติสวรรค์มาได้ นี่ยังเร็วกว่าเทพมารตามตำนานที่รอดพ้นจากภัยพิบัติสวรรค์เสียอีก”

คำพูดของลี่เฉินทำให้หม่าชาวตกตะลึงนิ่งไปอย่างสมบูรณ์ เขารู้ว่าพี่เฉินของเขานั้นแข็งแกร่งอย่างมากและมีพรสวรรค์ด้านบูโดที่โดดเด่น แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าหยางเฉินจะเทียบได้กับเทพมารในตำนาน

ผู้แข็งแกร่งในสำนักบูโดย่อมได้ยินคำอธิบายของลี่เฉินเช่นกัน และแต่ละคนก็ตกตะลึงตาค้างไปตามๆ กัน

ลี่เฉินเดิมเป็นผู้ฝึกฝนวิถีมาร ดังนั้นเขาจึงรู้จักเทพมารในตำนานอย่างแจ่มแจ้ง

ตู้หมิงหยวนถามด้วยใบหน้าประหลาดใจ “นี่หมายความว่าความสำเร็จด้านวิถีบู๊ของคุณหยางนั้นสามารถเทียบได้กับเทพมารหรืออาจแข็งแกร่งกว่าอีกงั้นหรือ?”

ตู้ป๋อที่อยู่ข้างๆ เขาพูดด้วยเสียงที่ลึกล้ำ “แม้ว่ามันจะเป็นตำนาน แต่ทุกสิ่งที่หยางเฉินแสดงออกมากลับคล้ายกับเทพมารในตำนานทั้งสิ้น”

"ใช่!"

ลี่เฉินกล่าวต่อว่า “ว่ากันว่าเทพมารเองก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งเหนือกว่าคนในแดนเดียวกัน อีกทั้งตอนที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดก็ยังเคยฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นอีกด้วย”

“ตอนนี้หยางเฉินก็แค่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย แต่กลับเทียบเท่าได้กับกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแล้ว หากเขาผ่านพ้นภัยพิบัติสวรรค์ได้ แดนบูโดก็จะบรรลุไปสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด บางทีเขาอาจจะสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นได้จริงๆ”

ทุกคนต่างตกตะลึงจนเกินคาด

ในเวลานี้ กลางสนามต่อสู้ ตัวของหยางเฉินอาบด้วยสายฟ้า สายฟ้าบนท้องฟ้ากระหน่ำอย่างบ้าคลั่งและตกลงรอบๆ หยางเฉินทั่วด้าน จนมีสายฟ้าผ่าเล็ก ๆ จำนวนนับไม่ถ้วนบนตัวของเขา

แม้แต่ลี่เฉินผู้ซึ่งวิถีบู๊ได้บรรลุไปสู่แดนนภาแล้วในเวลานี้ก็ยังรู้สึกกดดันอย่างมากจากสายฟ้านั้น อย่างไรก็ตาม หยางเฉินที่เพิ่งอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย กลับต้องมาเผชิญกับภัยพิบัติสวรรค์อันทรงพลังเช่นนี้แล้ว

“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง!”

สายฟ้าหลายลูกกระหน่ำลงมาอีกครั้ง และก็เหมือนก่อนหน้านี้ พวกมันหลีกเลี่ยงหยางเฉินไปได้อย่างสมบูรณ์แบบและตกอยู่รอบๆ ตัวเขา มีเพียงแสงระเรื่อของสายฟ้าเท่านั้นที่ตกลงมาบนตัวของหยางเฉิน ราวกับว่ามันเคี่ยวกรำร่างกายของหยางเฉินอย่างต่อเนื่อง

ใบหน้าของตู้ชีดูบ้าคลั่งและดุร้าย

เขารู้ว่าตอนนี้ดวงตาของเขาถูกทำลายไปแล้ว และไม่มีความหวังที่จะฆ่าหยางเฉินอีก

ถ้าหยางเฉินรอดชีวิตจากภัยพิบัติสวรรค์ได้สำเร็จ เขาก็จะถูกฆ่าทันที

เมื่อคิดถึงตรงนี้ แรงผลักดันที่น่ากลัวอย่างยิ่งก็แทรกซึมออกมาจากร่างกายของเขา

เดิมทีความสนใจของทุกคนอยู่ที่หยางเฉิน แต่ออร่าที่พุ่งออกมาอย่างกะทันหันของตู้ชีดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที

"เขาจะทำอะไร?"

มีคนอุทานออกมาและมองดูตู้ชีด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง

ตู้ชีที่เมื่อครู่ลุกขึ้นยืนยังไม่ได้ ไม่เพียงแต่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วเท่านั้น แต่ยังถูกห่อหุ้มด้วยออร่าที่น่ากลัว

ร่างกายของเขาขยายออกเล็กน้อยราวกับมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นมาสิบห้ากิโลอย่างกะทันหัน

“เขาจะระเบิดตัวเอง!”

มีผู้แข็งแกร่งหน้าซีดทันที

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ทุกคนก็ตื่นตระหนก

หยางเฉินต้องการบรรลุเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติและเพิ่งดึงดูดภัยพิบัติสวรรค์มา ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดยังสามารถอยู่ใกล้ ๆ และรับรู้มันได้

อย่างไรก็ตามตู้ชีเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในแดนนภา หากเขาระเบิดตัวเอง พลังทำลายที่ออกมาก็จะไม่สามารถควบคุมได้ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดเกรงว่าก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลังจากตื่นตะลึงไปตู้ป๋อก็เปลี่ยนเป็นโกรธจัด "ตู้ชี! นายกำลังทำอะไร? คิดจะทำลายสำนักบูโดหรือไง หยุดเดี๋ยวนี้!”