The king of War นิยาย บท 1958

สรุปบท บทที่ 1958 ตายมากกว่ารอด: The king of War

สรุปตอน บทที่ 1958 ตายมากกว่ารอด – จากเรื่อง The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง

ตอน บทที่ 1958 ตายมากกว่ารอด ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง The king of War โดยนักเขียน เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ลี่เฉินมองลึกไปยังทิศทางของหยางเฉิน จากนั้นส่ายหัวเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องจากไปแล้ว!”

จากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป

หม่าชาวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง หลังจากฟื้นคืนสติ เขาก็มองไปในทิศทางของหยางเฉิน ก่อนจะโล่งใจที่เห็นว่าหยางเฉินปลอดภัยและดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน

“พี่เฉิน ฉันไปก่อนนะ!”

หลังจากทักทายหยางเฉิน หม่าเฉาก็ตามลี่เฉินไปอย่างใกล้ชิด

ในเวลานี้ตู้ชีกลายเป็นศพที่ไหม้เกรียม การแข่งขันก็ถือว่าจบลงอย่างสมบูรณ์ ทุกคนในสำนักบูโดล้วนเต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ

สำนักบูโดมีผู้แข็งแกร่งสองคนซึ่งได้รับการยอมรับว่าแข็งแกร่งที่สุด คนหนึ่งคือท่านเจ้าสำนักท่านเจ้าสำนัก และอีกคนคือตู้ชี

อาจกล่าวได้ว่าตู้ชีมีความสำคัญอย่างมากสำหรับสำนักบูโด แต่ตอนนี้ตู้ชีตายแล้ว ความแข็งแกร่งของสำนักบูโดก็จะลดลงอย่างมาก

สำหรับเรื่องที่ว่าหยางเฉินจะยังคงต้องการอยู่ในสำนักบูโดหรือไม่ ก็ไม่อาจทราบเช่นกัน เพราะเมื่อครู่นี้ตู้ป๋อดูโอนเอียงไปทางตู้ชี อย่างเห็นได้ชัด

กลางสนามแข่งขัน คิ้วของหยางเฉินขมวดแน่น แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

ขณะที่ทุกคนสงสัย หยางเฉินก็ขยับเท้าของเขาและหายตัวไปในจากที่นั่น

“คุณหยางล่ะ?”

ตู้หมิงหยวนถามด้วยเสียงต่ำ

ตู้ป๋อมองไปที่ทิศทางของการหายตัวไปของหยางเฉิน ใบหน้าของเขาดูยุ่งยากอยู่บ้างตู้ชีตายแล้ว ถ้าหยางเฉินเองก็จะออกจากสำนักบูโดด้วย อย่างนั้นมันก็จะเป็นการโจมตีที่ยิ่งใหญ่สำหรับสำนักบูโดอย่างแน่นอน

จู่ ๆ ตู้ป๋อก็มองไปที่ตู้จ้งและพูดด้วยใบหน้าอ้อนวอนว่า “ตู้จ้ง ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องรั้งคุณหยางให้อยู่ในสำนักบูโด ตราบใดที่เขาเต็มใจที่จะเข้าร่วมกับสำนัก ฉันสามารถสละตำแหน่งเจ้าสำนักได้ในตอนนี้ทันที”

"ไปให้พ้น!"

ตู้จ้งตะโกนอย่างโกรธจัดและหันหลังกลับ

เขาขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระ ก่อนหน้านี้ที่หยางเฉินต่อสู้กับตู้ชี การแสดงออกของตู้ป๋อทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก และตอนนี้เขาแค่อยากจะออกจากสำนักบูโด

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปเกลี้ยกล่อมหยางเฉินให้อยู่ในสำนักบูโด

ด้วยความแข็งแกร่งที่หยางเฉินเพิ่งแสดงให้เห็นเมื่อครู่นี้ แค่เจ้าสำนักของสำนักบูโดนับเป็นอะไรกัน?

หากต้องการ แม้แต่กองกำลังวิถีบู๊ชั้นนำของโลกบู๊โบราณก็ยินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อเห็นตู้จ้งจากไป ตู้ป๋อก็เต็มไปด้วยความขัดแย้งในตัวเอง เขาและตู้จ้งเป็นพี่น้องกัน ทั้งสองคนทะเลาะกันมาหลายปีแล้ว มันไม่ง่ายกว่าที่จะรอจนกระทั่งตู้จ้งกลับมาที่สำนักบูโด เขาไม่ต้องการที่จะเหินห่างกับตู้จ้งอีกต่อไปจริงๆ

อย่างไรก็ตาม วันนี้ ความเหินห่างระหว่างคนสองคนนั้นกลับมากยิ่งขึ้น และตู้จ้งกลัวว่าเขาจะไม่กลับมาที่สำนักบูโดอีก

“พ่อ คราวนี้คุณผิดไปแล้วจริงๆ!”

ตู้หมิงหยวนมองดูตู้ป๋อด้วยสายตาที่ผิดหวังอยู่บ้าง พูดจบ เขาก็หันหลังจากไป

สีหน้าของตู้ป๋อดูเจ็บปวดอยู่บ้างแต่เขาไม่ได้พูดอะไร และมองไปที่ศพของตู้ชีและกล่าวว่า "ฝังตู้ชีซะ!"

“ครับท่านเจ้าสำนัก!”

ไม่ว่าจะยังไงตู้ชี ก็เป็นบุคคลรุ่นเก่าของสำนักบูโด แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยเหลือ สำนักบูโดอย่างมาก

ผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือแดนนภา จะอยู่ในแดนระดับไหนกัน?

หม่าเฉาก็ไม่กล้าคิดต่อ

จู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้และพูดด้วยใบหน้าประหลาดใจ “อีกฝ่ายขัดจังหวะการเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติของพี่เฉิน แต่ขอให้อาจารย์ช่วยพี่เฉินให้บรรลุแดน นี่ไม่เท่ากับว่าอีกฝ่ายจงใจช่วยพี่เฉินให้หลบซ่อนเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติ หรอกหรือ เขากำลังช่วยพี่เฉิน?”

ลี่เฉินมองไปยังทิศทางของหยางเฉินอย่างล้ำลึกและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ที่มาของพี่ชายที่แสนดีของนายคนนี้ซับซ้อนอย่างมาก ภูมิหลังของเขาน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง ตระกูลที่อยู่เบื้องหลังเขา แม้แต่ในโลกบู๊โบราณก็อาจจะอยู่ในจุดสูงสุด”

“ถ้านายอยากตามเขาให้ทัน เกรงว่าคงยากมาก ต่อให้มีสายมังกรช่วยเหลือก็ยังยากมากเช่นกัน”

ความตื่นเต้นของหม่าชาว ค่อยๆ หายไป เขากำหมัดแน่นและมองไปที่ทิศทางของหยางเฉิน ก่อนจะกล่าวด้วยใบหน้าแน่วแน่ว่า “ถึงแม้จะเป็นเรื่องยาก แต่ฉันก็จะทำทุกอย่างเพื่อไล่ตามพี่เฉิน”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าอันมั่นคงของหม่าเฉา ลี่เฉินก็ถามขึ้นทันทีว่า "มีเส้นทางสายหนึ่ง ที่สามารถทำให้นายฝึกฝนได้เร็วขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน แต่มันยากและอันตรายมาก สามาถอธิบายได้ว่าตายมากกว่ารอดก็ไม่เกินความจริงไป...”

ก่อนที่ลี่เฉินจะพูดจบ หม่าเฉาพูดโดยไม่ลังเลว่า “ผมต้องการไปทางนี้!”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยการอ้อนวอน และจ้องไปที่ลี่เฉินก่อนจะพูดว่า "อาจารย์ ฉันไม่กลัวความตาย แต่กลัวว่าตนจะอ่อนแอเกินกว่าจะไล่ตามรอยพี่เฉินได้และไม่อาจปกป้องคนรักและลูก ๆ ของฉัน ฉันต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น!"

ลี่เฉินพอใจกับคำตอบของหม่าเฉามาก เขาพูดว่า "นายอย่าเพิ่งรีบร้อนเลือกทางนี้ นายควรคิดให้ดีก่อนตัดสินใจว่าจะเลือกเส้นทางนี้หรือไม่"

“ด้วยพรสวรรค์ด้านบูโดของนาย หากยังคงฝึกฝนอยู่ที่นี่ ภายในครึ่งปีแดนบูโดของนายก็อาจจะบรรลุไปสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น มองดูทั่วทั้งโลกฆราวาสนี้ หากนายไม่ไปหาเรื่องผู้แข็งแกร่งชั้นยอดพวกหนึ่ง นายก็สามารถปกป้องภรรยาและลูก ๆ ของนายได้อย่างง่ายดาย "

“อย่างไรก็ตาม ช่องว่างระหว่างนายกับหยางเฉินก็จะกว้างขึ้นเรื่อยๆ ในไม่ช้าเขาจะบรรลุเข้าไปสู่แดนนภา และทำให้พวกนายห่างกันออกไปมากเรื่อย”

“ในทางกลับกัน ถ้านายเลือกทางตายมากกว่ารอดนี้ ก็ไม่รู้ว่านายจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ และหากนายโชคดีรอดมา ก็ยังคงยากที่จะไล่ตามหยางเฉิน ไม่เพียงเท่านั้น นายยังจะต้องพบกับศัตรูมากมายด้วย และคนรอบข้างนายก็จะกลายเป็นภาระของนายและอาจถูกศัตรูของนายฆ่าตายเมื่อใดก็ได้”

“ตอนนี้ นายแน่ใจแล้วหรือว่าต้องการเลือกทางเส้นนั้น”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War