The king of War นิยาย บท 1979

ตามคาด หยางเฉินในเวลานี้ ไม่ใช่หยางเฉินคนเดิม ไม่เช่นนั้น จะพูดว่าลูกหลานตระกูลเจียงของโลกบู๊โบราณ นับวันยิ่งกำเริบเสิบสานขึ้นได้อย่างไรกัน?

ไม่ว่าดูอย่างไร คำพูดประโยคนี้ก็ไม่ควรพูดออกมาจากปากของชายหนุ่มโลกทั่วไปคนหนึ่ง

เจียงหยวนหลงเห็นหยางเฉินพุ่งมาทางตนเอง ชั่วขณะนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปมาก ราวกับตอบสนองตามเงื่อนไข พอขยับเท้า ก็อยากจะหลบเลี่ยง

แต่ว่า การเคลื่อนไหวของเขา ยังคงช้าไป

“ตึง!”

หยางเฉินต่อยหมัดใส่หน้าอกของเจียงหยวนหลง เกิดเสียงกระแทกอันหนักอึ้งออกมาทีหนึ่ง ร่างกายของเจียงหยวนหลง ลอยออกไปไกลสิบกว่าเมตร

พลังบู๊อันน่าสยองขวัญ ปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ ทำเอาทั้งหมดตื่นตกใจไปโดยตรง

“นี่......”

ผู้แข็งแกร่งสำนักมาร แต่ละคนตกตะลึงพรึงเพริด มีผู้แข็งแกร่งที่ไม่เข้าใจความจริง พูดอย่างตกใจ “นี่เป็นความสามารถยิ่งใหญ่ของผู้แข็งแกร่งที่เพิ่งทะลุแดนนภาคนหนึ่ง จะระเบิดมันออกมาได้จริงเหรอ?”

เจียงหยวนหลงเป็นถึงผู้แข็งแกร่งที่มาจากโลกบู๊โบราณ แม้แต่ลี่เฉินที่ทะลุสู่แดนนภาแล้ว ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงหยวนหลง ปัจจุบันนี้ เจียงหยวนหลงกลับถูกหยางเฉินต่อยจนถอยไปสิบกว่าเมตร แค่คาดการณ์ก็รู้ว่า หยางเฉินในเวลานี้ ความสามารถแกร่งมากแค่ไหน

“เชอะ! ลูกหลานของตระกูลเจียง ความสามารถมีแค่นี้เอง ฉันอาศัยร่างกายนี้ที่เพียงแค่เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์ ยังบดขยี้แกได้เลย ถ้าร่างนี้ แดนบูโดก็ก้าวสู่แดนนภาแล้วด้วย กลัวว่าแกแม้แต่การโจมตีทีเดียวก็รับไม่ไหวนะ”

หยางเฉินมองทางเจียงหยวนหลงอย่างดูถูกแล้วพูดขึ้น

คำพูดประโยคนี้ ยิ่งทำให้ผู้แข็งแกร่งแต่ละคนในที่เกิดเหตุ ล้วนตกใจจนถึงขีดสุดแล้ว

ที่แท้ หยางเฉินเพียงแค่เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์มาแล้ว แต่ว่าแดนบูโด ยังไม่เข้าสู่แดนนภา พูดมาแบบนี้ หยางเฉินก็ไม่ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาในความหมายแท้จริง มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่แดนบูโดทะลุสู่แดนนภา ถึงสามารถนับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาได้

ผู้แข็งแกร่งที่เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์มา ได้เพียงนับว่าเป็นแดนนภาจอมปลอม

ส่วนคำพูดของหยางเฉิน ทำให้ผู้แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งที่ไม่เข้าใจความจริงเข้าใจในที่สุด หยางเฉินคนนี้ไม่ใช่หยางเฉินคนนั้น แต่เป็นผู้แข็งแกร่งลึกลับที่ยึดครองร่างกายหยางเฉินคนหนึ่ง

สายตาเจียงหยวนหลงเย็นเยือกอย่างยิ่ง จ้องหยางเฉินตาไม่กะพริบแล้วบอกว่า “สรุปแกเป็นผู้วิเศษจากที่ไหน?”

“แกยังไม่มีสิทธิ์รู้ว่าฉันเป็นใคร!”

หยางเฉินพูดจบลง พุ่งไปทางเจียงหยวนหลงอีกครั้ง

เจียงหยวนหลงตะโกนใส่ทีหนึ่ง พูดแบบกัดฟันแน่น “อาศัยแค่ร่างกายของแดนนภาร่างเดียว อยากจะเอาชนะฉัน นี่คือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!”

“ตึงๆๆ!”

วินาทีต่อมา ทั้งสองคนตะลุมบอนด้วยกันอย่างบ้าคลั่ง

ถึงแม้แดนบูโดของหยางเฉินยังไม่ได้เข้าสู่แดนนภา แต่ว่าเขาที่เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์มาแล้ว ความสามารถเทียบได้กับผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น

ประเด็นสำคัญคือ ร่างกายอันนี้ ถูกวิญญาณอันลึกลับดวงหนึ่งยึดครองอยู่

ทันใดนั้น ทั้งสองคนไม่อาจตัดสินแพ้ชนะได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียงหยวนหลงก็เป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นที่มาจากโลกบู๊โบราณ เส้นสนกลในของวิชาบู๊ล้ำลึก ส่วนหยางเฉินเป็นแค่ผู้แข็งแกร่งที่เพิ่งทะลุเข้าแดนนภา

หม่าชาวถามอย่างร้อนใจสุดๆ “อาจารย์ครับ สรุปมันเกิดเรื่องอะไรกันครับ? คนในร่างของพี่เฉิน เป็นใครกันแน่ครับ?”

ความจริง ในใจเขาก็มีการคาดเดาไว้แล้ว เพียงแค่ไม่กล้ายืนยัน

โดยเฉพาะรอยประทับเทพมารแบบพิเศษอันนั้นตรงระหว่างคิ้วหยางเฉิน ยังมีลวดลายสีเลือดที่เหมือนกับใยแมงมุมตรงคอหยางเฉินนั้นอีก ล้วนเหมือนกันกับบนรูปปั้นเทพมาร

ลี่เฉินพูดแบบเสียงแข็ง “ผู้ก่อตั้งสำนักมารในตำนาน แม้แต่ฉันยังไม่เคยเจอมาก่อน เวลานี้วิญญาณในร่างของหยางเฉิน น่าจะเป็นวิญญาณของเขา”

การโจมตีอย่างหนักตกใส่บนตัวของเจียงหยวนหลงอีกรอบ ร่างกายของเจียงหยวนหลงกระเด็นไปไกลสิบกว่าเมตรอีกครั้ง

หยางเฉินพูดด้วยท่าทางหยอกเย้า “ฉันอยากรังแกแก แกจะทำอะไรฉันได้?”

ทั้งสองสู้อย่างดุเดือดมาไม่กี่นาที ทั่วทั้งตัวเจียงหยวนหลง เป็นบาดแผลทั้งหมด มองกลับมาที่หยางเฉิน กลับไม่มีบาดแผลสักนิด แต่ทว่ายิ่งสู้ยิ่งแกร่ง

“มา สู้ต่อ! ให้ฉันเห็นความสามารถแกร่งสุดของแกหน่อยสิ!”

หยางเฉินจ้องเจียงหยวนหลงอย่างยิ้มกริ่มแล้วพูดยั่วยุต่อไป

ลี่เฉินที่ดูการต่อสู้อยู่ด้านล่าง ทันใดนั้นใบหน้าเผยแววความตกใจยกใหญ่ “แย่แล้ว เขากำลังยืมมือของเจียงหยวนหลงมาปรับร่างกายของหยางเฉิน ยิ่งปรับร่างกายของหยางเฉิน ความสามารถของเขาก็จะยิ่งแกร่งขึ้น”

และคำพูดประโยคนี้ หมายความว่า เวลานี้ที่ยึดครองร่างกายหยางเฉิน ไม่ใช่รอยประทับที่ผู้อาวุโสคนนั้นของสำนักมารเหลือไว้ แต่เป็นวิญญาณ

และหมายความว่า การมีตัวตนของท่านนั้น ได้ตายไปนานแล้ว เพียงแค่ความสามารถแกร่งเหลือเกิน ร่างกายแหลกสลายไป แต่ว่าวิญญาณกลับยังคงอยู่รอด

“เหอะๆ กลับมีแววตาดีนี่”

เทพมารจ้องทิศทางของลี่เฉินอยู่ พูดจาแบบหัวเราะชอบใจ และไม่ได้มีความโกรธเคืองใดๆ เพราะการเตือนสติของลี่เฉิน

เจียงหยวนหลงเหมือนตื่นจากความฝัน ทันใดนั้นนึกถึงตำนานเรื่องหนึ่งของสำนักมารชั่วขณะหนึ่งสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่

นี่ไม่ใช่หมายความว่า ปัจจุบันนี้วิญญาณที่สิงอยู่ในร่างกายหยางเฉิน เป็นเทพมารในตำนานเหรอ?

และไม่ได้มีเพียงภูเขามีสำนักมาร ที่โลกบู๊โบราณก็มีสำนักมารเหมือนกัน และเป็นเทพมารในตำนานก่อตั้งขึ้น

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้ใครก็คิดไม่ถึงคือ วิญญาณของเทพมาร จะอยู่ที่ภูเขามารในโลกทั่วไป ตอนนี้ในที่สุดปรากฏตัวแล้วเหรอ?