The king of War นิยาย บท 1980

เวลานี้ ทุกคนล้วนมองยังทิศทางของหยางเฉินด้วยท่าทางตกใจ วิญญาณเทพมารสิงอยู่ในร่างของหยางเฉินแล้ว ไม่ใช่หมายความว่า วันหลังหยางเฉินก็เป็นเทพมารแล้วเหรอ?

หม่าชาวมองทางลี่เฉินแบบหน้าอ้อนวอนแล้วพูดว่า “อาจารย์ครับ ขอร้องท่านรีบช่วยพี่เฉินด้วยเถอะครับ ถ้าร่างกายของเขาโดนเทพมารยึดครอง วิญญาณของพี่เฉินจะไม่สูญสิ้นแล้วเหรอครับ?”

หน้าลี่เฉินเผยความขมขื่น พูดอย่างขึงขังไร้ที่เปรียบ “ตอนนี้ ฉันไม่มีความสามารถพอแล้ว! ยิ่งคนที่เข้าร่วมต่อสู้มากขึ้น วิญญาณของเทพมารยิ่งปรับร่างกายของหยางเฉินได้เพิ่ม พอยิ่งปรับ ความสามารถก็ยิ่งแกร่ง”

“ลือกันว่า ช่วงสภาพสูงสุดของเทพมาร ก็คือผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นเก้าชั้นยอด ต่อให้เป็นหยางเฉินในตอนนี้ ซึ่งเป็นแค่ร่างกายที่ฝ่าฟันภัยพิบัติส่วนเนื้อหนังเท่านั้น ความสามารถก็ยังคงยิ่งใหญ่สุดขีดอยู่ดี”

ฟังคำพูดของลี่เฉินแล้ว ชั่วขณะนั้นหม่าชาวหน้าตาหมดอาลัยตายอยาก พูดด้วยท่าทางหมดหวัง “งั้นควรทำยังไงครับ?”

หลังลี่เฉินลังเลนิดหน่อย ทันใดนั้นก้าวไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง มองทางของหยางเฉิน พูดเสียงดังไปว่า “ขอให้ท่านผู้อาวุโสปล่อยหยางเฉินไปสักครั้งด้วยเถอะครับ ตอนนี้ถือว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของสำนักมาร ขอให้ท่านผู้อาวุโสเห็นแก่ที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของสำนักมาร ปล่อยเขาไปเถอะครับ”

หยางเฉินหัวเราะเยาะ หรี่ตาจ้องลี่เฉินแล้วพูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายคือผู้นำของสำนักมารสินะ? เจอบรรพบุรุษแล้ว ไม่คุกเข่าเคารพก็แล้วไป คาดไม่ถึงยังอยากสอนฉันทำงาน?”

ลี่เฉินรีบพูดทันที “ศิษย์ไม่กล้าครับ!”

หยางเฉินพูดด้วยเสียงเย็นชา “ในเมื่อไม่กล้า งั้นก็หุบปากให้ฉันซะ! ขืนพูดมากอีก อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจกับนายแล้วกัน!”

พูดจบ หยางเฉินพุ่งเข้าไปทางของเจียงหยวนหลงอีกที

มุมปากเจียงหยวนหลงกระตุกนิดหน่อย สีหน้าซีดเผือดอย่างยิ่ง สู้กับเทพมารในตำนาน ไม่ใช่ตนเองรนหาที่ตายเหรอ?

ต่อให้คนตรงหน้านี้ เป็นเพียงร่างกายที่ถูกวิญญาณเทพมารยึดครอง ยังคงไม่ใช่การมีอยู่ที่เขาจะเอาชนะได้

หลังจากต่อสู้มาต่อเนื่อง เจียงหยวนหลงยิ่งรู้สึกได้เรื่อยๆ ว่าความสามารถของหยางเฉินแกร่งขึ้นไม่หยุด ช่วงเริ่มต้น ยังเพียงแค่ฝืนบังคับปราบปรามเขาไว้ได้ ปัจจุบันนี้ ปราบปรามเขาไว้โดยสมบูรณ์แบบแล้ว

เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ส่วนหยางเฉินเวลานี้ความสามารถที่แสดงออกมา บรรลุถึงแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นกลางแล้ว

ภายใต้ความต่างเช่นนี้ เขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของหยางเฉินได้อย่างไร?

ผู้แข็งแกร่งสำนักมารกลุ่มหนึ่ง เห็นเจียงหยวนหลงที่เมื่อสักครู่ยังเผด็จการอย่างยิ่งอยู่ เวลานี้โดนหยางเฉินบดขยี้ ในใจรู้สึกสะใจสุดๆ

ตู้ป๋อมองทางสถานการณ์ที่หยางเฉินสู้รบกับเจียงหยวนหลง หน้าตาเฝ้าปรารถนา นี่คือความสามารถของผู้แข็งแกร่งแดนนภาเหรอ?

“ตึงๆๆ!”

ภาพของทั้งสองคนแฉลบผ่านไปไม่ขาดสาย ปรากฏตัวแต่ละครั้ง ล้วนเป็นตอนที่โจมตี

ผู้แข็งแกร่งสำนักมารกลุ่มหนึ่ง เพียงรู้สึกตาลายแยกไม่ออก นี่คืองานเลี้ยงตระการตางานหนึ่งชัดๆ ทำให้คนฮึกเหิมเหลือเกิน

มีคนดีใจ และมีคนเป็นกังวล

ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงสี่คนที่เหลือ เห็นเจียงหยวนหลงโดนโจมตีแบบบดขยี้ แต่ละคนอกสั่นขวัญแขวน หวาดผวาจนถึงขีดสุดแล้ว

เจียงหยวนหลงก็คือบุคคลสำคัญของพวกเขาเหล่านี้ ถ้าเจียงหยวนหลงโดนฆ่าแล้ว พวกเขาควรทำอย่างไร?

“ตึง!”

ร่างกายของเจียงหยวนหลงโดนโจมตีลอยไปอีกครั้ง ถอยหลังต่อไปโดยไม่มีแนวโน้มว่าจะหยุดลงมา ก็โดนหยางเฉินตามเข้าไปแล้ว ทันใดนั้นก็โจมตีลงไปอย่างหนักทีหนึ่ง

“ตูม!”

ร่างกายของเจียงหยวนหลงโดนทุ่มลงบนพื้นอย่างหนักอึ้ง พื้นสั่นสะเทือนขึ้นมาหมดแล้ว รอยแยกที่ความหนาเท่าแขนหลายเส้น ราวกับใยแมงมุม โดยมีตำแหน่งที่เจียงหยวนหลงตกลงมาเป็นจุดศูนย์กลาง แผ่ขยายไปทั่วทุกสารทิศ

หลังจากที่เจียงหยวนหลงตกลง ก็พ่นเลือดสีดำออกมา น่าสังเวชอย่างยิ่ง

“แพ้แล้ว!”

ผู้แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่ง ต่างตกตะลึงพรึงเพริดกันหมด แกร่งดุจเจียงหยวนหลง คาดไม่ถึงพ่ายแพ้แล้ว แถมยังแพ้แบบน่าสังเวชเช่นนี้อีก