The king of War นิยาย บท 1988

ร่างกายของหยางเฉิน ถูกปืนเทพบู๊ทะลุผ่าน และโดนการโจมตีสุดกำลังของลี่เฉิน อาการบาดเจ็บสาหัสอย่างยิ่ง

สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สาเหตุหลักที่ทำให้ร่างกายเขาบาดเจ็บหนัก สาเหตุหลักที่สุด คือร่างกายนี้ของเขาเพิ่งฝ่าฟันภัยพิบัติส่วนเนื้อหนังมาวันนี้ กลับโดนวิญญาณของเทพมารยึดครอง ระเบิดความสามารถที่เทียบเท่าแดนนภาขั้นสองชั้นต้นออกมา ต้องแบกรับพลังที่เดิมทีไม่ได้เป็นของเขาแบบเกินกว่าจะรับไหว สร้างอาการบาดเจ็บใหญ่หลวงต่อร่างกายของเขาแล้ว

“พี่เฉิน พี่อย่าทำผมตกใจสิ ขอร้องพี่อย่าทำผมกลัวสิ ที่ผมยังมียาที่รักษาบาดแผลอยู่ พี่รีบกินสิ รีบกิน!”

หม่าชาวพุ่งไปถึงข้างกายหยางเฉิน เห็นทั่วทั้งตัวเป็นอาการบาดเจ็บจนมองเห็นได้ถึงกระดูก น้ำตาของเขายิ่งไหลลงแบบควบคุมไม่อยู่ ตอนที่ทั้งสองเพิ่งมาถึงภูเขามาร หยางเฉินมอบยารักษาบาดแผลพวกนั้นให้เขา จึงนำออกมาทั้งหมดอย่างรีบร้อน

เพียงแค่ หยางเฉินในเวลานี้ เลือดสดทะลักออกจากในปากมากมาย เดิมทีไม่มีทางกินยาใดๆ ลงไปได้

ลี่เฉินและตู้ป๋อทั้งสองคนยืนอยู่ข้างกายหยางเฉิน มองลักษณะที่น่าเวทนานี้ของหยางเฉิน ล้วนทำหน้ารู้สึกผิด ถ้าไม่ใช่การโจมตีของพวกเขา หยางเฉินคงไม่เจ็บสาหัสเช่นนี้

แต่พวกเขาก็รู้ดีว่า เมื่อสักครู่ชั่วขณะนั้นที่เทพมารอาศัยร่างกายของหยางเฉิน อยากฆ่าหม่าชาว วิญญาณของหยางเฉินถึงยึดครองการควบคุมไว้ ปล่อยให้การโจมตีของลี่เฉินและตู้ป๋อร่วงใส่บนตัวของเขา

“วิญญาณของเทพมารยังอยู่ในร่างของเขา เพียงแค่ถูกเขาระงับลงไปชั่วคราว ตอนนี้มีเพียงฆ่าเขา ถึงฆ่าวิญญาณของเทพมารไปด้วยได้”

ในเวลานี้เอง ซือคงเอ่ยปากพูดขึ้นกะทันหัน

พูดจบ เขาโบกฝ่ามือ พูดสั่งการ “ค่ายกลสังหารวิญญาณเริ่มดำเนินการ!”

ได้ยินคำสั่งของเขา ผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์กลุ่มหนึ่ง รีบกลับตำแหน่งเดิมทันที ค่ายกลสังหารวิญญาณเริ่มดำเนินการอีกครั้ง ชั่วขณะนั้นพลังอันยิ่งใหญ่ส่วนหนึ่ง กระจายออกจากในค่ายกล

“คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปจากค่ายกลสังหารวิญญาณให้ไว ไม่อย่างนั้นจะตายไปพร้อมกับเทพมาร!”

ซือคงมองลี่เฉินกับตู้ป๋อรวมทั้งหม่าชาวที่ยังอยู่ในค่ายกลสังหารวิญญาณอีก ตะโกนด้วยเสียงดุ

ได้ยินคำพูดของเขา ลี่เฉินกับตู้ป๋อโมโหเดือดดาล

“วิญญาณของเทพมารถูกระงับลงไปแล้ว พวกนายในฐานะผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์ สิ่งที่ควรทำตอนนี้ คือคิดว่าวิธีขับไล่วิญญาณของเทพมารออกจากในร่างกายนี้ และไม่ใช่ฆ่าคนคนนี้พร้อมกันไปด้วยเลย”

ลี่เฉินจ้องซือคงตาเขม็ง พูดอย่างเย็นชา “ฉันรู้ว่าพวกนายพันธมิตรพิทักษ์มีวิธีการแบบนี้ ถ้าใช้ค่ายกลสังหารวิญญาณก็ทำได้เพียงฆ่าหยางเฉินไปด้วยกันแล้ว!”

ซือคงขมวดคิ้วแน่น พูดจาน้ำเสียงเย็นชา “พวกเราพันธมิตรพิทักษ์ทำงาน ทำไมต้องรายงานต่อนายด้วย? รีบไสหัวออกไปจากค่ายกลสังหารวิญญาณไม่เช่นนั้น ฆ่า!”

พอได้ยิน ลี่เฉินยิ่งขุ่นเคืองเพิ่มขึ้น

เขาเอามือไพล่หลังยืนอยู่ตรงกลางค่ายกล จ้องซือคงด้วยท่าทางเฉยชาแล้วพูดว่า “ผู้แข็งแกร่งในค่ายกลสังหารวิญญาณยิ่งมาก พลังทำลายล้างที่แบ่งกันไปแต่ละคนก็จะยิ่งอ่อนลง เดิมทีพวกนายไม่สนใจความเป็นความตายของพวกฉันอยู่แล้ว แต่กังวลว่าพวกฉันอยู่ในค่ายกลสังหารวิญญาณพวกนายจะไม่มีทางรวบรวมพลัง มากำจัดวิญญาณของเทพมาร”

พูดเรื่องพวกนี้ออกมา ทุกคนล้วนตกใจสุดขีด นึกไม่ถึงค่ายกลสังหารวิญญาณยังมีคุณสมบัติเฉพาะตัวแบบนี้

ซือคงหรี่ดวงตาทั้งสองแล้ว จ้องลี่เฉินไว้บอกว่า “นี่คือนายกำลังยั่วยุพันธมิตรพิทักษ์ นายรู้ไหมผลลัพธ์ที่ทำแบบนี้ จะร้ายแรงมากแค่ไหน?”

ลี่เฉินพูดอย่างเฉยชา “พันธมิตรพิทักษ์แกร่งมาก แต่ไม่ใช่แกร่งที่สุดของโลกบู๊โบราณ นายไม่ต้องมาข่มขู่ฉัน พวกนายอยากจะจัดการวิญญาณของเทพมารยังไง ฉันไม่ยุ่ง แต่อยากจะฆ่าหยางเฉินไปพร้อมกันด้วยแล้ว ฉันยุ่งแน่นอน!”

ตู้ป๋อยืนอยู่ในค่ายกลสังหารวิญญาณเช่นกัน จ้องซือคงแล้วพูดว่า “ในเมื่อพันธมิตรพิทักษ์มีวิธี งั้นยังต้องรบกวนทุกคนไล่วิญญาณของเทพมารออกจากในร่างของหยางเฉินก่อน จากนั้นพวกเราจะพาหยางเฉินออกไปด้วย พวกคุณอยากจะจัดการเทพมารยังไง พวกเราจะไม่แทรกแซงอีกเลย”

วิถีบู๊ของลี่เฉินทะลุสู่แดนนภาแล้ว ถึงแม้ความสามารถของตู้ป๋อยังไม่ได้ทะลุสู่แดนนภา แต่ก็ถึงชั้นยอดของแดนเหนือมนุษย์ ถ้าเขายินยอม ตอนนี้ก็สามารถฝ่าภัยภัยพิบัติสวรรค์ได้

เพียงแค่ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ไม่เหมาะสมจะฝ่าฟันภัยพิบัติ