The king of War นิยาย บท 1992

หลังได้ยินคำพูดของเทพมาร ชั่วขณะนั้นหยางเฉินเงียบงัน

ถ้าตนเองสามารถระเบิดพลังของเทพมารออกมาได้ ต่อให้ผู้แข็งแกร่งแต่ละด้านมาเยือนสำนักมาร ก็ไม่มีทางทำอะไรได้

เหมือนแบบนั้นที่เทพมารบอกมา แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาของพันธมิตรพิทักษ์ เขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา นับประสาอะไรกับพวกต่ำต้อยที่อยู่ต่ำกว่าแดนนภาของโลกทั่วไป

ในสายตาเทพมาร ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าแดนนภา ยังเป็นพวกต่ำต้อยจริงๆ

เพียงแค่ ถ้าตนเองมอบสิทธิ์ควบคุมร่างกายให้เทพมารไปจริง เทพมารยังจะยินยอมสละร่างกายนี้เหรอ?

ทันใดนั้น หยางเฉินเอ่ยปากถามว่า “ผมต้องทำยังไง ถึงจะทำให้คุณมาควบคุมร่างกายของผมได้?”

เทพมารตอบว่า “ง่ายมาก ขอแค่นายไม่ต่อต้าน ปล่อยให้ฉันมาควบคุมร่างกายของนาย ก็ได้แล้ว”

หยางเฉินถามอีกว่า “ด้วยพลังของคุณ อยากจะควบคุมร่างกายของผม ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากมั้ง? ต่อให้ผมอยากต่อต้าน กลัวว่าคงไม่มีทางต้านทานได้มั้ง?”

เทพมารทำเสียงเชอะอย่างเย็นชา พูดว่า “ไอ้หนุ่ม นายไม่ต้องมาลองเชิงฉัน ที่ฉันพูดไปเป็นเรื่องจริง นายพูดไม่ผิด ด้วยความยิ่งใหญ่ของฉัน อยากจะควบคุมร่างกายของนายนั้น ง่ายดายมากๆ แต่ถ้านายอยากต่อต้าน ก็จะสิ้นเปลืองพลังของฉันจำนวนมาก ฉันในตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นรูปแบบวิญญาณ นอกจากทำให้วิญญาณสมบูรณ์ ถึงรักษาสภาพตอนนี้ไว้ได้ ไม่อย่างนั้นไม่ช้าหรือเร็ววิญญาณจะสลายไปจากโลกนี้”

“นายในตอนนี้ ร่างกายทะลุสู่แดนนภาแล้ว อีกไม่นานมากนัก แดนบูโดก็จะทะลุสู่แดนนภา ถึงตอนนั้นไปโลกบู๊โบราณ ผู้คนมากมายจะจ้องนายตาเป็นมัน ถ้านายไม่มีฝีมือรักษาชีวิตไว้สักนิด ไปที่โลกบู๊โบราณแล้ว ก็จะตายเร็วมาก”

“ฉันกลับมีข้อเสนออย่างหนึ่ง นายเอาไปพิจารณาดูได้”

ฟังคำพูดพวกนี้ที่เทพมารพูดมา หยางเฉินแอบโล่งอกไปทีหนึ่งแล้ว ดูท่าทาง เทพมารน่าจะไม่ได้หลอกลวงตนเอง

และหมายความว่า เทพมารสามารถยึดครองร่างกายของเขาได้ทุกเมื่อ แต่ถ้าเกิดเขาดำเนินการต่อต้าน ก็จะสร้างการสิ้นเปลืองอย่างมากต่อวิญญาณของเทพมาร ส่วนเทพมารคือรูปของวิญญาณ สิ่งที่สิ้นเปลืองก็คือวิญญาณ อยากจะทำให้วิญญาณสมบูรณ์นั้นยากมาก

แต่หยางเฉินรู้ชัดเจนว่า เทพมารจะต้องมีเรื่องปิดบังอยู่

แต่ไม่ว่าอย่างไร มีนิดหนึ่งที่เป็นเรื่องจริง ถ้าปล่อยให้เทพมารมาควบคุมร่างกายของเขา อันตรายของสำนักมาร ก็จะไม่มีแล้ว

หลังจากครุ่นคิดอยู่ตั้งนาน หยางเฉินจึงถามว่า “คุณมีข้อเสนออะไร?”

เทพมารตอบว่า “ในเวลาหนึ่งปี อนุญาตให้ฉันยืมร่างกายนายใช้ หลังจากหนึ่งปี ฉันจะออกไปจากร่างกายของนาย”

“แน่นอนว่าฉันจะไม่ใช้งานฟรีๆ ภายในหนึ่งปีนี้ ฉันรับรองความปลอดภัยของนายได้ นอกจากนี้แล้ว ฉันยังเปลี่ยนกระดูกของเทพมารให้ได้ด้วย”

ฟังคำพูดของเทพมารแล้ว หยางเฉินตะลึงครู่หนึ่ง “กระดูกของเทพมาร?”

เทพมารพูดอย่างอารมณ์เสีย “ไม่ใช่กระดูกของฉัน เป็นกระดูกของเทพมารสมัยดึกดำบรรพ์ของจริง ส่วนฉันเป็นแค่ผู้ฝึกฝนวิถีมารคนหนึ่ง เพียงแค่ตอนนั้นอยู่โลกบู๊โบราณแล้วฝึกฝนถึงชั้นยอด เลยถูกคนเรียกกันว่าเทพมาร แต่เมื่อเทียบฉันกับเทพมารแท้จริง ยังห่างไกลกันมาก”

“ตอนนี้ ร่างกายนี้ของนาย เพราะก่อนหน้านี้ถูกฉันบีบบังคับระเบิดพลังที่เกินกว่าร่างกายนี้จะแบกรับไหวออกมา จึงได้รับบาดเจ็บหนัก ต่อให้ฟื้นฟูกลับมาได้ ก็ไม่มีทางฟื้นฟูไปถึงสภาพสูงสุดได้”

“ถ้าฉันเปลี่ยนกระดูกของเทพมารยุคดึกดำบรรพ์ของจริงให้นาย ร่างกายของนายจะเกิดความเปลี่ยนแปลง ถึงตอนนั้น อย่าว่าแต่ความสามารถแดนนภาขั้นสองชั้นต้นเลย ต่อให้เป็นพลังของผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามก็สามารถแบกรับไหว”

“แน่นอนว่า ความสามารถของนายที่แกร่งขึ้นไม่หยุด พลังที่ร่างกายนี้ของนายจะแบกรับไว้ได้ ก็จะแกร่งขึ้นไม่หยุดตามไปด้วย”

ใบหน้าหยางเฉินเต็มไปด้วยความตกใจ นึกไม่ถึงว่ายังมีวิธีการแบบนี้อยู่ด้วย

หลังถึงระยะเวลาหนึ่งปีแล้ว ถ้าเทพมารไม่ยินยอมออกไปจากร่างกายของตนเองควรจะทำอย่างไร?

ในใจหยางเฉินปรากฏความกังวลมากมาย

“เชอะ!”

ทันใดนั้นเทพมารพูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉันเทพมารผู้น่าเกรงขาม จะไม่รักษาสัญญาได้ยังไง? อีกอย่างนะ นายคิดจริงว่าร่างกายของนาย ฉันสนใจนักรึไง?”

“ฉันต้องยอมรับว่า พรสวรรค์ด้านบูโดของนายยอดเยี่ยม ร่างกายก็ไม่เลว แต่ว่าเมื่อเทียบกับร่างกายของฉันแล้ว ก็แค่ขยะนั่นเอง ด้วยฝีมือของฉัน ต่อให้สิงบนตัวนักบูโดทั่วไปสักคน ก็สามารถสร้างร่างกายที่เหนือกว่านายออกมาได้สบายๆ”

“ฉันยอมครอบครองร่างกายของนาย นี่เป็นเกียรติของนาย คาดไม่ถึงนายยังกังวลว่าฉันจะยึดร่างกายของนายไว้ตลอดไม่ออกไป”

หยางเฉินหัวเราะเยาะ รีบพูดทันที “ท่านผู้อาวุโสใจเย็นครับ นี่ผมไม่ใช่ว่าเพิ่งรู้จักกับท่านไม่นานเหรอครับ? กังวลเรื่องพวกนี้ก็เป็นปกตินะครับ”

พูดถึงตรงนี้ เขาตะลึงอยู่ที่เดิมทันใด เพราะเขาคิดเรื่องหนึ่งขึ้นได้กะทันหัน

หยางเฉินถามอย่างตกใจว่า “ท่านผู้อาวุโสครับ ผมไม่ได้พูด ท่านก็สามารถรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรได้?”

ทันใดนั้นเขาพบว่า เมื่อสักครู่เขาไม่ได้เอ่ยปากพูดจา เทพมารก็รู้ความคิดของเขาแล้ว

เทพมารหัวเราะเยาะทีหนึ่ง “วางใจได้ สำหรับเรื่องส่วนตัวของนาย ฉันไม่มีปัญหาสักนิด”

พูดจบ เทพมารพูดอย่างหมดความอดทนมาก “สรุปนายอยากจะร่วมมือหรือไม่? ถ้าอยาก ฉันจะเปลี่ยนกระดูกของเทพมารให้นายเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่ยอม ฉันก็จะออกไปจากร่างกายของนายเดี๋ยวนี้ ถือโอกาสหาร่างกายสักร่าง ใช้ร่างกายของคนอื่นมาเปลี่ยนกระดูกของเทพมาร สามารถทำตามข้อเรียกร้องของฉันได้เหมือนกัน”