The king of War นิยาย บท 200

“พี่ พี่มาถึงแล้วเหรอ!”

หยางเฉินเพิ่งขับรถมาจอดที่หน้าประตู ฉินยียิ้มกริ่มเดินเข้ามาแล้ว

ด้านหลังของหล่อนยังมีชายหญิงคู่หนึ่งตามมาด้วย ผู้หญิงดูท่าทางเหมือนอายุยี่สิบสามยี่สิบสี่ อายุพอๆ กันกับฉินยี บนหน้าลงเครื่องสำอางหนามาก

ผู้ชายลักษณะเหมือนอายุสามสิบปี แต่งสูทอาร์มานี่ บนข้อมือใส่นาฬิกาโรเล็กซ์เรือนหนึ่ง ดูขึ้นมาเหมือนเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง

“พี่คะ ฉันคิดถึงพี่จะตายอยู่แล้ว!”

หญิงสาวมองเห็นฉินซี เข้าไปกอดฉินซีเอาไว้แบบกระตือรือร้นมาก

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเจิ้งเหม่ยหลิง เป็นน้องสาวของฉินซี หล่อนเป็นลูกสาวของน้าสาว

“มา เสี้ยวเสี้ยว ให้น้ากอดหน่อย!”

เจิ้งเหม่ยหลิงทักทายกับฉินซีเสร็จ อุ้มเสี้ยวเสี้ยวขึ้นมา หอมบนแก้มเสี้ยวเสี้ยวอย่างแรงไปทีหนึ่ง

“เหม่ยหลิง คุณน้ากับคุณน้าเขยก็มาแล้วเหมือนกันเหรอ?”

ฉินซียิ้มถามขึ้น

เจิ้งเหม่ยหลิงรีบพยักหน้าทันที “พวกเราทั้งครอบครัวมาถึงกันตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว”

พูดจบ เจิ้งเหม่ยหลิงนึกอะไรขึ้นได้กะทันหัน รีบดึงฉินซีเข้ามาทันที “พี่คะ ฉันจะแนะนำพี่ให้รู้จักเพื่อนคนหนึ่ง!”

“เขาชื่อเฉินอิงเหา และเป็นคุณชายตระกูลใหญ่ชั้นนำแบบจริงแท้แน่นอนด้วย เป็นคนตระกูลเฉินแห่งเมืองโจวเฉิงของพวกเรา ตอนที่เรียนปริญญาโท ก็ก่อตั้งอิงเหาอินเทอร์แนชันแนลขึ้นมาแล้ว พูดขึ้นมาก็เหมือนกันกับพี่เลยนะคะ ล้วนเป็นบุคคลยอดเยี่ยมที่เรียนมหาวิทยาลัยก็ก่อตั้งกิจการกันแล้ว”

เจิ้งเหม่ยหลิงพูดแนะนำด้วยความดีใจ

“สวัสดีครับ ได้ยินเหม่ยหลิงพูดถึงมาตลอดว่าหล่อนมีพี่สาวที่สวยมากคนหนึ่ง แถมยังเป็นสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองเจียงโจวด้วย วันนี้พอได้เจอแล้ว เป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วย!”

เฉินอิงเหาท่าทางยิ้มแย้ม ยื่นมือออกไปหาฉินซีก่อนเอง

สำหรับหยางเฉินที่อยู่ด้านข้าง ถูกเจิ้งเหม่ยหลิงเพิกเฉยไปตั้งแต่แรกแล้ว

ฉินซีไม่ได้ยื่นมือออกไปจับ แต่ว่ามองเขานิ่งๆ ทีหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “สวัสดีค่ะ!”

พูดจบ เธอจับมือหยางเฉินขึ้นมาเอง “ที่รัก พวกเราไปทักทายคุณตากับคุณยายกันก่อนดีกว่า!”

“ได้!”

หยางเฉินยิ้มตอบ เดินไปด้านหน้าด้วยกันกับฉินซี

เพียงแต่พวกเขายังไม่ทันได้เข้าประตูใหญ่ไป ก็ถูกเจิ้งเหม่ยหลิงขวางทางเอาไว้แล้ว

“พี่คะ พี่ชายแต่งงาน ที่เชิญมามีแต่พวกพี่ คนนอกคนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์เข้าไป”

เจิ้งเหม่ยหลิงมองหยางเฉินแบบเรียบนิ่งแวบหนึ่ง จากนั้นพูดกับฉินซี

คำพูดของเจิ้งเหม่ยหลิง ทำให้ฉินซีกับฉินยีทั้งสองสาวสีหน้าเปลี่ยนเปลี่ยนยกใหญ่ในชั่วขณะนั้น

“เหม่ยหลิง เขาเป็นพี่เขยของเธอ ทำไมถึงกลายเป็นคนนอกไปได้แล้วล่ะ?”

บนหน้าฉินซีท่าทางไม่พอใจ ความจริงเธอเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะมีเรื่องราวทำนองนี้เกิดขึ้น

หยางเฉินเคยพูดเอาไว้ว่าจะไม่ถือสา แต่เธอยังไม่มีทางอดทนได้ ที่คนอื่นมาว่าหยางเฉินแบบนี้

เฉินอิงเหาซึ่งอยู่ด้านข้างฉีกมุมปากขึ้นเบาๆ วาดเส้นรัศมีวงกลมที่หยอกเย้าขึ้น

เจิ้งเหม่ยหลิงกลับมองหยางเฉินอย่างเหยียดหยามทีหนึ่ง บอกฉินซีว่า “พี่คะ หรือว่าพี่ลืมไปแล้วว่าตอนนั้นที่พี่แต่งงานกับเจ้าสวะคนนี้ คุณตาไม่ได้เห็นด้วย แม้กระทั่งไม่ได้ไปร่วมงานแต่งเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้พี่กลับพาเขามา พี่คิดว่าคุณตาจะให้เขาเข้าประตูบ้านนี้เหรอคะ?”

ดวงตาฉินซีแดงก่ำ เมื่อวานตอนที่หยางเฉินบอกว่าจะมาด้วยกัน เหตุผลที่เธอลังเลคือนึกถึงเรื่องแบบนี้