The king of War นิยาย บท 201

“เสี่ยวซี เธอมาแล้วเหรอ!”

ฉินซีเพิ่งพาหยางเฉินเข้ามาในคฤหาสน์ของคุณตา ญาติพี่น้องที่อยู่ในห้องต่างมองเข้ามาแล้ว

เพียงแต่ทุกคนล้วนไม่สนใจหยางเฉินกัน

“คุณตา คุณยาย คุณลุง คุณป้า คุณน้า คุณน้าเขย สวัสดีค่ะทุกคน!”

บนหน้าฉินซีมีรอยยิ้มที่ฝืนใจระดับหนึ่ง ถึงแม้เธออยากให้ทุกคนยอมรับหยางเฉินมากแค่ไหน แต่ก็รู้ดีว่ายังไม่ใช่เวลา

หยางเฉินตามมาอยู่ด้านข้างฉินซี ทั้งสองมือหิ้วถุงน้อยใหญ่ ทั้งหมดล้วนเป็นของขวัญที่ก่อนพวกเขาจะมา หยางเฉินขอร้องให้ฉินซีนำให้มาให้ญาติผู้ใหญ่

“คุณตาคะ นี่คือชาต้าหงเผาที่ท่านชอบมากที่สุด เป็นชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋ต้นตำรับ เป็นหยางเฉินหยางเฉินทุ่มราคาเยอะมาก ถึงซื้อมาได้ค่ะ”

“คุณยายคะ นี่คือเจ้าแม่กวนอิมที่ท่านเคารพที่สุด แกะสลักด้วยหยกเนไฟร์ตบริสุทธิ์ และเป็นของที่หยางเฉินใช้เส้นสายนำมาจากเหอเถียนค่ะ”

“คุณลุง นี่คือ......”

......

ฉินซีเหมือนเป็นลูกสะใภ้ที่เพียบพร้อมด้วยคุณธรรมคนหนึ่ง นำของขวัญแต่ละชิ้นออกมา มอบให้เหล่าญาติผู้ใหญ่แล้ว

แต่ละครั้งที่มอบของขวัญให้ชิ้นหนึ่ง ต้องอธิบายว่าเป็นหยางเฉินซื้อมา

เดิมทีเหล่าญาติผู้ใหญ่เห็นฉินซีนำของขวัญมาให้ ยังดีใจกันมาก หลังจากที่รู้ว่าเป็นของที่หยางเฉินซื้อ ทุกคนล้วนทำหน้าเฉยชา

เดิมทีห้องรับแขกที่ครึกครื้นอย่างยิ่ง ไม่นานก็สงบเงียบลงมาแล้ว

หลังจากสัมผัสได้ถึงความเย็นชาของเหล่าญาติผู้ใหญ่ ฉินซีกัดริมฝีปากแดงไว้แน่น ในเบ้าตาเต็มไปด้วยน้ำตาที่สามารถไหลรินได้ทุกเมื่อ

มือของเธอจับหยางเฉินเอาไว้แนบแน่น

“เชอะ!”

ในเวลานี้เอง คุณตาทำเสียงฮึดฮัดขึ้นกะทันหัน นำชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋ที่ฉินซีเพิ่งให้มาเมื่อสักครู่นี้ ถือโอกาสทิ้งลงไปในถังขยะด้านข้างแล้ว

“เสี่ยวซี แกคิดว่าตาอายุมากจนเลอะเลือนแล้วใช่ไหม? ถึงสามารถเอาของปลอมพวกนี้มาหลอกลวงฉันได้?”

คุณตาทำหน้าเย็นชาพูดไป

ชั่วขณะนั้นฉินซีสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ “คุณตาคะ หนูกล้าหลอกลวงคุณตาได้อย่างไรกันคะ?”

“แกรู้รึเปล่าอะไรเรียกว่าชาต้าหงเผาจากต้นแม่?”

คุณตาทำเสียงฮึดฮัดบอกว่า “ต้นแม่ของชาต้าหงเผาของภูเขาอู๋อี๋ถูกจัดให้เป็นของคุ้มครองสำคัญตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ปี2005 ก็หยุดเก็บกันไปแล้ว”

“ต่อให้ไปหาใบชาชนิดนี้มาได้ งั้นก็มีเพียงที่งานประมูลถึงมีได้ ที่หงเผาของภูเขาอู๋อี๋ครั้งที่7ปี2005 ชาต้าหงเผาจากต้นแม่ของภูเขาอู๋อี๋ถูกประมูลไปด้วยราคาสองแสนแปดพัน”

“ใบชาห่อนี้ที่แกให้ฉันมา อย่างน้อยมี200กรัมได้มั้ง? ถึงแม้จะเป็นปี2005 อย่างน้อยใบชาห่อนี้ยังต้องประมูลด้วยราคาสองล้านกว่า ยิ่งเป็นสมัยนี้ อย่างน้อยคงกว่าสิบล้านได้มั้ง?”

“แกบอกฉันว่าใบชาที่ราคาสิบล้านนี้ เป็นของที่ลูกเขยสวะคนหนึ่งซื้อมา?”

สำหรับคุณตานั้น รู้เรื่องชาต้าหงเผาของภูเขาอู๋อี๋ชัดเจนดีจริง กล่าวมาได้กระจ่างสมเหตุสมผล

เวลานี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจฉินซีเอามากๆ

ฉินซีย่อมไม่สงสัยในตัวหยางเฉิน จนกระทั่งเวลานี้ เธอถึงรู้ว่าใบชาห่อนี้คาดไม่ถึงแพงขนาดนี้

“คุณตาคะ ใบชาเป็นของจริงค่ะ!”

ชั่วขณะนั้นฉินซีร้อนใจแล้ว รีบอธิบายทันที

“ป้าบ!”

คุณตาตบบนโต๊ะกาแฟไปอย่างแรง ตะโกนว่า “แกถามคนที่อยู่ในนี้ มีใครคิดว่าใบชาห่อนั้นเป็นของจริงบ้าง ถ้ามีใครกล้าบอกว่าเป็นของจริง ฉันก็กล้ายอมรับว่ามันเป็นหลานเขยของฉัน!”

พูดคำพูดพวกนี้ออกมา ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตาลง เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครกล้าเสนอหน้าออกมาหาเรื่องซวยในเวลานี้

แน่นอนว่าต่อให้เป็นของจริง พวกเขาก็จะไม่ช่วยหยางเฉินพูด

“ใบชาห่อนั้น เป็นของจริง!”

แต่ในเวลานี้เอง มีคนกล้าบอกว่าใบชาเป็นของจริง

เวลานี้ สายตาของทุกคนต่างตกอยู่บนตัวคนนั้นที่กำลังพูด