The king of War นิยาย บท 2002

ทุกคนที่อยู่ในยอดเมฆา ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หวังคุนมาจากราชวงศ์ไป๋หลี่ในโลกบู๊โบราณ และความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะรวมพลังกัน แต่ก็ทำอะไรหวังคุนไม่ได้

ถึงอย่างนั้น พี่น้องตระกูลซ่งก็ก้าวออกมา ทั้งสองขวางอยู่ข้างหน้าเฝิงเสียวหว่าน จ้องไปที่หวังคุน และกล่าวว่า"อย่าทำเกินไปนะ!ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!"

“เหอะๆ เคยเห็นคนที่กลัวตาย แต่ไม่เคยเห็นคนที่หาที่ตายเอง ในเมื่อพวกคุณอยากตายนัก ผมก็จะทำให้!”

เสียงของหวังคุนลดลง และออร่าบูโดอันทรงพลังก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา ปกคลุมซ่งจั่วและซ่งโย่วโดยตรง

ชั่วขณะหนึ่ง เหมือนทั้งสองถูกแช่แข็งอยู่กับที่ ไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย

สีหน้าของทั้งคู่เปลี่ยนไปอย่างมาก เดิมที พวกเขาคิดว่าต่อให้ช่องว่างระหว่างพวกเขากับหวังคุนจะกว้างใหญ่แค่ไหน พวกเขาก็ยังมีพลังที่จะต่อสู้อยู่บ้าง แต่คิดไม่ถึงว่า ต่อหน้าเขา พวกเขาไม่มีแรงที่จะสู้กลับเลย

สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจก็คือ อีกฝ่ายใช้วิธีอะไร?ที่สามารถทำให้พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย

“ถ้าคุณกล้าทำร้ายพวกเขา แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็ไม่มีวันไปที่ราชวงศ์ไป๋หลี่กับคุณ!”

เมื่อหวังคุนกำลังจะโจมตีสองพี่น้องตระกูลซ่ง เฝิงเสียวหว่านก็ก้าวออกมาขวางไว้ที่ด้านหน้าพวกเขาโดยไม่ลังเล มองไปที่หวังคุนด้วยความโกรธและพูด

ในเวลานี้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

หวังคุนขมวดคิ้ว เขารู้สึกได้ว่า ถ้าเขาฆ่าพี่น้องตระกูลซ่งจริงๆ เฝิงเสียวหว่านยอมตายก็ไม่ยอมไปกับเขาแน่นอน

ต้องรู้ว่า ในโลกบู๊โบราณก็มีนักปรุงยาเพียงไม่กี่คน เฝิงเสียวหว่านสามารถปรุงยาได้ ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอมีค่าเพียงใด ถ้าเฝิงเสียวหว่านเป็นอะไรไปจริงๆ ผู้นำของราชวงศ์ไป๋หลี่จะไม่ปล่อยเขาไปแน่

เขาไม่ใช่นามสกุลไป๋หลี่ เป็นเพียงผู้แข็งแกร่งที่ได้รับการคัดเลือกจากราชวงศ์ไป๋หลี่ หากราชวงศ์ไป๋หลี่ต้องการฆ่าเขา ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลใด

ส่วนเฝิงเสียวหว่าน ถ้าเธอไปที่ราชวงศ์ไป๋หลี่ เธอจะได้รับความสำคัญอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น ในราชวงศ์ไป๋หลี่ ตำแหน่งและสถานะของเฝิงเสียวหว่านจะเหนือกว่าเขามากแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หวังคุนก็รีบยับยั้งออร่าบูโดบนร่างกายของเขา และสองพี่น้องตระกูลซ่งก็รู้สึกว่าความรู้สึกถูกควบคุมก็หายไปในทันที

หวังคุนเปลี่ยนหน้าในทันที มองไปที่เฝิงเสียวหว่านด้วยรอยยิ้มและพูดว่า“คุณเฝิง ผมแค่ล้อเล่นกับพวกเขาเท่านั้น วางใจได้เลย ขอเพียงคุณยอมไปที่ราชวงศ์ไป๋หลี่กับผม ผมจะไม่ทำอะไรใครแน่นอน"

เฝิงเสียวหว่านมองหวังคุนย่างเย็นชา และพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า“คุณออกไปก่อน ขอฉันคุยกับพวกเขาสักสองสามคำก่อน แล้วฉันจะไปที่ราชวงศ์ไป๋หลี่กับคุณ”

“โอเค ผมจะไปรอคุณที่ข้างนอกนะ!”

หวังคุนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว และออกจากห้องไป

ชั่วขณะหนึ่ง ในห้องก็เหลือเพียงเฝิงเสียวหว่านพวกเขา

“เสี่ยวหว่าน คุณไปที่โลกบู๊โบราณกับเขาไม่ได้ ถ้าคุณไปกับเขาจริงๆ ราชวงศ์ไป๋หลี่จะไม่มีวันปล่อยคุณกลับมาแน่นอน ตลอดชีวิตที่เหลือ คุณก็จะต้องอยู่ในราชวงศ์ไป๋หลี่ เพื่อปรุงยาให้กับราชวงศ์ไป๋หลี่”

ทันทีที่หวังคุนออกไป อ้ายหลินสะอึกสะอื้นและพูด

เธอกับเฝิงเสียวหว่านใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานาน และทั้งสองเป็นเหมือนพี่น้องกัน เมื่อเห็นว่าเฝิงเสียวหว่านกำลังจะถูกพาตัวไปในเวลานี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจเลยจริงๆ

เฝิงเสียวหว่านจับมืออ้ายหลินไว้แน่น และพูดด้วยตาสีแดงว่า“พี่อ้าย ฉันก็ไม่อยากไปที่โลกบู๊โบราณกับเขา แต่ถ้าฉันไม่ไป พวกเราทุกคนในนี้ก็จะต้องตาย ในเมื่อพวกเราขัดขืนเขาไม่ได้ งั้นก็ปล่อยให้ฉันไปกับเขาจะดีกว่า ฉันก็ไม่อยากทำให้พวกคุณต้องมาเดือดร้อนเพราะฉันหรอกใช่ไหม”

หลังจากได้ยินคำพูดของเฝิงเสียวหว่าน ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความอึดอัด