The king of War นิยาย บท 2027

มารแดงถูกล้อมด้วยแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดทั้งหกคน มีดอาถรรพ์ในมือของเขาโบกไปมาไม่หยุด ระยะเวลาสั้นๆเพียงสิบกว่านาที ข้างกายมีคนของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดล้มแล้วสี่คน ระยะเวลาสั้นๆเพียงสิบกว่านาที ข้างกายมีคนของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดล้มแล้วสี่คน

อย่างไรก็ตามตัวของมารแดงเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ทั้งตัวเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผลที่น่าตกใจ

“มาสิ! มาสิ! กลับมาสำนักมาร ฉันจะทำให้พวกแกมาได้แต่กลับออกไปไม่ได้!”

มารแดงโบกมีดออกไปอย่างแรง แยกการโจมตีของผู้แกร่งทั้งสองคนออกจากกัน และคำรามด้วยความโกรธ

เขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ มือถือมีดอาถรรพ์ ราวกับมารตัวใหญ่จากขุมนรก

ผู้แข็งแกร่งเผ่าไป๋ที่ล้อมโจมตีเขา สีหน้าเต็มไปด้วยความสยดสยอง และความสามารถของมารแดงนั้นมากกว่าพวกเขาเพียงครึ่งเดียว แต่เมื่อเผชิญกับผู้แกร่งของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด มารแดงยังสามารถฆ่าได้สี่คน

แต่ในเวลานี้ น้ำเสียงที่เยือกเย็นดังขึ้น: “ออกไป!”

พร้อมกับสิ้นเสียงของอีกฝ่าย พวกผู้แข็งแกร่งเผ่าไป๋ยังไม่ได้สติกลับมา ก็เห็นร่างวัยกลางคนปรากฏ ราวกับปีศาจ พุ่งไปทางมารแดง

เมื่อมารแดงเห็นมีคนมา สีหน้าก็เปลี่ยน ทันใดนั้นสะบัดมีดอาถรรพ์ในมือขึ้น พุ่งไปยังด้านหน้าอย่างแรง

“ตัง!”

อาวุธสองอย่างกระทบกัน มีเสียงโลหะกระทบกันดังสนั่น

และในขณะเดียวกัน มีพลังรุนแรงพุ่งไปทั่วทุกทิศทุกทาง

“ปังปังปัง!”

พวกผู้แข็งแกร่งเผ่าไป๋ถูกพลังแข็งแกร่งนี้ทำให้ถอยไปหลายก้าว

และมารแดงพึ่งจะแยกอีกฝ่ายออกจากกัน ก็มีเหงาอีกเงาพุ่งมาทางเขา

“ออกไป!”

มารแดงตะโกนด้วยความโกรธ มีดอาถรรพ์ในมือโบกขึ้นอีกครั้ง

“ตัง!”

ก็เป็นอาวุธกระทบกันอีกครั้ง มารแดงถูกทำให้ถอยไปสามก้าว

ในทางกลับกันอีกฝ่ายไม่เพียงไม่ถูกทำให้ถอย กลับได้โอกาสไล่ล่า อาวุธพุ่งลงมาทางด้านของมารแดงอย่างแรง

ผู้แข็งแกร่งที่บุกมารแดงก่อนหน้านี้ ก็เข้าร่วมการสู้ สะบัดและโบกอาวุธไปทางมารแดงด้วยกัน

“ตังตังตัง!”

มีดอาถรรพ์ของมารแดงโบกสะบัดออกไปอย่างไม่หยุด มาสู้กับการโจมตีของผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่ร่วมมือกัน ร่างกายของเขาถอยไม่หยุด

“ปัง！”

และเป็นการกระทบกันอีกครั้งอย่างรุนแรงของอาวุธ มารแดงถูกทำให้กระเด็นออกไป

เดิมทีพวกผู้แข็งแกร่งเผ่าไป๋ที่โจมตีมารแดง ตอนนี้แต่ละคนเบิกตากว้างกับฉากที่มารแดงสู้กับสองผู้แข็งแกร่งเพียงคนเดียว

ผู้แข็งแกร่งสองคนยืนอยู่ตรงหน้าของมารแดง อีกคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยมารแดง: “หึ! ขุนพลมารลำดับที่หนึ่ง ก็แค่นี้เอง!”

มารแดงลุกขึ้นจากพื้น ดวงตาสีแดงทั้งคู่จ้องทั้งสองคนแน่น กัดฟันพูด: “ในที่สุดคามิ โคโซและสำนักพิษก็ทนไม่ไหว จะลงมือกับสำนักมารของฉันแล้วเหรอ?”

เมื่อกี้ที่ร่วมมือกันจู่โจมมารแดงไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเหรินเจี้ยนหรงและอิงซวงเฉิงที่ปรึกษากันก่อนหน้านี้แล้วที่จะร่วมมือกำจัดสำนักมาร

แม้ทั้งสองคนจะเป็นขอบเขตแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด แต่ว่าพลังที่ออกมา ไม่ธรรมดาเหมือนกับผู้แข็งแกร่งที่อ่อนแอของกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่ง

อาวุธในมือของทั้งสองคน ก็เป็นอาวุธชั้นยอด

ก่อนหน้านี้มารแดงสู้กับเผ่าไป๋สิบคนของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด เดิมทีก็ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว และในขณะเดียวกันนี้ก็ต้องจัดการกับเหรินเจี้ยนหรงและอิงซวงเฉิง นั้นยากลำบากจริงๆ

เหรินเจี้ยนหรงหรี่ตาจ้องและพูดกับมารแดง: “แกว่า ถ้าแก่ตาย สำนักมารจะสามารถอยู่ได้นานแค่ไหน?”

ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งสำนักพิษและคามิ โคโซ ได้เข้าร่วมการต่อสู้แล้ว สำนักมารไม่เพียงต้องจัดการผู้แข็งแกร่งเผ่าไป๋ยังต้องจัดการสำนักพิษและคามิ โคโซ

มีเพียงสำนักเซิ่งกงช่วยเท่านั้น นี่สำหรับสำนักมาร ความกดดันมีมากมหาศาล

มู่ชิงและเหมิงคุนในขุนพลมาร ก็ต้องจัดการกับผู้แข็งแกร่งหลายคนของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดตามลำพัง ไม่ได้เป็นเพียงขุนพลมารของสำนักมาร ในขณะเดียวกันยังมีผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของสำนักมารคนอื่นๆ ก็จัดการกับผู้แข็งแกร่งในแดนเดียวกัน

นี่เป็นการสู้ที่ไม่เท่าเทียมกัน สำนักมารล้มผู้แข็งแกร่งไปไม่น้อยแล้ว

สายตาของมารแดงกวาดไปทั่ว มองดูนักบูโดแต่ละคนของสำนักมารที่ล้มลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย สายตาคู่จับจ้องเหรินเจี้ยนหรงและ อิงซวงเฉิงอย่างเอาเป็นเอาตาย กัดฟันพูด: “พวกแกต้องชดใช้กับสิ่งนี้! ในเมื่อพวกแกบีบบังคับกันขนาดนี้ อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

หลังจากที่ได้ยินมารแดงพูด สองคนนั้นมีความรู้สึกที่ไม่ดีเป็นอย่างมาก

อิงซวงเฉิงยิ้มอย่างเยือกเย็น พูด: “มารแดง แกไม่ได้คิดว่าจะสามารถจัดการฉันกับประมุขเหรินได้ในเวลาพร้อมกันใช่ไหม?”

มารแดงไม่พูด จู่ๆเขากางแขนสองข้างออก ทันใดนั้น พลังบางอย่างที่เหมือนจะทำให้ตายออกมาจากร่างกายของเขา

ทันใดนั้น เหนือสำนักมาร เมฆดำกลิ้งไปมา

ฉินยีพูดด้วยสีหน้าร้อนรน: “อาจารย์ ให้นักบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดสำนักเซิ่งกงเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยเถอะ!”

ใบหน้าเผยเชียนอินเต็มไปด้วยความดิ้นรน หลังจากลังเล กัดฟันพูด: “สำนักมารเป็นสำนักเซิ่งกงของพวกเรา ถึงแม้จะกำจัดสำนักมาร ก็ควรจะเป็นพวกเราสำนักเซิ่งกงมากำจัด!”

“กระจายคำสั่งออกไป ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าสำนักเซิ่งกง เข้าร่วมการต่อสู้!”

แม้จะต้องช่วยสำนักมาร เผยเชียนอินก็ต้องหาเหตุผลที่ “เหมาะสม”ให้กับตัวเอง นี่ก็คือความภูมิใจของหัวหน้าสำนักเซิ่งกง

ทันใดนั้นฉินยีดีใจ รีบตอบ: “ได้!”

ก่อนหน้านี้มีแค่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของสำนักเซิ่งกงเท่านั้นที่เข้าร่วมต่อสู้ๆ ตอนนี้ทุกคนของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของสำนักเซิ่งกงเข้าร่วมหมด แต่ก็แค่ลดความกดดันเล็กๆน้อยๆของสำนักมารแค่นั้น

ความชนะความแพ้ที่แท้จริง ก็ให้ผู้แข็งแกร่งที่สุดมากำหนด

พร้อมกับภัยพิบัติสวรรค์อย่างต่อเนื่อง พลังในร่างกายของมารแดงยิ่งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ

เพียงแต่ว่า เขาไม่เพียงแต่ต้องทนรับภัยพิบัติสวรรค์ และต้องทนรับการจู่โจมของผู้แข็งแกร่ง ความกดดันมหาศาลมาก

“ฆ่ามัน!”

และในเวลานี้ เสียงที่เยือกเย็นมากลอยมาจากบนฟ้า

ในความตกตะลึงของทุกคน ในมือของอีกฝ่ายถือดาบอาถรรพ์ พุ่งลงไปทางด้านของมารแดง

เห็นเพียงเงาขนาดใหญ่ลงมาจากฟ้า

ทุกคนถูกดาบนี้ทำให้ตะลึง

“ผู้แข็งแกร่งแดนนภา!”

มีคนอุทาน

มารแดงมองอย่างตาโต ดาบอาถรรพ์ภาพลวงตาฟันลงมาทางตัวเองอย่างแรง เขาจ้องด้วยความโกรธ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เหมือนกับกัดฟันตระโกน : “ทาคาโอะ!”

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น คือหนึ่งในสี่ยอดขุนพลมารคนหนึ่งของสำนักมาร ทาคาโอะ

แต่ว่า ทาคาโอะในเวลานี้ บนร่างกายมีพลังของผู้แข็งแกร่งแดนนภาแผ่ออกมา เมื่อออกมา ก็สะกดทั้งหมด

“ตุ้ม!”

ดาบอาถรรพ์ภาพลวงตาฟันลงมา มารแดงกระอักเลือดแดงออกจากปาก ร่างกายกระเด็นออกไป และภัยพิบัติสวรรค์บนสำนักมารก็ค่อยๆหายไป