The king of War นิยาย บท 2028

ร่างกายของมารแดงถูกสะเทือนจนบินไปไกลสิบเมตร ล้มอยู่บนพื้น แม้แต่แรงของการลุกขึ้นยืนก็ไม่เหลือแล้ว

ทุกคนที่อยู่ในสถานที่ ล้วนแล้วเต็มไปด้วยความตะลึง เมื่อเห็นว่าทาคาโอะโจมตีมารแดงบินออกไปด้วยดาบเดียว

“ทาคาโอะ!”

มู่ชิงและเหมิงคุนทั้งสองรีบพุ่งไปข้างหน้า ปกป้องมารแดงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสไว้ข้างหลัง

ทั้งสองคนล้วนแล้วจ้องทาคาโอะด้วยความเกลียดชัง

มู่ชิงกัดฟันแน่นและพูด : “ทาคาโอะ แกรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?”

ทาคาโอะเหลือบมองมู่ชิงอย่างเหยียดหยามหนึ่งที พูดอย่างเย็นชา : “เป็นแค่มดตัวหนึ่งในโลกมนุษย์เท่านั้น ฉันอยากฆ่าก็ฆ่า มีปัญหาอะไรไหม?”

เหมิงคุนพูดด้วยความโกรธ : “ทาคาโอะ แกก็เคยเป็นคนของสำนักมาร ลงมือกับคนของสำนักมารโหดเหี้ยมแบบนี้ แกสามารถทนต่อจิตใต้สำนึกของแกเหรอ?”

คนของสำนักมาร แต่ละคนล้วนแล้วจ้องทาคาโอะด้วยความโกรธเคือง

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสี่ยอดขุนพลมารของสำนักมารแดง ใครก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ทาคาโอะจะทรยศต่อสำนักมาร ยิ่งคิดไม่ถึง ทาคาโอะจะลงมือทำลายลิขิตสวรรค์ของมารแดง

ลิขิตสวรรค์ถูกทำลาย ชีวิตวิถีบู๊ของมารแดงจบเพียงเท่านี้แล้ว ต้องการเข้าสู่แดนนภา ดูเหมือนว่าไม่มีความหวังใดๆแล้ว

ทาคาโอะหึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “แกก็พูดแล้ว ฉันเคยเป็นคนของสำนักมาร แต่ว่าตอนนี้ ฉันไม่ใช่!”

พูดถึงตรงนี้ การแสดงออกบนใบหน้าของเขาล้วนแล้วบิดเบี้ยวขึ้นมา พูดอย่างเคร่งขรึม : “เดิมทีฉันเคยมีพลังมากกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด เคยฆ่าผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ดังนั้นจึงประสบความสำเร็จในการติดอันดับหนึ่งในสิบผู้มีอำนาจสูงสุดในภูเขามาร”

“หลังจากที่ขอบเขตของฉันเข้าสู่กึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ภายใต้แดนนภา ฉันไร้คู่ต่อสู้!”

“แต่ว่า ลี่เฉินล้วนแล้วไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา ทั้งๆที่ฉันเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักมาแดนนภา เขากลับเอาตำแหน่งทายาทมาร มอบให้ชายหนุ่มที่เหมือนกับมดตัวหนึ่ง”

“ต่อให้เขาเอาตำแหน่งทายาทมารมอบให้มารแดง ฉันล้วนแล้วไม่มีอะไรจะพูด ขึ้นอยู่กับอะไรถึงต้องมอบให้มดตัวหนึ่งที่มีแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นห้า?”

“มดแบบนี้ เหมาะที่จะเป็นทายาทมารของสำนักมารเหรอ?”

“ตอนนี้ลี่เฉินไม่อยู่ ช่วงเวลาที่สำนักมารประสบกับปัญหา ในฐานะทายาทมาร เขากลับไม่ปรากฏตัว? ทำไมต้องหลบด้วย?”

อารมณ์ของทาคาโอะหุนหันพลันแล่นอย่างมาก พูดถึงตรงนี้ หลังจากสายตาของเขาจ้องมองหนึ่งรอบ ตะโกนด้วยความโกรธ : “ตระกูลไป๋หลี่โลกบู๊โบราณล่าง ทาคาโอะ ขอท้าต่อสู้กับทายาทมารของสำนักมารในโลกมนุษย์ หม่าชาว กล้าออกมาต่อสู้ไหม?”

เสียงของทาคาโอะ ราวกับสายฟ้าแลบ ดังขึ้นในสำนักมาร ทุกมุมของสำนักมาร ล้วนแล้วมีเสียงก้องกังวานของเขา

คนของสำนักมาร สีหน้าเปลี่ยนอย่างมาก

คิดไม่ถึงเลยว่า ทาคาโอะจะเข้าร่วมกับตระกูลบูโดของโลกบู๊โบราณล่าง

เพียงแต่ แดนบูโดของทาคาโอะได้เข้าสู่แดนนภาแล้ว กลับต้องการท้าต่อสู้กับหม่าชาวที่มีแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นห้าเท่านั้น มีการรังแกคนแบบนี้ด้วยเหรอ?

“ทาคาโอะ!”

ในเวลานี้มารแดงก้าวไปข้างหน้าอย่างดิ้นรน จ้องมองทาคาโอะด้วยความโกรธและพูด : “แกเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนนภา กลับต้องการลงมือกับนักบูโดแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่ง มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า?”

“ในเมื่อแกต้องการท้าต่อสู้ ข้าขอรับหน้าแทนเอง ต่อให้แดนนภาของฉันถูกทำลาย ฉันยังสามารถต่อสู้ได้!”

มู่ชิงและเหมิงคุนรีบมาข้างหน้า

มู่ชิงรีบพูด : “มารแดง คุณหยุดอวดดีได้แล้ว ในเมื่อทาคาโอะต้องการท้าต่อสู้ ผมขอเป็นคนต่อสู้เอง!”

เหมิงคุนก็พูดเช่นกัน : “ต่อให้มู่ชิงล้มลง ก็ยังมีผม!”

ดวงตาทั้งคู่ของมารแดงแดงกำ เปิดปากพูด : “ตอนนี้ฉันเป็นผู้นำของมาร เจ้าสำนักไม่อยู่ ทายาทมารไม่อยู่ พวกนายล้วนแล้วต้องฟังฉัน! ฉันขอสู้เอง ถอยไปทั้งหมด!”

มารแดงชัดเจนอย่างมาก ต่อให้มู่ชิงและเหมิงคุนร่วมมือกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทาคาโอะที่เข้าสู่แดนนภาแล้วอย่างแน่นอน

ลิขิตสวรรค์ของเขาถูกทำลาย ชีวิตวิถีบู๊ของมารแดงก็จบลงแล้วเช่นกัน แต่ว่าเหมิงคุนและมู่ชิงไม่เหมือนกัน พรสวรรค์ด้านบูโดของพวกเขาแข็งแกร่งอย่างมาก ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ออร่าที่แข็งแกร่งที่สุด ในไม่ช้าก็จะเข้าสู่แดนนภาแล้ว

และในเวลานี้ มีเสียงหนึ่งที่ไม่แยแสดังขึ้น ทาคาโอะพูดอย่างเย็นชา : “เป็นพี่น้องที่ลึกซึ้งกันจริงๆ! พวกแกวางใจได้ วันนี้ พวกแกหนีไม่รอดแม้แต่คนเดียว! ต่อให้ลี่เฉินกลับมา พวกแกก็ต้องตายไปพร้อมกับเขา!”

“ตอนนี้พวกแกไม่ต้องแย่งกันมาตาย ฉันจะทำให้พวกแกทุกคนได้เห็น ฉันฆ่าทายาทมารของสำนักมารยังไง หลังจากรอให้ฆ่าเขาไปแล้ว ฉันค่อยส่งพวกแกไปตาย!”

พูดจบ เขาตะโกนเสียงดังอีกครั้ง : “หม่าชาว ไสหัวออกมารับความตาย!”

“ตูมตาม!”

และในเวลานี้ แผ่นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง