The king of War นิยาย บท 2029

ทุกคนล้วนแล้วเต็มไปด้วยความตะลึง มองดูดาบอาถรรพ์ภาพลวงตาขนาดใหญ่ด้วยความอึ้ง ฟันลงไปทางหอเก็บหนังสืออย่างรุนแรง

มารแดงจ้องมองด้วยความโกรธ ตะโกนเสียงดัง : “ไม่!”

หม่าชาวยังอยู่ในหอเก็บหนังสือ แดนบูโดของทาคาโอะได้เข้าสู่แดนนภาแล้ว แต่หม่าชาวมีพลังแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นห้าเท่านั้น ถ้าหากการโจมตีนี้ของทาคาโอะตกลงไป อย่าว่าแต่หม่าชาวที่มีพลังแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นห้าเลย ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเก้า เกรงว่าก็ต้องตายอยู่ในดาบอาถรรพ์ภาพลวงตานี้

“ตัง!”

และในเวลานี้ มีโล่ป้องกันภาพลวงตาขนาดใหญ่ จู่ๆก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือหอเก็บหนังสือ ป้องกันดาบอาถรรพ์ภาพลวงตาโดยตรง

“พุฟ!”

ทันทีที่ดาบอาถรรพ์ภาพลวงตากับโล่ป้องกันภาพลวงตาปะทะกัน พลังที่น่าสะพรึงกลัวรวมตัวกัน จากนั้นกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศโดยตรง

และดาบอาถรรพ์ภาพลวงตากับโล่ป้องกันภาพลวงตา ในเวลานี้ก็จางหายไปแล้วเช่นกัน

“ตุ้มตุ้มตุ้ม!”

เพียงแค่เห็นรอบๆหอเก็บห้องหนังสือทั้งหมด ล้วนแล้วเริ่มระเบิด

ทุกคนล้วนแล้วเบิกตากว้าง ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“โล่ล่องหน!”

ทาคาโอะดูเหมือนว่าจะกัดฟันพูด

เมื่อกี้จู่ๆก็มีโล่ป้องกันภาพลวงตาปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือหอเก็บหนังสือ ก็คือโล่ล่องหน

“แกอยากตายเหรอ?”

ในเวลานี้ เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

วินาทีต่อมา ร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง ปรากฏอยู่ตรงหน้าหอเก็บหนังสือ

ต่อจากนั้น มีร่างชายชราคนหนึ่ง ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าหอเก็บหนังสือเช่นกัน

“ท่านเจ้าสำนัก! คุณหยาง!”

มารแดงเห็นทั้งสองคน น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

นี่เป็นน้ำตาของความตื่นเต้น

เมื่อกี้เขาได้เตรียมใจสำหรับการถูกทำลายของสำนักมารแล้ว กลับคิดไม่ถึงเลยว่า ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ หยางเฉินและลี่เฉินจะกลับมาพร้อมกัน

ลี่เฉินมองไปรอบๆหนึ่งรอบ มองเห็นร่างกายของคนสำนักมารแต่ละคนอาบไปด้วยเลือด เขาล้วนแล้วรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองมีเลือดออก

คนเหล่านี้ ทุกคนเป็นคนของสำนักมาร คนที่ควรจะได้รับการคุ้มครองจากเขา แต่ว่าตอนนี้ กลับทำเพื่อปกป้องสำนักมาร ล้มตายบ้าง บาดเจ็บบ้าง

แม้แต่มารแดง ออร่าบู๊บนร่างกายล้วนแล้วอ่อนแออย่างมาก รากฐานวิถีบู๊เกรงว่าถูกทำลายแล้ว

จู่ๆลี่เฉินก็เปิดปากพูด : “คุณหยาง เขาเป็นคนของสำนักมาร มอบให้ผมเป็นคนจัดการเถอะ”

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา : “ผมต้องการทำให้เขา ตายทั้งเป็น!”

ลี่เฉินพยักหน้า : “ดี!”

หม่าชาวมีพลังแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นห้าเท่านั้น แต่วิถีบู๊ของทาคาโอะเข้าสู่แดนนภาแล้ว ถ้าหากเมื่อกี้หยางเฉินมาช้ากว่านี้อีกหน่อย เกรงว่าทาคาโอะคงฆ่าหม่าชาวไปแล้ว

ทาคาโอะ จำเป็นต้องจ่ายราคาที่แพงอย่างมากสำหรับสิ่งนี้!

อย่างไรก็ตาม หอเก็บหนังสือยังคงพังทลายอย่างต่อเนื่อง ออร่าที่ร้อนแรงและทรงพลัง กระจายออกมาจากใต้ซากปรักหักพังของหอเก็บหนังสืออย่างต่อเนื่อง

บนใบหน้าของหยางเฉิน มีความกังวลเพิ่มขึ้นมา

ช่วงเวลาที่กลับมา ลี่เฉินก็บอกกับเขาแล้ว หม่าชาวกำลังประสบกับอะไร ในเวลานี้เขาสามารถรับรู้ได้ถึงออร่าข้างใต้หอเก็บหนังสือของหม่าชาว ไม่อย่างนั้น เขาบุกลงไปช่วยคนตั้งนานแล้ว

คนของคามิโคโสะและสำนักพิษ หลังจากเห็นว่าหยางเฉินและลี่เฉินกลับมา ใบหน้าของแต่ละคนดูแย่อย่างมาก

เหรินเจี้ยนหรงและอิงซวงเฉิงจ้องตากัน ในสายตาของทั้งสองคน ล้วนแล้วเต็มไปด้วยความกลัว

ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นคามิโคโสะก็ดี สำนักพิษก็ดี ไม่มีคุณสมบัติที่จะท้าทายหยางเฉินเลย ต้องรู้ว่า อิงเทียนสิงและเหรินจิงหลุน ล้วนแล้วตายอยู่ในมือของหยางเฉิน

และยังมีคนของเผ่าไป๋ สีหน้าก็ดูแย่เช่นกัน

เดิมทีพวกเขาคิดว่า การสู้รบของวันนี้ มันคือการต่อสู้ต่ำกว่าแดนนภา เผ่าไป๋ของพวกเขาต่างหากที่เป็นพระเอก แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาก็เข้าร่วมด้วย

ระหว่างที่พูด ลี่เฉินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวทันที ตะโกนเสียงดัง : “เขตอาคม!”

ทันใดนั้น ทาคาโอะปรากฏตัวอยู่ในเขตแดนวิถีมารของลี่เฉิน แรงดึงดูดเพิ่มขึ้นสองเท่า เพิ่มขึ้นบนร่างกายของทาคาโอะโดยตรง

สีหน้าของทาคาโอะเปลี่ยนอย่างมาก เขารู้สึกถึงบนไหล่ของเขามีภูเขาหนึ่งลูกทับอยู่ ขาทั้งสองข้างของเขารวากับว่าเต็มไปด้วยตะกั่ว แต่เขายังคงไม่ยอมแพ้ ดาบอาถรรพ์ในมือ จู่ๆก็โบกไปทางลี่เฉิน ในเวลาเดียวกันตะโกนเสียงดัง : “ฟันลงไป!”

“ตัง!”

เห็นดาบอาถรรพ์ฟันลงมา จู่ๆ ลี่เฉินก็ยื่นมือขวาออกมา นิ้วชี้งอ นิ้วหัวแม่มือเกี่ยวกับนิ้วชี้ ทันใดนั้น นิ้วชี้ยื่นออกมา นิ้วชี้ป้องกันอยู่บนดาบอาถรรพ์ทันที เสียงกระแทกที่คมชัดดังตังหนึ่งที

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ดาบอาถรรพ์หลุดออกจากมือของทาคาโอะโดยตรง และบินออกไป

“ปัง!”

ดาบอาถรรพ์บินออกไปสิบกว่าเมตรโดยตรง ตัวดาบแทงเข้าไปในพื้นอย่างรุนแรง เหลือเพียงด้ามดาบ

“นี่.....”

ผู้แข็งแกร่งมากมาย ล้วนแล้วเบิกตากว้างอ้าปากค้าง คาดไม่ถึงว่าลี่เฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้?

ไม่ว่าจะพูดยังไง ทาคาโอะก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ถือดาบอาถรรพ์โจมตีลี่เฉิน ไม่เพียงแต่ทำร้ายลี่เฉินไม่ได้ ตรงกันข้ามลี่เฉินแค่ใช้นิ้วชี้ ก็สะเทือนจนดาบอาถรรพ์บินออกไป

ทาคาโอะก็เบิกตากว้างเช่นกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ : “นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

ลี่เฉินหัวเราะอย่างเย็นชา : “เพียงแค่อาศัยยาเม็ดเดียวก็ทะลุทะลวงแดนนภาพได้อย่างรวดเร็ว นับได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาที่แท้จริงเหรอ? จำเป็นต้องผ่านพิธีการล้างบาปของภัยพิบัติสวรรค์ ปรับเปลี่ยนรูปร่างกล้ามเนื้อ ถึงจะสามารถนับได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภา”

“แม้ว่าแกจะเป็นแดนนภา แต่ว่าภูมิหลังของวิถีบู๊อ่อนแออย่างมาก ต่อให้ให้เวลาแกอีกสิบปี แกยังคงมีพลังแค่ระดับแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นเท่านั้น”

“ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด ร่างกายของแก ล้วนแล้วไม่เคยผ่านพิธีการล้างบาปของภัยพิบัติสวรรค์ สิ่งที่ขัดต่อกฎแห่งสวรรค์เช่นนี้ สามารถนับได้ว่าเป็นภัยพิบัติสวรรค์เหรอ?”

“อย่าว่าแต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นที่แท้จริงคนหนึ่ง ต่อให้เป็นวิถีบู๊ที่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้งที่เป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นคนหนึ่ง เกรงว่าก็สามารถฆ่าแกได้!”

คำพูดของลี่เฉิน ราวกับมีดเล่มหนึ่ง แทงหัวใจของทาคาโอะอย่างรุนแรง

ไม่เปิดโอกาสให้ทาคาโอะได้คิดมาก ลี่เฉินพูดอย่างเย็นชา : “เห็นแก่ว่าแกเคยทำผลงานให้สำนักมาร ฉันอนุญาตให้แกทิ้งคำพูดสุดท้าย ฉันจะส่งแกไปตายด้วยตัวเอง!”