The king of War นิยาย บท 2037

แต่ว่าคำพูดของลี่เฉินแทบ ไม่มีประโยชน์เลย หม่าชาวในเวลานี้ เสียสติไปและคำพูดของลี่เฉินไม่สามารถขัดขวางหรือหยุดเขาได้แม้แต่น้อย หมัดอันหนักหน่วง พุ่งเข้าหาหยางเฉินอย่างแรง

ร่างกายของหยางเฉินยังอยู่ในท่าถอยหลัง และยังคงถอยต่อเนื่อง เมื่อเห็นการโจมตีของหม่าชาวพุ่งเข้าหาตัวเอง เขาก็ทำอะไรไม่ได้

“โล่ล่องหน!”

เขาตะโกนเสียงดังโล่ล่องหนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอีกครั้ง ปกป้องเขาไว้ข้างหลัง

ถ้าจะบอกว่าโล่ล่องหน เป็นอาวุธอาถรรพ์ แต่น่าจะบอกว่าโล่ล่องหนเป็นทักษะการต่อสู้ที่ล้ำลึก เมื่อไม่ได้ใช้ แอบซ่อนอยู่ในร่างของเจ้านาย เมื่อถึงเวลาต้องใช้โล่ล่องหน ก็จะหลอมรวมเป็นโล่ป้องกันภาพลวงตา ซึ่งสามารถขวางไม่ให้เจ้านายถูกศัตรูโจมตี แต่ถ้าโล่ล่องหนถูกโจมตีจนแตกกระจายแล้ว เมื่อถึงเวลาต้องใช้ ก็สามารถปลุกเรียกได้อีก

เพียงแต่ว่า ทุกครั้งที่มีการปลุกเรียกโล่ล่องหน ก็จะสูญเสียชี่ทิพย์ที่อยู่ในร่างกายของเจ้านายจำนวนมาก แม้แต่หยางเฉิน ขณะนี้สามารถปลุกเรียกโล่ล่องหนได้แค่สามครั้งเท่านั้น

ก่อนหน้านี้เขาเคยปลุกเรียกโล่ล่องหนแล้วหนึ่งครั้ง ตอนนี้เขาได้เรียกโล่ล่องหนออกมาอีก

สายเลือดคลั่งหลังจากที่ถูกหลอมรวมโดยสายเลือดมหาอำนาจโบราณกาลทั้งสาม ก็กำลังเดือดพลุ่งพล่าน

“ตูม!”

วินาทีต่อมา หมัดของหม่าชาวชกลงมาอย่างหนัก โล่ล่องหนแตกสลายในทันที หลังจากสูญเสียเกราะป้องกันของโล่ล่องหน หมัดหนักหน่วงก็ชกลงบนหน้าอกของหยางเฉินอีกครั้ง

ทันใดนั้นหยางเฉินพ่นเลือดออกมาเต็มปาก เดิมทีร่างที่ยังไม่หยุดถอย ก็ปลิวออกไปบนอากาศ

“หยางเฉิน!”

ลี่เฉินตะโกนเสียงดังลั่น ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ

ฉินยีก็มีสีหน้าเฉื่อยชา เมื่อมองร่างของหยางเฉินเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ ถูกชกจนปลิวออกไป

น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธออย่างควบคุมไม่ได้

ในขณะนี้ ความหนาวที่เยือกเย็น ก็กระจายออกมาจากร่างของเธอ

“เสี่ยวยี!”

เผยเชียนอนที่อยู่ข้างๆ ชั่วขณะก็มองฉินยีที่อยู่ข้างกายด้วยความประหลาดใจ

เห็นเพียงผมดกดำสลวยของฉินยี ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีขาวทันที

ออร่าวิถีบู๊บนร่างของเธอ ก็ได้เพิ่มขึ้นต่อเนื่อง

หลังจากนิ่งอึ้งชั่วครู่ ในที่สุดเผยเชียนอินก็ได้สติกลับคืนมา ทันใดนั้นน้ำตาไหลราวกับสายฝน ด้วยท่าทีที่ปีติยินดี และคุกเข่าลงพื้นทันที “เจ้าสำนักแห่งสำนักเซิ่งกงเผยเชียนอิน ยินดีต้อนรับการกลับมาของธิดาหิมะ!”

แต่ฉินยีไม่ได้ตอบสนองเผยเชียนอิน สีหน้าเย็นชา ผมยาวสีขาว ราวกับราชินีหิมะที่มาจากดินแดนแห่งเทพ

ทั่วทั้งสำนักมาร ในวินาทีนี้ อุณหภูมิลดลงหลายองศา

“บูม!”

ร่างของหยางเฉินก็ฟาดลงบนพื้นอย่างหนัก และมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

นอกเสียจากว่าร่างกายของเขาถูกเลือดสดๆของมหาอำนาจโบราณกาลทั้งสามปรับเปลี่ยนแล้ว ความแข็งแกร่งนั้นเทียบเท่ากับผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสาม การที่ถูกหม่าชาวโจมตีครั้งนี้ เกรงว่าก็อาจฆ่าเขาตายได้ในไม่กี่วินาที

หยางเฉินทนต่อความเจ็บปวดที่หน้าอกของเขา และลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล

“เขาถึงกับยังมีชีวิตอยู่!”

มีคนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

เมื่อลี่เฉินเห็นหยางเฉินยังมีชีวิตอยู่ ก็รู้สึกปลาบปลื้มดีใจ

เพียงแต่ว่า หม่าชาวไม่ได้คิดที่จะปล่อยหยางเฉินไป พอหลังจากที่เห็นว่าหยางเฉินยังลุกขึ้นได้ ร่างกายก็กลายเป็นเงาแสงอีกครั้ง แล้วพุ่งเข้าหาหยางเฉิน

“หยางเฉิน หนีไป!”

ลี่เฉินตะโกน “เส้นทางที่หม่าชาวต้องการเดินได้ล้มเหลวแล้ว ในตอนนี้ได้เสียสติไปโดยสิ้นเชิง คุณได้แต่หนีเท่านั้นถึงจะรอดชีวิตได้”

ดูเหมือนหยางเฉินจะไม่ได้ยินคำพูดของลี่เฉิน กัดฟันสู้ เขาไม่เชื่อว่าพี่น้องที่แสนดีของเขาจะล้มเหลวจริงๆ

ระหว่างทางกลับไปยังสำนักมาร ลี่เฉินได้บอกเขาแล้วว่า หม่าชาวได้เลือกเส้นทางวิกฤตของชีวิต ไม่ก็ประสบความสำเร็จในการแเปลี่ยนแปลงวิถีบู๊ หรือไม่ก็ล้มเหลวกลายเป็นเครื่องจักรที่ใช้สังหาร

แต่หยางเฉินไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาด!

เขาใช้โล่ล่องหนผนึกรวมอีกครั้ง ซึ่งนี่เป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว หากโล่ล่องหนแตกสลายอีกครั้ง ในเวลาสั้นๆ เขาไม่สามารถผนึกรวมโล่ล่องหนได้อีกต่อไป