The king of War นิยาย บท 2038

หยางเฉินเห็นหม่าชาวถูกฝ่ามือของฉินยีชกจนปลิวออกไปต่อหน้าต่อตา สีหน้าเย็นชาขึ้นทันที

“อย่า!”

ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ ตะโกนเสียงดังลั่น โมเมนตัมบูโดบนร่างระเบิดออกมา กระทืบลงบนพื้นอย่างแรง วิ่งตรงไปยังทิศทางที่หม่าชาวตกลงไปอย่างบ้าคลั่ง

ถ้าหม่าชาวต้องตายด้วยน้ำมือของฉินยีจริงๆ เขาไม่รู้จริงๆว่าควรทำยัไง

คนหนึ่งเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายที่แสนดี อีกคนคือฉินยีซึ่งเขารักเหมือนน้องสาว ไม่ว่าใครได้รับบาดเจ็บ ก็เป็นเรื่องที่เขายอมรับไม่ได้

ลี่เฉินที่อยู่ใต้เชิงเขา เมื่อเขาเห็นหม่าชาวตกลงมาจากยอดเขาจากภูเขาด้านหลัง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และก็รีบวิ่งขึ้นไปยังทิศทางที่หม่าชาวตกลงมา

“แย่แล้ว! ฉินยีจะต้องฆ่าเขาแน่!”

ตอนที่เผยเชียนอินเห็นลี่เฉินพุ่งเข้าไปหาหม่าชาว สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และก็วิ่งไล่ตามลี่เฉินไป

ไม่กี่อึดใจ ลี่เฉินก็รับร่างของหม่าชาวที่กำลังกลิ้งลงมาจากยอดเขาได้

หม่าชาวในเวลานี้ ทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยเลือด และร่างกายของเขาก็ร้อนราวกับมีไฟลุกโชนอยู่

ลี่เฉินยืนขวางอยู่ข้างหน้าหม่าชาว ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ฉินยีที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขา และพูดด้วยความโกรธ “ต่อให้ฉันต้องตาย ก็จะไม่อนุญาตให้คุณฆ่าลูกศิษย์ของฉัน!”

“ฮึ่ม！”

ฉินยีออกเสียงฮึ่ม และพูดเสียงเย็นชา “ไม่เจียมตัวจริงๆ!”

ขณะที่สิ้นเสียงของเธอ เธอก็ได้พุ่งเข้ามาแล้ว ยกฝ่ามือขึ้น โจมตีลี่เฉินอย่างดุเดือด

“ขอให้ธิดาหิมะโปรดยั้งมือด้วยเถอะ!”

ขณะนี้ ในที่สุดเผยเชียนอินก็วิ่งไล่ตามมาทัน และยืนขวางอยู่ตรงหน้าลี่เฉิน อ้าแขนสองข้างออก มองไปที่ลี่เฉินด้วยความหวาดกลัวและพูดด้วยเสียงดัง

ฉินยีขมวดคิ้ว มือขวาที่เหวี่ยงออกไป คิดจะดึงกลับ แต่ก็สายเกินไปแล้ว

“ตูม!”

ฝ่ามือของฉินยีเหวี่ยงลงบนหน้าอกของเผยเชียนอิน และเผยเชียนอินก็พ่นเลือดออกมาเต็มปาก ราวกับว่าวที่เชือกขาด ล่องลอยออกไป

“เชียนอิน!”

เมื่อลี่เฉินเห็นเผยเชียนอินถูกต่อยจนปลิวออกไป ทันใดนั้นดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ แล้วส่งเสียงตะโกนออกมา

“ผมขอสู้ตาย!”

ลี่เฉินโกรธสุดๆ ตะโกนด้วยความโมโห ระเบิดพลังทั้งหมดออกมา พุ่งเข้าหาฉินยี

ในเวลานี้หยางเฉินก็ไล่ตามมาถึง รีบขวางลี่เฉินไว้ให้อยู่ข้างหลังเขา และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผู้อาวุโส ท่านรีบไปดูเจ้าสำนักเผยก่อน!”

ฉินยีในเวลานี้ ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน พลังที่ระเบิดออกมานั้น เกรงว่าน่าจะถึงระดับแดนนภาขั้นสามชั้นยอดแล้ว ถ้ามีเพียงลี่เฉินที่อยู่ในแดนนภาขั้นแรกชั้นต้นเท่านั้น แทบไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินยีเลย

หากปล่อยให้ลี่เฉินพุ่งตรงเข้าไปหาฉินยี กลัวว่าจะถูกฉินยีฆ่าตายได้ในไม่กี่วินาที

ลี่เฉินจ้องมองฉินยีด้ยสีหน้าเคร่งขรึม จากนั้นก็รีบหันหลังและพุ่งไปในทิศทางเผยเชียนอิน

ระหว่างเขากับเผยเชียนอินมีความขัดแย้งกันมาก แต่ในความเป็นจริง ระหว่างสองคนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง

เมื่อกี้เผยเชียนอินเพื่อต้องการปกป้องลี่เฉิน ยอมที่จะยืนขวางอยู่ข้างหน้าลี่เฉิน ทนต่อการโจมตีของฉินยี ซึ่งได้อธิบายอย่างชัดเจนแล้ว

หยางเฉินยืนอยู่ตรงหน้าฉินยี มองไปที่ฉินยีที่ทั้งคุ้นเคยและทั้งแปลกหน้า สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

หยางเฉินถามด้วยความโกรธ “ตกลงคุณเป็นใครกันแน่?”

จิตวิญญาณของเทพมารก็เคยครอบครองร่างกายของเขา แต่ฉินยีในเวลานี้ไม่นับญาติกับใคร และแสดงความแข็งแกร่งที่ทรงพลังมาก ซึ่งทำให้หยางเฉินเกิดความสงสัยว่า เป็นไปได้ไหมฉินยีจะถูกจิตวิญาญของยอดฝีมือผูลี้ลับครอบครองร่างกาย

ได้ยินคำซักถามของหยางเฉิน ฉินยีขมวดคิ้ว ซึ่งไม่ได้ตอบสนอง เพียงแค่จ้องมองหยางเฉินอย่างเย็นชาสักครู่หนึ่ง ออร่าบูโดในร่างกายลดลง จากนั้นหันกลับมา ขยับเท้า และหายตัวไปจากจุดเดิมทันที ไม่กี่อึดใจ ฉินยีก็หายตัวไปจากสายตาของหยางเฉินโดยสิ้นเชิง

ฉินยีจากไปแล้ว หยางเฉินแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จากพลังของเขาในตอนนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉินยี หากฉินยีต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ เขาไม่สามารถจัดการรับมือได้จริงๆ

เขามีคำพูดมากมายที่อยากจะถามฉินยี แต่คนก็เดินจากไปแล้ว สถานการณ์ของหม่าชาวอยู่ในขั้นวิกฤติมาก และตอนนี้เขาได้แต่พุ่งความสนใจไปที่หม่าชาวเท่านั้น

อุณหภูมิที่ร้อนจัด พุ่งออกมาจากร่างกายของหม่าชาวอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเหมือนกับตอนแรก

เมื่อเห็นหม่าชาวที่กำลังอยู่ในอาการโคม่าแล้ว หยางเฉินก็ทำอะไรไม่ถูก

ตอนนี้ได้แต่ฝากความหวังไว้กับเฝิงเสี่ยวหว่านแล้ว หากแม้แต่เฝิงเสี่ยวหว่านก็ยังไม่สามารถรักษาหม่าชาวได้ หม่าชาวก็คงไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ