The king of War นิยาย บท 2039

ลี่เฉินขมวดคิ้ว มองหยางเฉินและถามว่า “คุณคิดจะอาศัยเผยเชียนอิน เพื่อค้นหาธิดาหิมะเหรอ?”

หยางเฉินพยักหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ตอนนี้มีเพียงของสุดเย็นเท่านั้น ถึงจะสามารถระงับพลังของดวงสายมังกรที่อยู่ในร่างกายของหม่าชาว และดูเหมือนว่าฉินยีจะสืบทอดพลังที่เย็นยะเยือกบางอย่าง ผมเดาว่าเธอต้องมีของสุดเย็นอย่างแน่นอน”

ลี่เฉินเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่ากำลังกังวลอะไร

หลังจากผ่านไปชั่วครู่ ลี่เฉินก็มองไปที่หยางเฉินและพูดว่า “หยางเฉิน วิธีนี้ไม่ได้ผลหรอก เรามาคิดหาวิธีอื่นเถอะ!”

หยางเฉินรู้สึกกังวลในทันที “เวลานี้มีทางเดียวที่อยู่ตรงหน้า แล้วทำไมยังต้องคิดหาวิธีอื่น? ผู้อาวุโส หรือว่าท่านรู้อะไร?”

ลี่เฉินพูดว่า “คุณจำได้ไหม ก่อนหน้านี้เผยเชียนอินคุกเข่าต่อหน้าฉินยี และเรียกฝ่ายตรงข้ามว่าธิดาหิมะ?”

หยางเฉินพยักหน้า แม้ว่าตอนนั้นสถานการณ์ของเขาจะอยู่ในช่วงวิกฤตมาก แต่เขาก็สังเกตเห็นที่เผยเชียนอินคุกเข่าตรงหน้าฉินยี

เมื่อกี้เขาไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้หลังจากที่สงบ เขาถึงได้สติ เผยเชียนอินถึงกับคุกเข่าลงต่อหน้าฉินยี

ฉินยีไม่ใช่ลูกศิษย์ของเผยเชียนอินเหรอ? แต่ทำไมจู่ๆเผยเชียนอินจึงคุกเข่าให้ฉินยี

ยิ่งคิด ในใจหยางเฉินก็ยิ่งประหลาดใจมาก

หยางเฉินสีหน้าเคร่งขรึม ถามว่า “เป็นไปได้ไหมที่ฉินยีถูกจิตวิญญาณของผู้แข็งแกร่งโบราณกาลคนไหนครอบครองร่างกาย?”

ก่อนหน้านี้เขาก็เคยคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ในเมื่อจิตวิญญาณของเทพมารก็ยังเคยอยู่ในร่างกายของเขาเช่นกัน

โชคดีที่จิตวิญญาณของเทพมารไม่ได้คิดร้ายต่อเขา ตรงกันข้ามยังช่วยเหลือตัวเองได้รับสายเลือดของโบราณกามเทพมารและเทพธิดาและยังมีราชาผู้แข็งแกร่งทั้งสามท่านนี้

และเป็นการหลอมรวมสายเลือดของผู้มีอิทธิพลของดบราณกาลทั้งสามท่านนี้ ความแข็งแกร่งภายในร่างของตนเองจึงได้แข็งแกร่งเหมือนในตอนนี้ และพลังของเขาก็ได้พุ่งสูงขึ้นหลายเท่า

หยางเฉินกำลังคิดฟุ้งซ่าน แต่ลี่เฉินส่ายหัว และพูดด้วยสีหน้าหนักแน่นว่า “อยู่ในสำนักเซิ่งกง มีวิธีการบำเพ็ญสืบทอดอย่างหนึ่ง มีเพียงเจ้าสำนักและเทพธิดาในสำนักเซิ่งกงเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในการบำเพ็ญ และวิธีการบำเพ็ญนี้ เรียกอีกอย่างว่าวิถีแห่งการกลับชาติมาเกิด หากผมทายไม่ผิด สิ่งที่ฉินยีบำเพ็ญก็คือวิถีแห่งการกลับชาติมาเกิด”

หยางเฉินสงสัย “วิถีแห่งการกลับชาติมาเกิด? แต่ว่า เรื่องนี้กับเรื่องที่เขาจะไปหาฉินยี แล้วเกี่ยวข้องอะไร?"

ลี่เฉินพูดว่า “คุณอาจไม่เข้าใจมากนักเกี่ยวกับวิถีแห่งการกลับชาติมาเกิด หากคุณรู้ถึงความร้ายกาจของวิถีแห่งการกลับชาติมาเกิด ก็จะเข้าใจ ทำไมผมถึงห้ามคุณไม่ให้ไปตามหาฉินยี”

“ก่อนหน้านี้ที่เผยเชียนอินคุกเข่าต่อหน้าฉินยี เรียกอีกฝ่ายว่าธิดาหิมะ แต่ธิดาหิมะก็คือผู้ก่อสร้างสำนักเซิ่งกง ในยุคเทพนั้นเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอดเป็นผู้แข็งแกร่งที่น่าเคารพในระดับแดนนภาขั้นเก้าชั้นยอด และอาจกล่าวได้ว่า อีกฝ่ายได้ก้าวข้ามแดนนภาไปแล้ว”

“เพียงแต่ ในช่วงเวลาโบราณกาล เวลาการฝ่าฟันภัยพิบัติ ภัยพิบัติสวรรค์ที่ต้องการชีวิต เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าวิถีแห่งการกลับชาติมาเกิดของเธอนั้น ถึงกับได้ปกป้องชีวิตของเธอไว้”

“ดังนั้น ฉินยีในวันนี้ ไม่ใช่แค่เป็นเธอในชีวิตนี้ แต่เป็นธิดาหิมะที่หลอมรวมวิถีการกลับชาติมาเกิดอย่างสิ้นเชิง!”

“หากต้องการให้เธอออกตัวช่วยหม่าชาว มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ หากทำให้เธอโกรธขึ้นมา บางทีเธออาจฆ่าคุณด้วยซ้ำ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่เฉิน สีหน้าของหยางเฉินเฉื่อยชา

ฉินยีไม่ใช่ฉินยีคนเดิมอีกต่อไปแล้วเหรอ?

เป็นไปได้อย่างไร?

แต่หากไม่ใช่แบบนี้ แล้วทำไมเผยเชียนอินถึงเรียกฉินยีว่าธิดาหิมะ?

หากตัวเองไปหาเธอจริงๆ เธอจะฆ่าตัวเองจริงไหม?

หยางเฉินเหลือบมองหม่าชาวที่ยังอยู่ในอาการโคม่า ด้วยสีหน้าที่สับสน

ถ้าหากฉินยีเป็นธิดาหิมะผู้แข็งแกร่งและน่านับถือของโบราณกาลจริง ถ้างั้น เธอยังจำตัวเองได้ไหม?

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยางเฉินพูดด้วยความโกรธ “ผมไม่เชื่อ เธอจะลืมผมจนหมดสิ้น แม้ว่าเธอจะฆ่าผม ผมก็จำเป็นต้องไปพบเธอ!”

ถึงแม้ไม่มีเรื่องของหม่าชาว แต่หยางเฉินก็จำเป็นต้องไปหาฉินยี