The king of War นิยาย บท 205

ซูซานที่อยู่ด้านข้าง มองเฉินอิงจวิ้นอย่างเหยียดหยามทีหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปในอิงเหาอินเทอร์แนชันแนล

เธอมาที่เมืองโจวเฉิง เป็นเพราะการร่วมงานกันทางธุรกิจของตระกูลซูและตระกูลเฉิน ในความเป็นจริงเป็นซูเฉิงอู่ ต้องการทำให้ซูซานกับเฉินอิงจวิ้นแต่งงานกันเร็วขึ้น

มีเพียงตระกูลชั้นนำระดับใหญ่ทั้งสองของสองเมืองใหญ่สานสายสัมพันธ์กัน ตำแหน่งของพวกเขาแต่ละคนถึงจะเพิ่มไปอีกขั้น

หน้าประตูอิงเหาอินเทอร์แนชันแนลต่างมีคนเข้าๆ ออกๆ พอเห็นสภาพกระเซอะกระเซิงสุดจะทนของเฉินอิงจวิ้น คนที่รู้จักเขาล้วนแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นอะไร จากไปอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่ไม่รู้จัก ต่างหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดังแบบกำเริบเสิบสาน

หลังเฉินอิงจวิ้นปีนขึ้นมาจากพื้น หน้าตาดูดุร้ายเต็มที่ กัดฟันอย่างโมโหพลางพูดตะคอก “หยางเฉิน ฉันจะฆ่าแกให้ตาย!”

ตั้งแต่ที่สมาคมประมูลเมิ่งจี้วันนั้น ถูกหงฝูไล่ออกไปต่อหน้าสาธารณชน เฉินอิงจวิ้นก็เกิดจิตอาฆาตต่อหยางเฉินแล้ว

หลังกลับมาถึงบ้าน ยิ่งโดนบิดาของเขาด่าทออีกยก

คนแบบผู้นำตระกูลเฉิน สถานะอย่างนี้ อยากจะค้นหาเบื้องลึกของหยางเฉินย่อมไม่ใช่เรื่องยาก

เพียงแต่สิ่งที่ค้นหาออกมาได้เป็นแค่สถานะภายนอกของหยางเฉิน สำหรับสถานะจอมพลของชายแดนเหนือ อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เป็นแปดตระกูลแห่งเย็นตู ถึงอยากจะค้นหา ก็เป็นไปไม่ได้

ตอนแรกเฉินอิงจวิ้นอยากจะแก้แค้น แต่ผู้นำตระกูลเฉินกลับพูดอย่างโมโห “อิงจวิ้น ฉันเตือนแกไว้ก่อน อย่าหาเรื่องหยางเฉินโดยเด็ดขาด สถานะของเขาไม่ธรรมดา”

“พ่อครับ มันก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงของตระกูลเล็กๆ เองไม่ใช่รึไง? ต้องมาระวังขนาดนี้เลยเหรอ?”

“แกเชื่อจริงๆ หรือว่าลูกเขยสวะในสายตาทุกคนคนหนึ่ง สามารถได้รับบัตรทองดำของธนาคารสากล? แม้แต่ฉันยังไม่มีสิทธิ์เอาบัตรทองดำมาได้เลย”

และวันต่อมาผู้นำตระกูลเฉินก็เตือนเฉินอิงจวิ้นไว้แล้ว และยังได้รับรู้มาว่าจวงปี้ฝานโดนฆ่าต่อหน้าของคนตระกูลเมิ่ง

จากนั้นเขาก็ได้รับข้อมูลว่าตระกูลจวงหายอดฝีมือมาจากตระกูลเมิ่ง อาจารย์ลูกศิษย์หลายคนกลับโดนฆ่าทิ้ง แม้กระทั่งหงเทียนหยาที่ชื่อเสียงโด่งดังยังโดนฆ่าที่ตระกูลจวง

นอกจากนี้แล้ว เขายังค้นหามาเรื่องหนึ่ง ลั่วปิงผู้จัดการใหญ่ของต้าเหอกรุ๊ปในปัจจุบันนี้ เมื่อหนึ่งเดือนก่อน ยังเป็นผู้จัดการใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปอยู่เลย

ข้อมูลที่เดิมทีคนทั่วไปค้นหาไม่ได้เหล่านี้ ทำให้ผู้นำตระกูลเฉินยิ่งมั่นใจในความไม่ธรรมดาของหยางเฉินเพิ่มขึ้นไปอีก

คนหนุ่มที่แม้แต่ตระกูลเมิ่งยังไม่กลัว จะดูเหมือนธรรมดาขนาดนั้นแบบภายนอกได้หรือ?

แต่ทว่าเวลานี้เฉินอิงจวิ้นลืมเลือนคำเตือนของผู้นำตระกูลเฉินไปตั้งนานแล้ว หน้าตาเต็มไปด้วยความอับอายจนโกรธและความดุร้าย

เขาหยิบมือถือออกมาต่อสายไปยังหมายเลขหนึ่ง ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย ได้ยินเพียงเขาบอกว่า “หยวนเซ่า ไอ้หนุ่มที่สมาคมประมูลเมิ่งจี้วันนั้น มาเมืองโจวเฉิงแล้ว!”

อีกด้านหนึ่ง หลังหยางเฉินออกมาจากอิงเหาอินเทอร์แนชันแนล ตรงไปยังต้าเหอกรุ๊ป

“ท่านประธาน ท่านมาตั้งแต่เมื่อไรครับ? ทำไมถึงไม่แจ้งล่วงหน้าสักหน่อยครับ!”

ชั้นบนสุดของต้าเหอกรุ๊ป ในห้องทำงานของผู้จัดการใหญ่ ตอนลั่วปิงมองเห็นหยางเฉิน หน้าตาตกใจเต็มที่

หยางเฉินหัวเราะแล้ว “พรุ่งนี้งานแต่งพี่ชายเมียผม เลยมาดูบริษัทหน่อยพอดี”

ลั่วปิงถึงโล่งอกไปทีหนึ่ง เมื่อสักครู่ยังคิดว่าเป็นบริษัทเกิดข้อผิดพลาดจากความสะเพร่าอะไร หยางเฉินจึงมาทวงหาความรับผิดชอบ

แต่ละครั้งที่เผชิญหน้ากับหยางเฉิน ลั่วปิงประหม่ามาก แต่ไม่มีทางเลือก ใครให้หยางเฉินเพิ่งกลับมาเมืองเจียงโจว ก็ให้เขาได้แสดงอำนาจใหญ่โตงานหนึ่งเลย

“ตอนนี้มีอะไรลำบาก รีบเอ่ยปากบอกมา ถือโอกาสที่ฉันยังอยู่ จะได้จัดการให้เสร็จครั้งเดียวเลย” หยางเฉินถาม

ลั่วปิงรีบส่ายหน้า “ท่านประธานครับ ตอนนี้ทั้งเมืองโจวเฉิง ต้าเหอกรุ๊ปเป็นกิจการที่ใหญ่ที่สุดแล้วครับ ต่อให้เป็นตระกูลหยางกับตระกูลเฉิน ก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามกันทั้งนั้นครับ”

ได้ยินคำพูดของลั่วปิง หยางเฉินพอใจมาก แต่สามารถรู้สึกได้ว่าลั่วปิงแย่งเอาความดีความชอบของคนอื่นมาเป็นของตน

ก่อนหน้านี้ หยางเฉินเคยรับปากลั่วปิง รอให้เรื่องราวที่เมืองโจวเฉิงอยู่ตัวดี จะมอบงานสำคัญกว่าให้เขาทำ

ตอนนี้ต้าเหอกรุ๊ปอยู่ในมือของลั่วปิง จึงกลายเป็นกิจการชั้นนำที่สุดของเมืองโจวเฉิงแล้ว สามารถอธิบายได้ถึงความสามารถของลั่วปิง

“ลั่วปิง พวกเรารู้จักกันนานแค่ไหนแล้ว?”