The king of War นิยาย บท 2051

ลู่ปั้นเหลียนรีบอธิบายเพราะกลัวหยางเฉินเข้าใจผิด: “สำนักเซิ่งกงไม่เคยถือว่าคุณเป็นผู้ร้ายที่นำอันตรายมาสู่โลกมนุษย์ วันนี้คุณหยางช่วยสำนักเซิ่งกงของเรา สำนักเซิ่งกงขอบพระคุณอย่างมาก!”

“ถ้าต้องการความช่วยเหลือจากสำนักเซิ่งกงในอนาคต คุณหยางพูดมาได้เลยค่ะ”

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย: “ถ้าจำเป็น ฉันจะพูดอย่างแน่นอน!”

ตอนนี้กองกำลังในโลกบู๊โบราณล่างได้เริ่มตั้งรกรากในโลกมนุษย์ หยางเฉินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่สำนักเซิ่งกงยังคงเต็มใจที่จะยืนเคียงข้างเขาในเวลานี้

ดวงตาของเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลี่เฉินที่กำลังมองหาจิตวิญญาณของเผยเซียนอินในสำนักเซิ่งกง

จากดวงตาสีแดงของลี่เฉิน เขาสามารถเดาได้ว่าลี่เฉินไม่พบวิญญาณของเผยเซียนอิน

ลู่ปั้นเหลียนถามขึ้นทันที “ประมุขลี่กำลังทำอะไรอยู่คะ?”

หยางเฉินไม่ตอบคำถามนี้ แต่กลับถามคำถามออกไป: “ผู้อาวุโสลู่ ท่านเจ้าสำนักเผย ฝึกวิชากลับชาติ มีความเป็นไปได้ไหมที่ท่านจะกลับชาติมาเกิด?”

ลู่ปั้นเหลียนถอนหายใจและพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “ท่านเจ้าสำนักได้ฝึกฝนวิชากลับชาติ ต้องเป็นการฝึกฝนทั่วไปเท่านั้นที่สามารถเกิดใหม่ได้ และท่านเจ้าสำนักใช้วิชากลับชาติของท่างบังคับถ่ายทอดพลังของท่านไปยังร่างของประมุขลี่"

“เมื่อใช้เทคนิคลับนี้ ไม่เพียงแต่ร่างกายจะพัง แม้วิญญาณก็จะหายไปด้วย ท่านเจ้าสำนัก ท่านได้หายตัวไปจากโลกมนุษย์แล้ว”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของลู่ปั้นเหลียน

ผู้คนในสำนักเซิ่งกงต่างมีใบหน้าที่โศกเศร้า

หยางเฉินเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อมองไปที่ลี่เฉินที่กำลังค้นหาวิญญาณของเผยเซียนอินอย่างตั้งอกตั้งใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

เขามาที่ข้างของลี่เฉิน ทันใดนั้นก็พูด "ผู้อาวุโส ยอมแพ้เถอะครับ!"

ลี่เฉินตัวสั่นไปทั้งตัว ดวงตาสีแดงเลือดของเขาจ้องไปที่หยางเฉิน และเขาก็ตะโกน: "นายพูดอะไรนะ? ให้ฉันยอมแพ้? นายรู้หรือไม่ว่าเชียนอินใช้ชีวิตของเธอเพื่อแลกชีวิตของฉัน? นายให้ฉันยอมแพ้? นายบอกฉันสิ ฉันจะยอมแพ้ได้อย่างไร?”

อานุภาพมารของเขากำลังกลิ้งไปมาราวกับปีศาจตัวใหญ่ตัวจริง

ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของหยางเฉิน เขาอาจได้รับบาดเจ็บจากอานุภาพมารที่ลี่เฉินปล่อยออกมา

ออร่าอันนุ่มนวลเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน ระงับอานุภาพมารที่ลี่เฉินปล่อยออกมาทันที

ดวงตาสีแดงของลี่เฉินค่อย ๆ กลับมาเป็นสีปกติ

ลี่เฉินกัดฟันของเขาและพูดว่า “ฉันไม่เชื่อว่าด้วยความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้ จะไม่สามารถหาเจอเธอได้”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หันหลังกลับและจากไปเหมือนคนบ้า ค้นหาวิญญาณของเผยเซียนอินทั่วสำนักเซิ่งกง

หยางเฉินรู้ว่าการตายของเผยเซียนอิน ได้ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อ ลี่เฉิน ไม่ว่า ลี่เฉิน จะเอาชนะอุปสรรค์ในใจได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับเขาเท่านั้น

เดิมทีหยางเฉินวางแผนที่จะให้ลี่เฉินช่วยเขาค้นหาของสุดเย็น ให้หม่าชาว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ลู่ปั้นเหลียนมาข้างหยางเฉิน มองดูความบ้าคลั่งของลี่เฉินด้วยตาที่แดงก่ำ และถอนหายใจ: "ประมุขลี่ดูรักท่านเจ้าสำนักเผยมากเลยค่ะ แต่ ท่านเจ้าสำนักเผยไปอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาจิตวิญญาณของท่านเจ้าสำนักเผยได้อย่างไร?”

หยางเฉินกล่าว “คนสองคนที่เคยรักกันมาก่อน ทั้งสองต่างรักกัน แต่พวกเขาต่างปากแข็งกันมาตลอดชีวิต”

ลู่ปั้นเหลียนเช็ดน้ำตาจากหางตาของเธอและกล่าว “ใช่อย่างว่าค่ะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เมื่อใดก็ตามที่ประมุขลี่ตกอยู่ในอันตราย ท่านเจ้าสำนักเผยปากบอกว่าให้ลี่เฉินตายไปซะ แต่จริงๆ แล้วท่านเป็นห่วงอย่างมาก”

“เหมือนกันไม่กี่วันที่ผ่านมาสำนักมารประสบภัยพิบัติ กองกำลังระดับสูงของ ภูเขามารรอดูสำนักมารนั้นจะรับมืออย่างไร มีเพียง ท่านเจ้าสำนักเผยเท่านั้นไปช่วยเหลือสำนักมาร

หลังจากสนทนากับลู่ปั้นเหลียน จู๋ๆ หยางเฉินก็ถามขึ้น “ผู้อาวุโสลู่ ท่านทราบหรือไม่ว่าที่ไหนมีของสุดเย็น?”