The king of War นิยาย บท 2051

ลู่ปั้นเหลียนรีบอธิบายเพราะกลัวหยางเฉินเข้าใจผิด: “สำนักเซิ่งกงไม่เคยถือว่าคุณเป็นผู้ร้ายที่นำอันตรายมาสู่โลกมนุษย์ วันนี้คุณหยางช่วยสำนักเซิ่งกงของเรา สำนักเซิ่งกงขอบพระคุณอย่างมาก!”

“ถ้าต้องการความช่วยเหลือจากสำนักเซิ่งกงในอนาคต คุณหยางพูดมาได้เลยค่ะ”

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย: “ถ้าจำเป็น ฉันจะพูดอย่างแน่นอน!”

ตอนนี้กองกำลังในโลกบู๊โบราณล่างได้เริ่มตั้งรกรากในโลกมนุษย์ หยางเฉินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่สำนักเซิ่งกงยังคงเต็มใจที่จะยืนเคียงข้างเขาในเวลานี้

ดวงตาของเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลี่เฉินที่กำลังมองหาจิตวิญญาณของเผยเซียนอินในสำนักเซิ่งกง

จากดวงตาสีแดงของลี่เฉิน เขาสามารถเดาได้ว่าลี่เฉินไม่พบวิญญาณของเผยเซียนอิน

ลู่ปั้นเหลียนถามขึ้นทันที “ประมุขลี่กำลังทำอะไรอยู่คะ?”

หยางเฉินไม่ตอบคำถามนี้ แต่กลับถามคำถามออกไป: “ผู้อาวุโสลู่ ท่านเจ้าสำนักเผย ฝึกวิชากลับชาติ มีความเป็นไปได้ไหมที่ท่านจะกลับชาติมาเกิด?”

ลู่ปั้นเหลียนถอนหายใจและพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “ท่านเจ้าสำนักได้ฝึกฝนวิชากลับชาติ ต้องเป็นการฝึกฝนทั่วไปเท่านั้นที่สามารถเกิดใหม่ได้ และท่านเจ้าสำนักใช้วิชากลับชาติของท่างบังคับถ่ายทอดพลังของท่านไปยังร่างของประมุขลี่"

“เมื่อใช้เทคนิคลับนี้ ไม่เพียงแต่ร่างกายจะพัง แม้วิญญาณก็จะหายไปด้วย ท่านเจ้าสำนัก ท่านได้หายตัวไปจากโลกมนุษย์แล้ว”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของลู่ปั้นเหลียน

ผู้คนในสำนักเซิ่งกงต่างมีใบหน้าที่โศกเศร้า

หยางเฉินเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อมองไปที่ลี่เฉินที่กำลังค้นหาวิญญาณของเผยเซียนอินอย่างตั้งอกตั้งใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

เขามาที่ข้างของลี่เฉิน ทันใดนั้นก็พูด "ผู้อาวุโส ยอมแพ้เถอะครับ!"

ลี่เฉินตัวสั่นไปทั้งตัว ดวงตาสีแดงเลือดของเขาจ้องไปที่หยางเฉิน และเขาก็ตะโกน: "นายพูดอะไรนะ? ให้ฉันยอมแพ้? นายรู้หรือไม่ว่าเชียนอินใช้ชีวิตของเธอเพื่อแลกชีวิตของฉัน? นายให้ฉันยอมแพ้? นายบอกฉันสิ ฉันจะยอมแพ้ได้อย่างไร?”

อานุภาพมารของเขากำลังกลิ้งไปมาราวกับปีศาจตัวใหญ่ตัวจริง

ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของหยางเฉิน เขาอาจได้รับบาดเจ็บจากอานุภาพมารที่ลี่เฉินปล่อยออกมา

ออร่าอันนุ่มนวลเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน ระงับอานุภาพมารที่ลี่เฉินปล่อยออกมาทันที

ดวงตาสีแดงของลี่เฉินค่อย ๆ กลับมาเป็นสีปกติ

ลี่เฉินกัดฟันของเขาและพูดว่า “ฉันไม่เชื่อว่าด้วยความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้ จะไม่สามารถหาเจอเธอได้”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หันหลังกลับและจากไปเหมือนคนบ้า ค้นหาวิญญาณของเผยเซียนอินทั่วสำนักเซิ่งกง

หยางเฉินรู้ว่าการตายของเผยเซียนอิน ได้ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อ ลี่เฉิน ไม่ว่า ลี่เฉิน จะเอาชนะอุปสรรค์ในใจได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับเขาเท่านั้น

เดิมทีหยางเฉินวางแผนที่จะให้ลี่เฉินช่วยเขาค้นหาของสุดเย็น ให้หม่าชาว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ลู่ปั้นเหลียนมาข้างหยางเฉิน มองดูความบ้าคลั่งของลี่เฉินด้วยตาที่แดงก่ำ และถอนหายใจ: "ประมุขลี่ดูรักท่านเจ้าสำนักเผยมากเลยค่ะ แต่ ท่านเจ้าสำนักเผยไปอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาจิตวิญญาณของท่านเจ้าสำนักเผยได้อย่างไร?”

หยางเฉินกล่าว “คนสองคนที่เคยรักกันมาก่อน ทั้งสองต่างรักกัน แต่พวกเขาต่างปากแข็งกันมาตลอดชีวิต”

ลู่ปั้นเหลียนเช็ดน้ำตาจากหางตาของเธอและกล่าว “ใช่อย่างว่าค่ะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เมื่อใดก็ตามที่ประมุขลี่ตกอยู่ในอันตราย ท่านเจ้าสำนักเผยปากบอกว่าให้ลี่เฉินตายไปซะ แต่จริงๆ แล้วท่านเป็นห่วงอย่างมาก”

“เหมือนกันไม่กี่วันที่ผ่านมาสำนักมารประสบภัยพิบัติ กองกำลังระดับสูงของ ภูเขามารรอดูสำนักมารนั้นจะรับมืออย่างไร มีเพียง ท่านเจ้าสำนักเผยเท่านั้นไปช่วยเหลือสำนักมาร

หลังจากสนทนากับลู่ปั้นเหลียน จู๋ๆ หยางเฉินก็ถามขึ้น “ผู้อาวุโสลู่ ท่านทราบหรือไม่ว่าที่ไหนมีของสุดเย็น?”

สำหนักบู๊ ท่านเจ้าสำนัก

นี่คือที่อยู่อาศัยของท่านเจ้าสำนักสำหนักบู๊ ตู้จ้งเทชาให้กับหยางเฉินเป็นการส่วนตัว มองไปที่ หยางเฉินและกล่าว "ดูเหมือนว่าคุณหยางได้แก้ไขภัยของสำนักมารแล้วนะครับ"

หยางเฉินส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น: “ภัยอันตรายจากสำนักมารนั้นมาจากโลกมนุษย์ ภัยอันตรายที่แท้จริงคือนักรบของโลกบู๊โบราณล่าง พวกเขาจะเข้าสู่โลกมนุษย์จากกำแพงกั้นที่ถูกทำลาย"

“ตอนนี้กองกำลังหลักในโลกบู๊โบราณล่างได้เริ่มตั้งรกรากในโลกมนุษย์ และสำนักเซิ่งกงได้ประสบภัยจากคนของตระกูลเยว่ในโลกบู๊โบราณล่าง”

ตู้จ้งไม่แปลกใจเลยสักนิด แต่เขามีใบหน้าที่หนักแน่น เขาจิบชาเบาๆ มองไปที่หยางเฉินและกล่าว "ผมได้ตัดสินใจแล้วว่าในอนาคต สำหนักบู๊ มีเพียงคุณหยางเท่านั้นที่จะปฏิบัติตามด้วย ถ้าคุณหยางต้องการอะไรจากสำหนักบู๊ เสนอได้อย่างเต็มที่เลยครับ”

หยางเฉินอึ้งเล็กน้อย เขามองดูตู้จ้งด้วยความประหลาดใจและถาม “ผมกลายเป็นศัตรูสาธารณะของประชาชนทั้งหมดแล้ว ประมุขตู้ไม่กลัวว่าหากเข้าใกล้ผมมากเกินไป สำหนักบู๊อาจประสบภัยอันตรายเหรอครับ?”

ไม่มีอารมณ์แปรปรวนในสายตาของ ตู้จ้ง เขาก็สงบมากและถาม: "แม้ว่าพวกเราจะอยู่ห่างจากคุณหยางแล้วก็ตาม สำนักบู๊จะเป็นอิสระจากความโลภของกองกำลังระดับสูงในโลกบู๊โบราณล่างเหรอครับ?"

หยางเฉินตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เข้าใจว่าตู้จ้งหมายถึงอะไร

ตู้จ้งกล่าวต่อ “อย่างที่พูด วีรบุรุษเกิดในยามลำบาก ตอนนี้ที่กั้นระหว่างสองอาณาจักรแตกสลาย เป็นช่วงเวลาที่วุ่นวายที่สุด มันอันตรายมากที่จะเดินใกล้คุณหยางมากเกินไปก้จริง แต่บ่อยครั้ง ผลประโยชน์และอันตรายเป็นสัดส่วนโดยตรง การมีที่ในโลกมนุษย์ใหม่ บางอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป”

“แม้ว่าสำหนักบู๊จะหนีห่างคุณหยางก็ตาม ก็จะมีกองกำลังระดับสูงจากโลกบู๊โบราณล่างที่มุ่งเป้ามาที่ สำหนักบู๊ ด้วยความแข็งแกร่งของสำหนักบู๊ พลังสูงสุดจากโลกบู๊โบราณล่างตราบใดที่ที่มีผู้แข็งแกร่งแดนนภา มันก็สามารถทำลายสำหนักบู๊ได้อย่างง่ายดาย”

“ถ้าเป็นเช่นนี้ สำหนักบู๊เลือกคุณหยางจะไม่ดีกว่าเหรอครับ ผมเชื่อว่าคุณหยางจะไม่ทรยศพวกเราแน่นอน ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของคุณยังอยู่ เราก็จะก้าวผ่านมันไปด้วยดีครับ!”

“เหตุผลหลักที่ผมเลือกคุณหยาง ก็คือผมเชื่อมั่นในตัวคุณหยางครับ!”

หลังจากพูดจบ ตู้จ้งก็ลุกขึ้นยืน คุกเข่าลงทันทีและก้มศีรษะลงแล้วพูด “จากนี้ไป สำหนักบู๊จะทำตามคำสั่งทุกอย่างของคุณหยาง ใครก็ตามในสำหนักบู๊เต็มใจที่จะเชื่อฟังคำสั่งของคุณหยาง! "