The king of War นิยาย บท 2056

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของหลิ่วหรูเอียน ทุกคนต่างประหลาดใจ ราวกับว่าไม่เข้าใจ เพียงแค่กองกำลังบูโดในโลกมนุษย์ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภา ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้น แล้วยังจะมีอะไรที่เป็นเรื่องยากอีก?

อี้เฟยยางพูด : “หรือว่า สำนักบู๊มันไม่ได้ง่ายเหมือนกับบนผิวเผินแบบนั้น? ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่า มีกองกำลังอะไรในโลกมนุษย์ที่สามารถทำให้สายตระกูลบูโดในโลกบู๊โบราณล่างกลัวได้”

อี้เทียนเจียวก็เปิดปากพูดเช่นกัน : “ถ้าหากไม่ใช่ว่าม่านพลังถูกทำลาย แม้แต่ในโลกมนุษย์ที่ก้าวเข้าสู่แดนนภาผู้แข็งแกร่งจะมีสักกี่คน อาศัยความแข็งแกร่งของพี่หลิ่ว ล้วนแล้วสามารถยึดครองโลกมนุษย์ได้แล้ว หลังจากม่านพลังถูกทำลาย นอกจากนี้ในโลกมนุษย์ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาปรากฏตัวไม่น้อย แต่ก็ไม่มีกองกำลังที่สามารถทำให้พวกเราหวาดกลัวได้ใช่ไหม?”

เฮ่อจวินหึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “ผมยอมรับ ก่อนหน้านี้มองพลาดไป คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าสำนักบู๊คนนั้น จะแข็งแกร่งขนาดนี้ แต่อาศัยเขาคนเดียว ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าสำนักบู๊เป็นพลังที่ต่ำต้อยในสายตาของพวกเรา”

“ในโลกบู๊โบราณล่าง กองกำลังบู๊ของคนใดคนหนึ่ง ล้วนแล้วสามารถหยิบผู้แข็งแกร่งแดนนภาออกมาได้หลายคน แต่สำนักบู๊มีพลังของแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นของเจ้าสำนักคนเดียวเพียง ไม่เพียงพอที่จะทำให้หวาดกลัวได้เลยด้วยซ้ำ”

จนถึงตอนนี้ ภายในใจของเฮ่อจวินล้วนแล้วไม่พอใจอย่างมาก

หลิ่วหรูเอียนให้เขาไปขอโทษตู้จ้ง มันเป็นความอัปยศอดสูที่สุดในชีวิตของเขา ถ้าหากเรื่องนี้ถูกคนในโลกบู๊โบราณล่างที่เป็นคนรุ่นเดียวกันเหล่านั้นรู้เข้า เขาจะต้องขายหน้าอย่างมากแน่นอน

หลิ่วหรูเอียนขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับเปิดปากพูด : “พวกเธอเคยได้ยินเรื่องเทพบู๊ไหม?”

อี้เทียนเจียวพูดด้วยความตะลึง : “พี่หลิ่ว เทพบู๊ที่คุณพูดถึง ตามตำนาน ผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งที่เคยยืนอยู่บนจุดสูงสุดของบูโด เทพบู๊?”

หลิ่วหรูเอียนพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเบา : “สำนักบู๊ในโลกมนุษย์ ก็คือกองกำลังบูโดที่เทพบู๊สร้างขึ้นในตอนนั้น แม้ว่าพลังของสำนักบู๊ในโลกมนุษย์ไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ว่ากันว่า ภายในสำนักบู๊ มีตราประทับแห่งเทพที่เทพบู๊เคยทิ้งเอาไว้”

“อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คนหลายคนต่างเต็มไปด้วยความตะลึง

ชื่อเทพบู๊ แม้ว่าในโลกบู๊โบราณล่าง ก็เป็นหัวหน้าสูงสุดในตำนานเช่นกัน

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงเลยคือ สำนักบู๊ในโลกมนุษย์ คาดไม่ถึงว่าเทพบู๊ในตำนาน จะมีส่วนเกี่ยวข้องแบบนี้ด้วย

“นายคิดว่าตอนที่ตู้จ้งเผชิญหน้ากับพวกเรา ทำไมถึงไม่มีความเกรงกลัวใดๆ? ก็เพราะว่ามีตราประทับแห่งเทพที่เทพบู๊ทิ้งไว้ เพียงแค่สำนักบู๊เผชิญหน้ากับภัยพิบัติของการถูกทำลาย สำนักบู๊จะต้องอัญเชิญตราประทับแห่งเทพอย่างแน่นอน”

พูดถึงตรงนี้ จู่ๆสายตาของหลิ่วหรูเอียนก็ตกอยู่บนตัวเฮ่อจวิน พูดต่อ : “ถ้าหากเป็นเช่นนี้ นายคิดว่า อาศัยแค่พวกเราเหล่านี้ สามารถป้องกันตราประทับแห่งเทพที่ถูกอัญเชิญออกมาได้ไหม?”

เฮ่อจวินรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่แผ่นหลัง ใบหน้าซีดขาวอย่างมาก

แน่นอนเขารู้ถึงความยิ่งใหญ่ของเทพบู๊ แม้ว่าวิญญาณแห่งเทพบู๊จะเป็นเพียงร่างแยกที่เทพบู๊ทิ้งไว้ ยังคงสามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

อย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่ผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของโลกบู๊โบราณล่างมา เกรงว่าจะต้องถูกร่างแยกของเทพบู๊ฆ่าเหมือนกัน

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!”

อี้เฟยยางพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม : “ไม่น่าล่ะสำนักบู๊ถึงไม่ยอมให้กองกำลังอย่างพวกเราเหล่านี้เข้าไปได้ง่ายๆ ที่แท้มีที่พึ่งแบบนี้นี่เอง ”

“แต่ถ้าหากเพียงแค่อาศัยร่างแยกของเทพบู๊ ก็ต้องการอยู่อย่างคงกระพันเป็นกลางในโลกใหม่ เกรงว่าไม่มีความหวังแม้แต่นิดเดียว”

“ร่างแยกของเทพบู๊แข็งแกร่งอย่างมาก แต่ว่า ก็สามารถอัญเชิญออกมาได้แค่ครั้งเดียว เพียงแค่อัญเชิญวิญญาณแห่งเทพบู๊ออกมา สำนักบู๊ก็ไม่มีที่พึ่งอาศัยอีกต่อไป”

“ตู้จ้งปฏิเสธพวกเรา เกรงว่ายังมีที่พึ่งอาศัยอย่างอื่นใช่ไหม?”

หลิ่วหรูเอียนมองไปทางอี้เฟยยางและพยักหน้า : “นายพูดได้ไม่ผิด ตู้จ้งยังมีที่พึ่งอาศัยอย่างอื่นจริงๆ”

ทั้งสามคนต่างมองไปทางหลิ่วหรูเอียนและถาม : “เป็นใคร?”

จู่ๆในสายตาของหลิ่วหรูเอียนก็เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง เปิดปากพูด : “หยางเฉิน!”

“หยางเฉิน? ชื่อนี้เหมือนจะคุ้นเคย เหมือนว่าฉันเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน”