The king of War นิยาย บท 208

“ยู่ชุ่ย หรือว่า ลูกเขยเศษสวะคนนั้นของเธอ ชาที่ให้มอบพ่อ ยังมีหยกเจ้าแม่กวนอิมที่มอบให้แม่ ก็เป็นของจริงเหรอ?”

นายท่านตระกูลโจวเพิ่งถูกฉินซีประคองกลับไปที่ห้องนอน โจวอวี้เจี๋ยถามด้วยใบหน้าประหลาดใจ

โจวอวี้หรงก็รายล้อมขึ้นมา และพูดอย่างตื่นเต้น: “นั่นเป็นชามูลค่าหลายสิบล้านนะ! ยังมีหยกเจ้าแม่กวนอิมที่ให้แม่ เกรงว่าก็มูลค่าหลายสิบล้านใช่มั้ย?”

“ดีนะ ชีวิตครอบครัวของยู่ชุ่ยยิ่งอยู่ก็ยิ่งดีเรื่อยๆ ของขวัญที่ส่งมอบให้ ต่างก็มีมูลค่าหลายสิบล้าน”

“พวกเธอก็ไม่ดูดีๆ ยู่ชุ่ยเป็นใคร เธอเป็นหญิงสาวที่ดีเลิศที่สุดของตระกูลโจวของพวกเรา ลูกเขยของเธอ จะเป็นเศษสวะได้อย่างไร?”

……

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งในห้องต่างก็ชื่นชมโจวยู่ชุ่ย

ใบหน้าของโจวยู่ชุ่ยก็เต็มไปด้วยความได้ใจ แต่ในใจกลับไม่สบอารมณ์

เธอไม่เคยเชื่อว่า หยางเฉินจะเป็นคนรวย และเชื่อว่ามาโดยตลอดว่าคฤหาสน์เป็นตระกูลซูที่มอบให้

แต่คาดไม่ถึง หยางเฉินพอออกเงินก็ชาและหยกเจ้าแม่กวนอิมหลายสิบล้าน

หยางเฉินไม่เคยมอบของมูลค่าหลายสิบล้านให้กับเธอ ยิ่งคิด ในใจของเธอยิ่งไม่พอใจ

“ยู่ชุ่ย รีบโทรหาหลานเขย ให้เขากลับมาทานอาหารกลางวัน”

โจวอวี้เจี๋ยเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อหยางเฉินก่อนหน้านี้ แม้แต่การเรียกหยางเฉินก็เปลี่ยนหลานเขย

“พวกคุณคงจะเข้าใจผิดเรื่องหนึ่ง!”

โจวยู่ชุ่ยกระแอม และพูดด้วยท่าทางได้ใจ: “ชาก็ดี หยกเจ้าแม่กวนอิมก็ดี เสี่ยวซีลูกสาวของฉันเป็นคนซื้อทั้งหมด หยางเฉินก็แค่ผู้ชายเกาะชายกระโปรงผู้หญิง! วันๆเอาแต่ชอบเที่ยวเตร่ มีเงินอะไรที่ไหน! ฉันจะให้พวกเขาหย่ากันให้ได้อย่างแน่นอน”

“ยู่ชุ่ย เธอบอกว่าจะให้เสี่ยวซีหย่ากับหยางเฉิน คำพูดนี้เชื่อถือได้มั้ย?”

คนมีความสามารถมักพบเจอกับที่คนที่มีความสามารถในการมองคน โจวยู่ชุ่ยมองข้ามของมีค่า ก็มักจะมีคนเห็นค่า แต่ก็มีเพียงคนเดียว คือภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ย

เห็นได้ชัดว่าคนอื่นเชื่อคำพูดของโจวยู่ชุ่ย และคิดว่าหยางเฉินก็เป็นแค่เศษสวะ

เนื่องจากตอนนี้ฉินซีเป็นผู้จัดการใหญ่ของซานเหอกรุ๊ป ฉินยีก็เป็นผู้จัดการใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว มอบของขวัญมูลค่าหลายสิบล้านออกมา ยังมีความเป็นความเป็นไปได้

“ทำไม? เธออย่าได้ฝันกลางวัน ฉันไม่มีทางให้เสี่ยวซีแต่งงานไปที่ทุรกันดารแบบนั้นของพวกเธอหรอก!”

โจวยู่ชุ่ยกล่าวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันมีหลานสาวคนหนึ่ง อายุก็เวลาที่จะพูดคุยเรื่องแต่งงาน ถ้าหากเธอไม่เอาหยางเฉิน งั้นฉันก็สามารถแนะนำหลานสาวของฉันให้เขาได้!”

ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ย พูดใบหน้าที่มีความสุข

“แค่เศษสวะที่ไร้ประโยชน์ ยังกลายเป็นของที่แย่งกันได้ เอาสิ ถ้าหากเธอชอบ รีบเอาไปก็ดี ฉันก็ไม่ชอบขี้หน้าเขามาตั้งนานแล้ว” โจวยู่ชุ่ยยิ้มเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า

“แม่ค่ะ พวกแม่พูดอะไร?”

ฉินซีเพิ่งออกมาจากห้องของนายท่านตระกูลโจว เมื่อได้ยินคำพูดของโจวยู่ชุ่ย ก็ดูไม่พอใจในทันที

“เสี่ยวซี แม่ของเธอบอกว่า ให้เธอกับหยางเฉินหย่ากัน เธอรีบบอกว่าป้าสิ พวกเธอจะหย่ากันเมื่อไหร่? ถึงเวลาบอกป้าล่วงหน้าด้วย ป้าจะพาหลานสาวของป้าไปหาหยางเฉิน”

ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ยมองไปที่ฉินซี และพูดอย่างมีความสุข

ในเวลานี้โจวยู่ชุ่ยก็ไม่ตอบ และรีบหุบปากอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของฉินซีดูไม่ดีมาก แต่เธอยังคงพูดอย่างสุภาพมากว่า: “ป้าค่ะ ความสัมพันธ์หนูกับหยางเฉินดีมาก พวกเรายังตั้งใจจะมีลูกคนที่สอง จะหย่ากันได้อย่างไรคะ?”

“อ่าว? ไม่หย่ากันเหรอ!”

ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ยดูผิดหวัง

อีกด้านหนึ่ง หยางเฉินออกจากต้าเหอกรุ๊ป อยู่ระหว่างทางกลับโรงแรม ทันใดนั้นก็พบว่าบนทางเท้า มีชายชราคนหนึ่งกำลังนอนกุมหัวใจไว้ และเหมือนร้องขอความช่วยเหลืออย่างไม่มีเรี่ยวแรง

“ชายชราคนนี้คงจะเป็นมิจฉาชีพ อย่าได้แตะต้องตัวเขาเด็ดขาด!”

“นั่นนะสิ ฉันได้ยินว่า เมื่อก่อนเคยมีครอบครัวเล็กที่มั่งคั่งมาก เพราะพยุงคนแก่ที่เป็นมิจฉาชีพคนหนึ่ง ปรากฏว่าครอบครัวก็ล้มละลาย”

“ไม่กี่วันก่อน ก็อยู่ที่แม่น้ำเมืองโจวเฉิงของพวกเรา ยังมีคนกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย มีชายหนุ่มคนหนึ่งช่วยชีวิตคนขึ้นมา ปรากฏว่าหลังจากที่คนคนนั้นฟื้นขึ้นมา ยืนกรานบอกว่าชายหนุ่มผลักเขาลงแม่น้ำ ยังขอค่ารักษาพยาบาลกับชายหนุ่ม ตอนนี้กำลังฟ้องร้องดำเนินคดีอยู่!”