The king of War นิยาย บท 21

บทที่ 21 เกิดเรื่องน่าสลดในตอนที่มีความสุขที่สุด

จนกระทั่งตอนนี้นายท่านฉินถึงจะได้เข้าใจว่าทำไมลั่วปิงถึงได้ส่งสัญญามาก่อน แล้วค่อยมาแจ้งว่าพวกเขาทำผิดสัญญา

ใครจะไปคิดว่าเนื้อหาในสัญญาหนึ่งข้อยังเจาะจงฉินซีเป็นผู้รับผิดชอบอีก

“หัวหน้าหวัง คุณให้ผมได้เข้าพบประธานลั่วสักหน่อย ผมรู้ความผิดแล้ว ขอเพียงประธานลั่วยินยอมปล่อยตระกูลฉินไปสักครั้ง ไม่ว่าเขามีเงื่อนไขอะไรผมก็จะรับปาก เขาชอบฉินซีไม่ใช่เหรอ? ผมสามารถตัดสินใจให้ฉินซีไปเป็นผู้หญิงของเขาด้วยตัวเองได้”

หลังจากมีท่าทางไร้วิญญาณชั่วขณะสั้น ๆ นายท่านฉินก็เดินหน้าเข้าไปจับแขนของหัวหน้าหวังในทันที อารมณ์ฮึกเหิมสุดขีด

“หุบปาก!”

คำพูดของนายท่านฉินเกือบจะทำให้หัวหน้าหวังตกใจจนปัสสาวะเล็ด เขาร้องคำรามขึ้นมาในทันที “คุณอยากตายก็อย่ามาลากผมเข้าไปเกี่ยว ต่อให้ประธานลั่วมาที่นี่เขาก็ต้องด่าคุณอย่างนี้แหละ”

เขารู้ดีเป็นอย่างมากว่าทำไมลั่วปิงจะต้องทำอย่างนี้กับตระกูลฉิน ทั้งหมดเป็นเพราะผู้ชายคนนั้น

นายท่านฉินฟังความหมายลึกซึ้งที่อยู่ในคำพูดของหัวหน้าหวังออก ความตื่นตะลึงในดวงตาของเขาก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น เขาพูดด้วยท่าทางขวัญหนีดีฝ่อว่า “หรือว่าจะเป็นคนจากตระกูลอวี่เหวินที่ถูกใจฉินซี?”

“พอแล้ว เรื่องที่ควรพูดผมพูดไปหมดแล้ว ต่อไปพวกเรามาคุยเรื่องหลักกัน”

หัวหน้าหวังไม่กล้าเปิดเผยความลับไปมากกว่านี้ เขากระแอมในลำคอ “เนื่องจากพวกคุณเป็นฝ่ายผิดสัญญา และได้สร้างความสูญเสียให้กับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นอย่างมาก พวกคุณจำเป็นต้องชดใช้ค่าเสียหายมหาศาล และตอนนี้ผมจะบอกแผนการชดใช้ให้ พวกคุณสามารถพิจารณาว่าจะสามารถยอมรับได้หรือไม่”

“เชิญคุณพูดมา!”

ยกเรื่องชดใช้ขึ้นมา ทุกคนในตระกูลฉินก็หวาดกลัวลนลาน

“มีคนคนหนึ่งสนใจซานเหอกรุ๊ป และได้ฝากฝังกับประธานลั่วของพวกเราไว้ว่าให้ช่วยรับเอามา พวกคุณก็รู้ว่าถ้าหากเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะกดดันจริง ๆ ตระกูลฉินคงล้มลงไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้เพียงต้องการให้พวกคุณใช้ซานเหอกรุ๊ปเป็นของชดใช้ เป็นแค่การซื้อขายหนึ่งเท่านั้น” หัวหน้าหวังพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ

“ชดใช้คืนได้จริง ๆ เหรอ?” นายท่านฉินยินดีปรีดาขึ้นในฉับพลัน

ถ้าหากทำตามข้อตกลงในสัญญาละก็ พวกเขาจะต้องชดใช้ให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปพันล้าน ซึ่งต่อให้ขายทั้งตระกูลฉินทิ้งไปก็ยังมีเงินไม่ถึงพันล้าน อีกอย่างมูลค่าทางการตลาดของซานเหอกรุ๊ปเต็มที่ก็ได้แค่ร้อยล้านเท่านั้น

“จริงแท้แน่นอน!”

หัวหน้าหวังร้อง ‘เฮอะ’ ออกมาครั้งหนึ่ง “ถ้าหากไม่ใช่คนคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังของประธานลั่วยินดีที่จะปล่อยให้ตระกูลฉินมีหนทางมีชีวิตรอดทางหนึ่ง มันจะง่ายดายขนาดนี้เหรอ?”

“ยินยอม! พวกเรายินยอม!” นายท่านฉินพูดไปด้วยหัวเราะเสียงดังไปด้วย

เมื่อกี้ยังนึกว่าจะต้องชดใช้ตามในข้อตกลงของสัญญา ตอนนี้แม้ว่าจะต้องละทิ้งซานเหอกรุ๊ปไป แต่อย่างน้อยก็ยังสามารถรักษาตระกูลฉินเอาไว้ได้

อีกอย่าง เดิมซานเหอกรุ๊ปก็แย่งเอามาจากในมือของฉินซี ต่อให้พังในมือไปเขาก็ไม่เจ็บใจ

นายท่านฉินเกิดความหวาดกลัวว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะเปลี่ยนใจ รีบเรียกทนายมาจัดการขั้นตอนการส่งมอบซานเหอกรุ๊ปทั้งหมดให้สำเร็จเสร็จสิ้นทันที

อีกด้านหนึ่ง หยางเฉินส่งฉินซีกลับบ้านแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ฉินซีหลับไปในอ้อมกอดของเขา

“พี่สาวฉันเป็นอะไร?”

ฉินยีเห็นฉินซีโดนอุ้มก็มีสีหน้าลุกลี้ลุกลน ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอรีบไปจนถึงตระกูลฉิน หยางเฉินก็พาฉินซีออกไปพอดี

“เธอเพียงแค่เหนื่อยเกินไป ก็เลยหลับไปแล้ว”

หยางเฉินตอบออกมาคำหนึ่ง เขานำฉินซีวางลงบนเตียงนอนใหญ่ในห้องนอน พลางมองฉินยีแล้วพูดว่า “ดูแลเธอให้ดี!”

พูดประโยคนี้จบ หยางเฉินก็หันหลังจากไป

ในตอนนี้ ฉินยีรู้สึกราวกับเป็นภาพลวงตา ภายในเวลาเพียงชั่วพริบตา หยางเฉินก็ราวกับเป็นไปเป็นอีกคน

เธอมองส่งหยางเฉินไปตลอดทาง ในตอนที่เขากำลังจะหายไปจากระยะสายตาของเธอ ฉินยีก็พูดขึ้นมาคำหนึ่งในทันที “พี่เขย!”

ได้ยินสองคำนี้หยางเฉินก็สั่นไปทั้งร่าง ฝีเท้าก็เชื่องช้าอย่างไม่อาจควบคุม ยืนฟังเสียงของฉินยีที่ดังมาจากด้านหลังต่อไป “รับปากฉัน ว่าจะไม่ให้พี่สาวของฉันต้องเจ็บปวดอีก ฉันเชื่อว่าคุณทำได้”

“ได้!”

หยางเฉินตอบกลับมาหนึ่งคำแล้วก้าวเท้าจากไป

ฉินมองดูเงาร่างนั้นที่ค่อย ๆ หายในท่ามกลางสายฝน แล้วก็รู้สึกเป็นทุกข์ในใจจนพูดไม่ออก

เธอไม่รู้ว่าหยางเฉินไปที่แบบไหนมา แต่มีความรู้สึกหนึ่งอย่างเบาบางว่าในตอนที่ได้พบเขาอีกครั้ง เขาจะทำให้ทุก ๆ คน ตกตะลึงได้

ชั้นบนสุดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป

“ท่านประธานครับ เมื่อครู่มีข่าวส่งเข้ามาว่าได้ซานเหอกรุ๊ปมาอยู่ในมือแล้วครับ” ลั่วปิงรายงานอย่างระมัดระวัง

หยางเฉินกลับไม่แปลกใจ เขาถามขึ้นทันทีว่า “แหวนเพชรในเจียงโจวที่ไหนดีที่สุด?”

“สองทุ่มคืนนี้ ที่เนเวอร์ไนต์คลับมีสมาคมการประมูลแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีเครื่องประดับหายากล็อตหนึ่งอยู่พอดีเลยครับ รายการท้ายสุดคือแหวนเพชรหนึ่งวง ถูกเรียกว่าดวงดาวชมพู ผู้หญิงชั้นสูงมากมายในเจียงโจวก็ไปที่นั่นเพราะแหวนเพชรวงนี้แหละครับ” ลั่วปิงพูดขึ้นทันที

“ดี คืนนี้ไปกับผมหน่อย” หยางเฉินพูด

ลั่วปิงยินดีขึ้นฉับพลัน รีบตอบตกลงทันที หยางเฉินจะพาเขาไปสมาคมการประมูล นั่นก็แสดงว่าหยางเฉินมองเห็นเขาเป็นคนกันเองแล้ว

ตอนเกือบจะสองทุ่ม มายบัคสีดำหนึ่งคันจอดอยู่ที่ประตูเนเวอร์ไนต์คลับอย่างช้า ๆ นี่คือสถานบันเทิงที่ระดับสูงที่สุดในเจียงโจว