The king of War นิยาย บท 2102

กู้ไท่ชู มองไปที่ กู้ซือซือ อย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "กู้ซือซือ ตัวตนของเขาคืออะไร เธออย่าได้ไปสอบถามมั่วซั่ว เรื่องนี้ฉันฝากมันไว้กับเสี่ยวหลินแล้ว ถ้าเธอทำมันพัง ฉันจะไล่เธอออกจากตระกูลกู้ด้วยตัวเอง!"

กู้ซือซือ ตะลึงไปอย่างสมบูรณ์ แม้แต่ตัวตนของอีกฝ่ายก็ไม่สามารถถามได้?

แต่ยิ่ง กู้ไท่ชู เป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของหยางเฉินมากไปอีกและยิ่งอยากได้ความกระจ่างมากขึ้นเท่านั้น

เซี่ยหลิน สั่นสะท้านไปทั้งตัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็น กู้ไท่ชู เข้มงวดขนาดนี้

ในขณะเดียวกัน ดาดฟ้าของโรงแรมจงโจว

ร่างที่สง่างามกำลังยืนอยู่กลางดาดฟ้าและรายล้อมด้วยซากศพ

ผู้มีอำนาจตัดสินใจจากตระกูลบู๊โบราณทั้งห้า ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นยอดห้าคน และแดนนภาขั้นสองชั้นปลายห้าคน ทุกคนล้วนเป็นศพแบบไม่มีข้อยกเว้น

ถ้าใครได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าขภ พวกเขาจะต้องตกตะลึงตาค้างอย่างแน่นอน

ใครจะคิดว่าชายหนุ่มในโลกมนุษย์ซึ่งมีอายุเพียง 29 ปีสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งจากตระกูลบู๊โบราณได้มากมายขนาดนี้

หยางเฉินอ้าปากสูดลมหายใจ เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่ง กระบี่โอรสสวรรค์ในมือของเขาเต็มไปด้วยเลือด

กระบี่โอรสสวรรค์เป็นดาบอาถรรพ์ระดับสูง แม้ว่าหยางเฉินจะได้รับการยอมรับให้เป็นนายของมัน แต่หากจะใช้กระบี่โอรสสวรรค์ก็ยังต้องใช้พลังเป็นจำนวนมาก

ถ้าเขาไม่ได้ครอบครองกระบี่โอรสสวรรค์ หากหยางเฉินคิดจะฆ่าทุกคนในตระกูลบู๊โบราณ เขาก็แทบไม่มีความหวัง

หากไม่มีกระบี่โอรสสวรรค์ อย่างมากเขาก็แค่สามารถปล่อยพลังการต่อสู้ได้เทียบเท่ากับแดนนภาขั้นสองชั้นยอด และพลังนี้หากคิดจะฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นยอดก็ยังยากลำบาก อย่าว่าแต่การฆ่าผู้แข็งแกร่งมากมายขนาดนี้

"ออกมาเถอะ!"

ในเวลานี้ หยางเฉินก็เลิกคิ้วขึ้นและตะโกนอย่างเย็นชาไปทางมุมมืด

เมื่อหยางเฉินพูดจบ หญิงสาวสวมชุดพรางตัวยามค่ำคืนและสวมผ้าคลุมหน้าสีดำก็เดินออกมาช้าๆ

วิธีการปกปิดตัวตนของหญิงสาวนั้นทรงพลังมาก หากไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเกิดจิตสังหารและหยางเฉินคงไม่สามารถรู้สึกได้ถึงการดำรงอยู่ของอีกฝ่าย นี่ทำให้หยางเฉินตกใจอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นซ่อนตัวอยู่ในความมืดเป็นเวลานาน แต่เขากลับไม่ค้นพบจนกระทั่งตอนนี้

ผู้หญิงคนนี้คือใครกันแน่?

แม้จะตกใจ แต่หยางเฉินก็มองผู้หญิงในชุดดำด้วยสีหน้าราบเรียบและเย็นชา

หญิงในชุดดำพูดอย่างเย็นชา: "อาจารย์ เดาไม่ผิดจริงๆ ความแข็งแกร่งของนายไม่ใช่พลังที่ยืมมาจากจิตวิญญาณของเทพมาร แต่เป็นพลังของนายเอง"

หยางเฉินตกตะลึง นอกจากกลุ่มสมาคมผู้อาวุโสแล้ว ยังมีคนที่รู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาอยู่

ผู้หญิงในชุดดำก็ตกใจเช่นกัน ความสามารถในการต่อสู้ของหยางเฉิน ทำให้เธอรู้สึกหมดหวังขึ้นมาเล็กน้อย เธอเป็นนักบูโดอันดับหนึ่งในอันดับจอมคนบูโด และเพิ่งจะเข้าสู่แดนนภาได้ไม่นาน แต่ชายหนุ่มจากโลกมนุษย์ที่อายุน้อยกว่าเธอหนึ่งปีกลับสามารถใช้พลังของตัวเองฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นยอดห้าคนและแดนนภาขั้นสองชั้นปลายอีกห้าคนได้ รวมถึงแดนนภาขั้นสองชั้นต้นสี่คน และยังมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอดอีกคน

พลังการต่อสู้ที่ทรงพลังขนาดนี้ เปรียบได้กับผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามขั้นต้น

แม้ว่าเธอจะซ่อนตัวเก่งมาก แต่การคิดจะฆ่าหยางเฉินนั้นไม่มีความหวังเลย

หญิงในชุดดำเป็นบูโดอัจฉริยะอันดับหนึ่งในอันดับจอมคนบูโด ชื่อมู่หรงเยียนเอ๋อร์

นอกจากนี้ เธอยังมีอีกตัวตนหนึ่งก็คือองค์กรนักฆ่าแห่งแรกในโลกบู๊โบราณล่าง และเป็นศิษย์ของผู้นำปีศาจดำ

แม้แต่บูโดอัจฉริยะอันดับหนึ่งที่ได้รับความเคารพอย่างสูงในโลกบู๊โบราณล่าง มาตอนนี้ยังต้องรู้สึกว่าวิธีบู๊ของตนเป็นเพียงเหขยะเมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน

หยางเฉินถามอย่างเย็นชา "คุณเป็นใคร? มาที่นี่เพื่อฆ่าฉันเหมือนกันหรือไง?"

เขากดโทรศัพท์แล้วพูดว่า "ผู้บัญชาการเย่หบ จัดคนมาที่ดาดฟ้าของโรงแรมจงโจวเพื่อทำความสะอาดสนามรบ!"

ในขณะที่เขาเพิ่งวางสายไป จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวก็พุ่งมาจากข้างหลังของเขา

ใบหน้าของหยางเฉินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาเก็บกระบี่โอรสสวรรค์ไปในแหวนแล้วดังนั้นจึงไม่มีเวลาที่จะจับดาบและได้แต่ต้องหลบโดยไม่รู้ตัว

ขณะที่เขาหลบ ร่างสีดำก็เข้ามาโจมตีเข้าทันที อีกฝ่ายถือมีดสั้นสีดำและแทงเข้าที่หัวใจของหยางเฉิน

ครั้งนี้ หยางเฉินจำอีกฝ่ายได้ซึ่งก็คือมู่หรงเยียนเอ๋อร์ที่เขาเพิ่งปล่อยตัวไป

หยางเฉินโมโหทันที เขายกมือขึ้นและปล่อยหมัดออกไปใส่มู่หรงเยียนเอ๋อร์

"ปัง!"

กำปั้นของหยางเฉินกระแทกหน้าอกของ มู่หรงเยียนเอ๋อร์ อย่างแรง จน มู่หรงเยียนเอ๋อร์ ส่งเสียงคำรามอย่างเจ็บปวดออกมา

เมื่อหยางเฉินพยายามมู่หรงเยียนเอ๋อร์อีกครั้งร่างของเธอก็หายไปแล้ว แม้กระทั่งลมปราณของเธอก็หายไปอย่างสิ้นเชิง

ครั้งนี้หยางเฉินไม่กล้าประมาทและมู่หรงเยียนเอ๋อร์ก็ไม่ปรากฏตัวอีก

ในเวลาเดียวกัน ในตรอกมืดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมจงโจว มู่หรงเยียนเอ๋อร์ซึ่งสวมชุดสีดำได้สูญเสียหน้ากากสีดำบนใบหน้าของเธอไปแล้ว มีคราบเลือดติดอยู่ที่ปากของเธอ ใบหน้าก็ซีดเซียวอย่างมาก

แม้ว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ยังไม่สามารถซ่อนใบหน้าที่งดงามไม่มีใครเทียบได้

เธอมองลงไปที่หน้าอกของตนและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ถ้าไม่ใช้เพราะของอาถรรพ์ที่อาจารย์ให้ซ่อนเอาไว้อยู่ เกรงว่าฉันคงตายด้วยน้ำมือของหยางเฉินไปแล้ว! เขาเป็นพ่อมดจริงๆ! ถ้าใช้งานเขาไม่ได้ก็ต้องตาย!”

ใบหน้าที่บอบบางของเธอเต็มไปด้วยความโหดร้ายซึ่งไม่เข้ากับอายุของเธอ