The king of War นิยาย บท 2107

เซี่ยเหอไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้อีก ดังนั้นหยางเฉินจึงไม่ถามอะไรเพิ่มอีก หลังจากกินมื้อดึกเรียบร้อยแล้ว หยางเฉินก็จ่ายเงินและพูดว่า"ผมมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการอีก ผมไม่ส่งคุณกลับแล้วนะ"

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ทันใดนั้นเซี่ยเหอก็กังวลเล็กน้อยและถามอย่างรวดเร็ว"ในอนาคต เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วใช่ไหม?"

หยางเฉินส่ายหัว"ไม่ต้องกังวล!สิ่งที่ผมได้สัญญากับคุณในเมื่อกี้นี้ มันจะมีผลตลอดไป!ชีวิตนี้ ผมจะปกป้องคุณให้ปลอดภัย!ตอนนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการจริงๆ ดังนั้นคุณกลับบ้านเองเลยนะ!"

จนถึงตอนนี้ เซี่นเหอค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย แต่เธอรู้สึกไม่อยากให้เวลาผ่านไปเร็วเลย ทุกครั้งที่เธออยู่กับหยางเฉินตามลำพัง มันทำให้เธอสบายใจมากและเธออยากจะอยู่เคียงข้างหยางเฉินไปตลอดชีวิต เซี่ยเหอมองไปที่หยางเฉินและพูดว่า"ในเมื่อคุณยังมีธุระที่ต้องทำ งั้นฉันก็ไม่รบกวนคุณแล้ว ค่อยนัดเจอกันใหม่นะ!"

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ในขณะที่เขากำลังจะจากไป ก็เห็นกลุ่มคนสามคนกำลังเดินมาหาเขา เขาขมวดคิ้วทันที

"เดี๋ยวก่อน!"

ทันใดนั้นเขาก็มาที่ด้านข้างของเซี่ยเหอ และพูดกับเซี่ยเหอที่กำลังงุนงงว่า"ผมส่งคุณกลับบ้านก่อนดีกว่า!"

"จริงเหรอ?"

เซี่ยเหอรู้สึกประหลาดใจมาก หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย จับมือของเซี่ยเหอโดยตรงและเดินไปข้างหน้า เมื่อถูกหยางเฉินจับมือ ทันใดนั้น หัวใจของเซี่ยเหอก็เต้นแรง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเขินอาย เธอปล่อยให้หยางเฉินจับมือของเธอและออกจากเมืองจิ่วโจว อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่ได้ทันได้มีความสุขกับความอบอุ่นแบบนี้นาน ก็ถูกนักบูโดวัยกลางคนสองคนที่แต่งตัวเหมือนมาจากตระกูลบู๊โบราณขวางทาง“ไอ้หนู ปล่อยเซี่ยเหอซะ!”

ด้านหลังของหยางเฉินและเซี่ยเหอ คือชายหนุ่มวัยประมาณสามสิบ จ้องมองหยางเฉินด้วยความโกรธและด่าทอ เมื่อได้ยินการด่าทอของอีกฝ่าย ในที่สุดเซี่ยเหอก็เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย และสีหน้าของเธอก็ซีดลง แม้ว่าเธอจะหวาดกลัวมาก แต่เธอก็ยังจับมือของหยางเฉินไว้แน่น จ้องมองไปที่ชายหนุ่มแล้วพูดว่า"สวีต๋า คุณจะทำอะไร?"

บนใบหน้าของสวีต๋าเต็มไปด้วยความดุร้าย และด่าทอด้วยความโกรธ"นางสารเลว กูชอบมึงมันเป็นเกียรติของมึง แม้กระทั่งทั้งตระกูลเหอของมึงด้วย คุณปู่มึงบอกว่ามึงไม่เคยมีแฟน คิดไม่ถึงว่าลับหลังกู มึงจะแอบมามั่วสุมอยู่กับผู้ชาย”

“เชื่อไหม กูแค่พูดคำเดียว ก็สามารถทำลายล้างตระกูลเหอในจงโจวให้พังพินาศ?”

หยางเฉินหรี่ตาของเขาและจ้องไปที่สวีต๋า อีกฝ่ายเป็นนักบูโดที่มีความแข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ข้างๆของเขามีนักบูโดแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นสองคน ซึ่งเห็นได้ชัดจากโลกบู๊โบราณล่าง นามสกุลของอีกฝ่ายคือสวี หรือว่าเขามาจากตระกูลสวีในตระกูลบู๊โบราณ?นอกจากนี้ หน้าตาสวีต๋าคล้ายกับสวีเจิ้นฮั๋วที่ถูกหยางเฉินสังหารที่บนดาดฟ้าของโรงแรมจงโจวเมื่อครู่นี้ หยางเฉินถามทันที"สวีเจิ้นฮั๋วเป็นอะไรกับคุณ?"

สวีต๋าพูดอย่างภาคภูมิใจ"สวีเจิ้นฮั๋วเป็นอาแท้ๆของผม และเขายังเป็นผู้ที่มีอำนาจในการตัดสินเรื่องต่างๆของตระกูลสวีในโลกบู๊โบราณในจงโจวด้วย!"

เมื่อได้ยินคำพูดของสวีต๋า เซี่ยเหอก็หน้าซีดกว่าเดิม มีสักระยะแล้วที่เธอได้กลับมาในตระกูลเหอ แน่นอนว่าเธอจึงรู้เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับโลกบู๊โบราณล่าง คนที่สามารถมีอำนาจในการตัดสินเรื่องต่างๆในตระกูลบู๊โบราณในทั้งจงโจว คนประเภทนี้ แม้ใน ตระกูลบู๊โบราณ ล้วนเป็นทายาทสายตรงของตระกูลชั้นนำ ส่วนอาของสวีต๋า คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้ที่มีอำนาจตัดสินเรื่องต่างๆของตระกูลสวีในโลกบู๊โบราณในจงโจว ถ้าสวีต๋าต้องการจัดการกับหยางเฉิน มันก็ง่ายมากล่ะสิ?ยิ่งคิด ในใจของเซี่ยเหอก็ยิ่งกังวลมากขึ้น เธอปล่อยมือของหยางเฉินทันที และรีบอธิบายกับสวีต๋า"คุณอย่าเข้าใจผิด!หยางเฉินเป็นแค่เพื่อนของฉัน เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ"

หยางเฉินกล่าวเพียงประโยคเดียว ทันทีที่เสียงของเขาลดลง ผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลสวีก็พุ่งเข้ามาหาเขาแล้ว“ไอ้หนู ไปตายซะ!”

ผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลสวีพุ่งเข้าไปพร้อมกันและโจมตีจุดสำคัญของหยางเฉินอย่างรุนแรงโดยตรง“หยางเฉิน!”

เซี่ยเหอตะโกนอย่างใจจะขาด ถ้าหยางเฉินถูกฆ่าเพราะเธอ เธอจะไม่ยอมมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่นอน!เธอถึงกับอยากจะตายไปพร้อมกับหยางเฉิน อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา ฉากที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็เกิดขึ้น ในชั่วพริบตา หยางเฉินเหวี่ยงหมัดซ้ายของเขาออกอย่างรุนแรง"บูม!"

เสียงกระแทกกันดังสนั่น ชายผู้แข็งแกร่งสองคนของตระกูลสวีที่โจมตีจากคนละทาง ราวกับว่าวที่เชือกขาด และบินออกไปพร้อมๆกัน พร้อมกับอาเจียนเป็นเลือด

ใช่ สวีต๋าเห็นเพียงหยางเฉินปล่อยหมัดออกไป และผู้พิทักษ์แดนนภาสองคนที่เป็นที่ภาคภูมิใจของเขา ก็กระอักเลือดและบินออกไปพร้อมกัน นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?นี่คือข้อสงสัยที่ใหญ่ที่สุดในใจของเขาในขณะนี้

แน่นอนว่าหยางเฉินไม่บอกเขาหรอก เป็นเพราะเขาชกเร็วมาก จนสวีต๋ามองเห็นแต่หยางเฉินชก แต่เขาไม่รู้ว่าหยางเฉินชกสองครั้งติดต่อกันในชั่วพริบตา และทำให้ผู้แข็งแกร่งแดนนภาทั้งสองกระเด็นออกไป

ดวงตาของเซี่ยเหอเบิกกว้าง มองไปที่ผู้พิทักษ์สองคนของตระกูลสวีที่ถูกหยางเฉินกระแทกขึ้นไปในอากาศ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เธอรู้ดีว่าผู้แข็งแกร่งที่สามารถติดตามอยู่ข้างๆสวีต๋าได้ จะต้องเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับแดนนภา เธอรู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งมาก แต่เธอไม่คาดคิดว่าหยางเฉินจะทรงพลังถึงขนาดที่แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแดนนภา ก็สามารถปราบปรามได้อย่างง่ายดาย