The king of War นิยาย บท 2114

หยางเฉินก็มองออกตั้งแต่เมื่อก่อนหน้านี้แล้ว มือผีไม่ใช่ลูกหลานตระกูลฉี แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ

ยิ่งกว่านั้นขนาดมาถึงจงโจว รอบตัวมือผี ยังมีลูกหลานตระกูลฉีเฝ้ามองอยู่

เผชิญกับการซักถามของมือผี ผู้แข็งแกร่งลูกหลานตระกูลฉีคนนั้น สีหน้าอึมครึมลงไปเต็มที่ ดูเหมือนเขาไม่อยากต้องปะทะกับมือผี กลับจ้องมาที่หยางเฉิงด้วยสายตาหนาวเยือกพูดว่า “ไอ้เด็กน้อย แกอย่ามาเล่นลูกเล่นต่อหน้าข้า แกตอนนี้มีทางรอดชีวิตได้ทางเดียว นั่นก็คือตามพวกข้าไปตระกูลบู๊โบราณตระกูลฉี”

หยางเฉินหยีตามองฝ่ายตรงข้าม ถามไปเสียงเหยียด ๆ “ถ้าข้าไม่ไปล่ะ？”

ในขณะที่พูด พลังบูโดที่บ้าระห่ำกระแสหนึ่ง แผ่คลุมตัวเขาออกมาจากภายในตัว

หากแม้ฝ่ายตรงข้ามลงมือ เขาจะต้องระเบิดกำลังของเขาทั้งหมดออกไปก่อนในเวลานั้น อีกทั้งใช้กระบี่โอรสสวรรค์ มารับมือกับผู้แข็งแกร่งลูกหลานตระกูลฉีนายนี้ ด้วยพลังจู่โจมที่ร้ายแรงที่สุด

ตอนที่เขาอยู่ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมจงโจว มีผลการต่อสู้เป็นที่ฮือฮากันอยู่ แต่ที่เห็นอยู่นี้ เขาจะต้องรับมือกับกลุ่มผู้แข็งแกร่งตระกูลฉี กลุ่มกำลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่ได้ด้อยกว่ากลุ่มผู้แข็งแกร่งของตระกูลบู๊โบราณ เมื่อตอนที่อยู่บนโรงแรมจงโจวนั้นเลย อีกทั้งน่าจะแข็งแกร่งกว่าด้วย

ผู้แข็งแกร่งกลุ่มลูกหลานตระกูลฉีที่อยู่เบื้องหน้านี้ก็ดี หรือมือผีก็ดี ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่ก้าวเข้าไปในแดนนภาขั้นสามชั้นต้นกันแล้วทั้งนั้นขภ ถ้าหากในการศึกบนชั้นสุดโรงแรมจงโจวในครั้งนั้น เป็นพวกเขาคนใดคนหนึ่ง ถึงแม้ผลการต่อสู้จะทำไม่ได้เหมือนหยางเฉิน แต่ก็คงต่างกันไม่น่าจะมากนัก

ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากผู้แข็งแกร่งเทียบระดับแดนนภาขั้นสามชั้นต้นทั้งสองนั้นแล้ว รอบข้างยังมีกลุ่มผู้แข็งแกร่งตระกูลฉีอีก ถ้าเมื่อไหร่ได้ร่วมมือกันลงมือจัดการกับหยางเฉิน หยางเฉินก็จะต้องต่อสู้ด้วยอย่างสุดฤทธิ์ จึงจะมีทางรอด

ผู้แข็งแกร่งจากตระกูลฉีที่อยู่โดยรอบ ต่างก็เปล่งออร่าบู๊ออกมา เตรียมพร้อมลงมือได้ในทันที

ศึกครั้งใหญ่ระเบิดขึ้นได้ทันทีแค่เพียงสะกิด！

ในขณะนั้นเอง มือผีก้าวขึ้นหน้ามา ตวาดใส่หน้าผู้แข็งแกร่งตระกูลฉีไปอย่างเกรี้ยวกราด “ฉีเหลียง พอเสียที！”

บนหน้ามือผีเต็มไปด้วยความโกรธ จ้องอย่างเอาเป็นเอาตายไปที่ฉีเหลียงพูดไปว่า “แกฟังข้าให้ดี ๆ นะ ข้าไม่ใช่คนของตระกูลฉี ระหว่างข้ากับตระกูลฉีก็แค่เพียงพันธะในการร่วมมือกันเท่านั้น สำหรับแก ยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาจำกัดความเป็นส่วนตัวของข้า”

ฉีเหลียงคงยังไม่ใส่ใจกับมือผี จ้องเขม็งอยู่ที่หยางเฉิน ในแววตาเต็มไปด้วยการประกาศเตือน เหมือนบอกว่า ถ้าแกขืนกล้าเล่นลูกเล่น ข้าจะทำให้แกต้องเสียใจเป็นแน่

ถึงยังไงฌญ ฉีเหลียงก็ยังไม่ได้ลงมือ

มือผีจึงได้มองไปที่หยางเฉินพูดว่า “แกตามข้ามา！”

หยางเฉินเดินตามมือผี มาถึงบริเวณโล่งกว้างที่อยู่ข้างหน้านั้นอย่างรวดเร็ว

แน่ใจว่าห่างพอที่คนอื่นฟังไม่ได้ยินแล้ว มือผีจึงพูดขึ้นว่า “ไอ้หนู ถ้าหากแกคิดจะขอให้ข้าหักหลังตระกูลฉี ข้าบอกแกได้เลยว่า แกไม่ต้องพูด ให้ดีแกคิดให้ชัดเจนก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะพูดอะไรกับข้า”

หยางเฉินหัวเราะ เอ่ยปากพูดไปว่า “ถ้าผมทายไม่ผิด พลังฝีมือบูโดในแดนนภาขั้นสองชั้นยอดของท่านผู้อาวุโส คงจะมีมาหลายปีแล้วสินะ？”

มือผีขมวดคิ้ว แต่ยังคงพูดไปว่า “ในโลกบู๊โบราณล่าง นักบูโดโดยส่วนมาก เข้ามาในแดนบูโดถึงแดนนภาขั้นสองชั้นยอดแล้ว แทบจะทั้งชั่วชีวิต ล้วนแต่ไม่มีใครทะลวงผ่านเข้าไปแดนนภาขั้นสามได้ เป็นเรื่องปกติมาก”

หยางเฉินพูดต่อไปว่า “แต่ถ้าหากจะพูดว่า จากแดนบูโดเข้าไปถึงแดนนภาขั้นสองชั้นยอดแล้ว ได้รับบาดเจ็บสาหัส ภายในจุดตันเถียน มีโรคแทรกหละ？”

พูดคำนี้ออกมา สีหน้าของมือผีเปลี่ยนไปในฉับพลัน

ถึงแม้เพียงแค่ชั่วแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยางเฉินที่เตรียมจ้องอยู่แล้วจับไว้ได้

ชัดเจน เป็นอย่างที่ตัวเองเดาไว้ไม่มีผิด ในจุดตันเถียนของมือผีมีโรคแทรก หยางเฉินคิดอยู่ในใจ