The king of War นิยาย บท 2179

เซี่ยเหอในเวลานี้ ดวงตาน่ากลัวอย่างยิ่ง ทั้งร่างกายเผยให้เห็นเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว

“พวกแกสมควรตาย!”

เสียงที่เย็นยะเยือก พูดออกมาจากปากของเซี่ยเหอ

ภายใต้การจ้องมองที่ตกตะลึงของทุกคน เซี่ยเหอขยับเท้า และพุ่งไปหาหัวหน้าหน่วยพิทักษ์ที่ฆ่าหลิวฉีด้วยมีดโค้ง

“ไปตายซะ!”

เซี่ยเหอตะโกนด้วยความโกรธ ยกฝ่ามือขึ้น กระแทกไปที่หัวใจของหัวหน้าหน่วยพิทักษ์อย่างแรง

“เธอกล้าเหรอ!”

จู่ๆสีหน้าของเหอจื้อก็เปลี่ยนไป และเขาตะคอกด้วยความโกรธ

“บูม!”

ฝ่ามือของเซี่ยเหอกระแทกไปที่หัวใจของหัวหน้าหน่วยพิทักษ์อย่างแรง และด้วยเสียงกระแทกที่ดังสนั่น หัวหน้าหน่วยพิทักษ์ก็กระอักเลือดออกมาเต็มคำ และร่างกายของเขาก็ปลิวออกไป

หลังจากที่หัวหน้าหน่วยพิทักษ์กระแทกล้มลงกับพื้น เขาก็กระอักเลือดออกมาอีกหนึ่งครั้ง และเสียชีวิตทันที

“เป็นไปได้อย่างไร?”

ทุกคนในตระกูลเหอต่างตกตะลึง

สามารถเป็นหน้าหน่วยพิทักษ์ของตระกูลเหอได้นั้น ความแข็งแกร่งย่อมไม่อ่อน แดนบูโดถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย

แต่ตอนนี้ กลับถูกเซี่ยเหอกระแทกแค่ฝ่ามือเดียวก็ตายคาที่

นั่นหมายความว่า เซี่ยเหอมีความแข็งแกร่งเทียบได้กับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดแล้วเหรอ?

ในขณะนี้ แววตาของเซี่ยเหอจ้องมองไปที่เหอจื้อ และดวงตาสีแดงเลือดเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง

“เธอ เธอจะทำอะไร?”

เหอจื้อสั่นสะท้านไปทั้งตัว ไม่สามารถพูดได้อย่างคล่องแคล่ว และถอยกลับไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

หน่วยพิทักษ์สองคนของตระกูลเหอรีบไปข้างหน้า และปกป้องเหอจื้อที่อยู่ข้างหลังเขา

“ทำไมต้องบีบบังคับฉัน? ทำไม?”

แววตาของเซี่ยเหอเย็นราวกับน้ำแข็ง จ้องเขม็งไปที่เหอจื้อ ในขณะที่พูด เธอเดินเข้าไปหาเหอจื้อทีละก้าว

เมื่อเห็นเซี่ยเหอที่มีเจตนาฆ่าที่รุนแรง เหอจื้อก็ตื่นตระหนก และตะโกนในขณะที่กำลังถอย “เซี่ยเหอฉันเป็นลุงของเธอนะ เธอต้องการทำอะไร?”

เซี่ยเหอเย้ยหยัน “ลุง? มีลุงคนไหนที่บีบบังคับหลานสาวของเขาแบบนี้เหรอ? ฉันแค่อยากจะไปจากตระกูลเหอ เป็นคนธรรมดา ทำไมคุณยังต้องบังคับฉัน? ทำไม?”

ด้วยเสียงตะคอกของเธอ ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง

นักบูโดทุกคนในตระกูลเหอ รู้สึกถูกพลังความกดดันอันยิ่งใหญ่

เหอจื้อตกใจจนเกือบฉี่ราด เขาคิดไม่ถึงว่า เซี่ยเหอสามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดที่น่ากลัวได้ขนาดนี้

สิ่งที่ทำให้เขาสงสัยอย่างมากก็คือ ผู้ที่สามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดนั้น โดยไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งบูโดบรรพบุรุษ แต่บรรพบุรุษของตระกูลเหอ ไม่มีผู้นักบูโดที่เก่งกาจนี่นา!

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมเซี่ยเหอถึงสามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้? เมื่อปลุกขึ้น ก็มีแข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด?

ถ้าให้เวลาเธอมากกว่านี้ เธอจะไม่บุกทะลวงเข้าสู่แดนนภาเหรอ?”

“แม่ของฉันเพราะไม่อยากเป็นภาระของฉัน อยู่ในตระกูลเหอได้เอาหัวโขกกับหินเพื่อฆ่าตัวตาย นับตั้งแต่ตอนนั้นระหว่างฉันกับตระกูลเหอ ก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกันอีก”

เซี่ยเหอจ้องเขม็งเหอจื้อ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วันนี้ ฉันจะใช้เลือดสดๆของแก เพื่อประกาศอย่างเป็นทางการว่าฉันได้หลุดพ้นจากตระกูลเหอแล้ว”

ทันใดนั้น ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าก็ปะทุออกมาจากร่างของเซี่ยเหอ

“เปรี้ยงๆ!”

ในเวลานี้ ท้องฟ้าเหนือตระกูลเหอ ถูกปกคลุมด้วยเมฆดำ และสายฟ้าหลายสายฟาดผ่านท้องฟ้า ราวกับว่ากำลังจะฉีกท้องฟ้าออกจากกัน

“นี่คือ ภัยพิบัติสวรรค์?”

นักบูโดของตระกูลเหอ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทีละคน ต่างมีสีหน้าตกตะลึง

จากสายฟ้าบนท้องฟ้า พวกเขารู้สึกถึงพลังกดดันที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งก็คืออำนาจฟ้า

มีเพียงภัยพิบัติสวรรค์เท่านั้น ที่สามารถทำให้นักบูโดรู้สึกถึงอำนาจฟ้า

อย่างไรก็ตาม ตระกูลเหอไม่มีนักบูโดที่สามารถบุกทะลวงแดนนภาได้

ทันใดนั้น พวกเขาทั้งหมดต่างมองไปที่เซี่ยเหอซึ่งออร่าพุ่งพล่านทั่วร่างกาย ชั่วขณะต่างตกตะลึง

นักบูโดคนหนึ่งพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “เป็นไปได้ไหมว่า เธอกำลังจะฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์?”

เหอจื้อได้ถอยไปที่มุมตั้งนานแล้ว และไม่มีหนทางถอยได้อีกแล้ว