The king of War นิยาย บท 2226

ขณะนี้ทุกคนตกตะลึง

“ผู้อาวุโสสี่!”

เมื่อเย่จางกั๋วเห็นหยางเฉินปรากฏตัวก็เรียกอย่างตื่นเต้น

ยอดฝีมือกองยุทธการจงโจวและทีมบูโดเมื่อเห็นหยางเฉินปรากฏตัวก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมหยางเฉินถึงสามารถเดินเหินบนอากาศได้และพวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้หยางเฉินเป็นผู้แข็งแกร่งระดับใด พวกเขารู้แค่ว่าในอดีตหยางเฉินไม่เคยทำให้พวกเขาผิดหวัง

ในด้านของพันธมิตรผู้พิทักษ์ เมื่อตู้อวี้ซานเห็นหยางเฉินปรากฏตัวรูม่านตาของเขาก็หดตัวอย่างกะทันหัน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงลมปราณบูโดจากร่างของหยางเฉินแม้แต่น้อย มันเป็นไปได้อย่างไร?

ในโลกนี้มีคนเพียงสองประเภทที่ไม่มีลมปราณบูโด ประเภทแรกคือคนธรรมดาที่ไม่ได้ฝึกฝนวิถีใดๆ และประเภทที่สองคือนักบูโดที่ทรงพลัง

ตู้อวี้ซานได้ก้าวเข้าแดนนภาขั้นสี่ชั้นต้นแล้ว แต่เขาไม่สามารถสัมผัสถึงลมปราณบูโดจากร่างกายของหยางเฉิน นั่นหมายความว่าความแข็งแกร่งของ หยางเฉินนั้นเหนือกว่าตนแล้วไม่ใช่หรือ?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ตู้อวี้ซานรู้สึกหวาดกลัวในใจเล็กน้อย และมีความคิดที่จะหนีไปในตอนนี้

เหล่านักบูโดจากโลกกลางก็ตกตะลึงเช่นกัน ขณะนี้พวกเขาเพิ่งเห็นหญิงสาวที่ปลุกร่างบูโดลิขิตสวรรค์และตอนนี้ก็มีชายหนุ่มที่แข็งแกร่งปรากฏตัวขึ้น

พวกเขาสัมผัสลมปราณบูโดจากร่างของหยางเฉินไม่ได้เลย นักบูโดที่สามารถเหาะเหินเดินผ่านอากาศได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดา กล่าวคือความแข็งแกร่งของหยางเฉินนั้นเหนือกว่าทุกคนที่อยู่ตรงนี้แล้ว

โลกมนุษย์เป็นดินแดนรกร้างในการบำเพ็ญเพียรไม่ใช่หรือ?

เหตุใดจึงปรากฏอัจฉริยะด้านบูโดอันสองคนที่น่าสะพรึงเช่นนี้ในเวลาเพียงไม่กี่สิบนาที?

“หยางเฉิน!”

เซี่ยเหอมองหยางเฉินด้วยดวงตาแดงก่ำ เมื่อใดก็ตามที่เธอมีปัญหาหยางเฉินจะปรากฏตัวเป็นคนแรกเสมอ

ทันใดนั้นเธอก็อยากจะกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของหยางเฉิน แต่เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

หยางเฉินพยักหน้าให้กับเซี่ยเหอเล็กน้อย จากนั้นเขากวาดสายตาไปยังเย่จางกั๋วและคนอื่นๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บเขาก็รู้สึกโล่งใจ

หลิวชิ่งจ้องหยางเฉินด้วยท่าทางกังวลอย่างมากและถามว่า "นายเป็นใคร"

หยางเฉินไม่ได้สนใจอีกฝ่าย ทันใดนั้นสายตาของเขาหยุดอยู่ที่กลุ่มพันธมิตรพิทักษ์ตู้อวี้ซาน

เมื่อเห็นหยางเฉิมองมาที่ตนตู้อวี้ซานก็รู้สึกประหม่าอย่างมาก แต่เขาไม่ได้แสดงออกมาแต่สบตากับหยางเฉินอย่างไม่สะทกสะท้าน

เมื่อถูกหยางเฉินเมินหลิวชิ่งก็ขมวดคิ้ว เหล่านักบูโดโลกกลางที่ติดตามเขาต่างกังวล

ในฐานะคนของสำนักเทียนไห่ผู้มีอำนาจสูงสุดในโลกกลาง แม้แต่ในโลกกลางไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็เป็นที่เคารพนับถือ เขาเคยถูกละเลยเช่นนี้เมื่อไหร่กัน?

ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่คือโลกมนุษย์พวกเขามองว่าที่นี่เป็นที่ไร้ค่าสำหรับการบำเพ็ญเพียร

ขณะที่หลิวชิ่งแทบทนไม่ไหวและกำลังจะระเบิด ในที่สุดสายตาของหยางเฉิน ที่มองตู้อวี้ซานอยู่ก็จ้องมาทางหลิวชิ่ง

หยางเฉินจ้องหลิวชิ่งและพูดอย่างไม่เกรงใจ"ตอนนี้ฉันปกครองโลกมนุษย์ พวกแกมาจากที่ใดก็ไสหัวกลับไปทางนั้นซะ!"

"บูม!"

คำพูดของหยางเฉินทำให้ทุกคนในโลกกลางโกรธทันที

คนของโลกมนุษย์และโลกล่างก็ตะลึงเช่นนกัน คนตรงหน้าคือนักบูโดแดนนภาขั้นสี่กว่า20คน หยางเฉินแค่คนเดียวกล้ายั่วยุคนเหล่านี้หรือ?