The king of War นิยาย บท 2228

ใบหน้าของหลิวชิ่งซีดขาวจนถึงขีดสุด ความเย่อหยิ่งในฐานะจอมคนบูโดของเขาถูกชายหนุ่มผู้หนึ่งในโลกมนุษย์ย่ำยี หากเรื่องนี้ถูกรายงานขึ้นไปยังโลกบู๊โบราณกลาง เขาจะต้องอับอายเป็นแน่

แต่ หากเขาสู้กับหยางเฉิน เกรงว่าเขาคงไม่มีโอกาสชนะ และอาจจะตายด้วยเนื้อมือของอีกฝ่าย

มีชีวิตอยู่ต่อไป ดีกว่าตายอย่างมีเกียรติ!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้บนร่างกายของหลิวชิ่งก็ค่อยๆ จางหายไป พูดกับหยางเฉินด้วยใบหน้าอันเยือกเย็นว่า “ในสายตาของโลกบู๊โบราณกลาง นายคือจอมคนบูโดผู้แข็งแกร่ง ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาย”

พูดจบ ร่างของเขาก็ค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้น

เหล่านักบูโดของโลกบู๊โบราณกลางต่างตกอยู่ในความงุนงง หลิวชิ่งผู้เย่อหยิ่งยอมแพ้อย่างนั้นหรือ?

กองยุทธการจงโจวและทีมนักบูโดผู้เกรียงไกร เวลานี้พวกเขาต่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยม!”

เย่จางกั๋วกำมือทั้งสองข้างของเขาด้วยความตื่นเต้น หัวเราะออกมาพร้อมพูดว่า “ไม่ว่าจะเวลาไหน ผู้อาวุโสสี่ก็ไม่เคยทำให้พวกเราผิดหวัง จอมคนบูโดแห่งสำนักเทียนไฮ่อันแข็งแกร่งแล้วอย่างไร? เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสสี่ พวกเขาก็ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น!”

เมิ่งชิงหลันเองก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน เขาพยักหน้าอย่างเห็นด้วยว่า “นายพูดถูก เขาไม่เคยทำให้พวกเราผิดหวัง ไม่ว่าจะเป็นโลกมนุษย์หรือโลกบู๊โบราณล่าง และวันนี้ก็โลกบู๊โบราณกลาง เขามักจะปราบปรามและเป็นความภูมิใจแห่งยุคจริง ๆ”

หัวใจของเซี่ยเหอที่บีบแน่นมาโดยตลอด ในที่สุดเวลานี้มันก็คลายลง และรอยยิ้มแห่งความโล่งใจก็ปรากฏออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่ชัดเจนที่สามารถมองเห็นได้แม้อยู่ห่างไกล

ทางด้านของพันธมิตรพิทักษ์และตู้อวี้ซาน สีหน้าของพวกเขาน่าเกลียดเป็นอย่างมาก ตอนแรกคิดว่าจะได้เห็นหยางเฉินสู้กับยอดฝีมือในแดนนภาขั้นสี่แห่งโลกบู๊โบราณกลางอย่างชัดเจน อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถประเมินความแข็งแกร่งและความสามารถในการต่อสู้ของหยางเฉินได้บ้าง

แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ หลิวชิ่งกลับหมดความมั่นใจในการต่อสู้

หลิวชิ่งยอมแพ้ให้กับการต่อสู้ หยางเฉินเองก็ค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้น พูดกับหลิวชิ่งด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกว่า “ฉันรู้ กำแพงกั้นระหว่างโลกมนุษย์และโลกบู๊โบราณกลางกำลังจะหายไป และอีกไม่นานโลกบู๊โบราณกลางเองก็จะเป็นเหมือนกับโลกบู๊โบราณล่าง หลอมรวมกับโลกมนุษย์อย่างสมบูรณ์ และเวลานั้นโลกใบใหม่ก็จะเกิดขึ้น”

“เหล่ากองกำลังในโลกบู๊โบราณกลางต่างต้องการครอบครองโลกมนุษย์ แก่งแย่งโลกมนุษย์ไปเป็นของตนเอง ฉันไม่สนใจว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร ฉันรู้เพียงแค่ ในโลกมนุษย์แห่งนี้ ทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์แห่งโลกมนุษย์เท่านั้น”

“หากมีผู้ใดต้องการทำลายกฎเกณฑ์แห่งโลกมนุษย์ ฉันก็จะสู้กับคนผู้นั้นให้ถึงที่สุด เพื่อรักษากฎเกณฑ์แห่งโลกมนุษย์ ฉันจะปกป้องจนตัวตาย หากฉันยังมีลมหายใจ ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ขอแค่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ต้องมีสักวันที่ทุกคนจะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์แห่งโลกมนุษย์”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกมา เสียงให้กำลังใจและเสียงปรบมืออย่างตื่นเต้นจากกองยุทธการจงโจวและนักบูโดก็ดังขึ้นมาทันใด

เวลานี้สายตาที่ทุกคนมองมาที่หยางเฉินต่างเปล่งประกาย

เผชิญหน้ากับความภาคภูมิใจของโลกบู๊โบราณกลางยี่สิบกว่าคนเพียงลำพัง หยางเฉินกล้าพูดสิ่งที่ “โอหัง” ถึงเพียงนี้ออกมา เขาเป็นเทพผู้คุมกฎแห่งโลกมนุษย์โดยแท้จริง

และสิ่งที่ต่างจากนักบูโดแห่งโลกมนุษย์ก็คือ เหล่านักบูโดของโลกบู๊โบราณกลางต่างมีสีหน้าดูไม่ได้ ราวกับถูกบังคับให้กินหนอนแมลง

พวกเขาอยากสั่งสอนหยางเฉินเป็นอย่างมาก แต่แม้แต่หลิวชิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ของพวกเขายังยอมแพ้ พวกเขาที่มีความสามารถด้อยกว่าก็ไม่สามารถทำอะไรหยางเฉินได้

ต่อให้พวกเขาเจ็บใจมากแค่ไหนก็ทำได้แค่ฝืนทน

หลิวชิ่งจ้องมองหยางเฉินพร้อมกล่าวว่า “พวกเราเป็นเพียงศิษย์ของสำนักเทียนไฮ่เท่านั้น ในโลกบู๊โบราณกลางไม่ได้มีเพียงแค่สำนักเทียนไฮ่ของพวกเรา ยังมีขุมพลังที่แข็งแกร่งอีกมากมาย ฉันยอมรับว่านายแข็งแกร่ง แต่ในโลกมนุษย์ก็คงมีแต่นายเพียงคนเดียว”

“ฉันจึงอยากแนะนำให้นายร่วมมือกับสำนักเทียนไฮ่ของพวกเรา ร่วมมือกับสำนักเทียนไฮ่ของพวกเรา แม้จะไม่สามารถหลีกเลี่ยงจากกองกำลังอื่นได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถหลีกเลี่ยงจากปัญหาส่วนใหญ่ได้”