The king of War นิยาย บท 2246

เมื่อรู้สึกความแข็งแกร่งอันทรงพลังที่ปะทุออกมาจากตัวของหยางเฉินเหอตงเฉิงก็รู้สึกประหลาดใจ พลังนี้ทำให้เขารู้สึกถูกบีบคั้นอย่างมาก

เป็นไปได้อย่างไร?

เขามีพลังแดนนภาขั้นสี่ชั้นปลาย ทั้งโลกบู๊โบราณกลางพรสวรรค์บูโดของเขานั้นโดดเด่นมากแม้ไม่ถือว่าอยู่ในอันดับต้นๆ แต่ยังจัดอยู่ในร้อยอันดับ อันดับแรกของกลุ่มคนรุ่นใหม่

หยางเฉินก็แค่มดจากโลกมนุษย์เหตุใดเขาจึงระเบิดความแข็งแกร่งที่ทรงพลังเช่นนี้ได้?

ไม่เพียงแต่เหอตงเฉิงแม้แต่นักบูโดที่มากับเขาต่างก็ตะลึง

“นี่คือพลังที่แท้จริงของเขา?”

“มันทรงพลังมากไม่ได้ด้อยไปกว่าศิษย์พี่เหอเลย”

"ศิษย์พี่สามสิบแปดปีแล้ว แต่เด็กคนนี้อายุไม่ถึงสามสิบใช่ไหม?เขาระเบิดพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร"

...

นักบูโดสำนักเทียนไห่ต่างตกตะลึง

ช่าวเหยียนจ้องหยางเฉินตาเขม็งกัดฟันและพูดว่า "เด็กคนแค่วางมาดเท่านั้น เขาต้องใช้วิธีชั่วบางอย่างแน่ๆจึงสามารถระเบิดพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้"

พูดจบเขาก็ตะโกนเสียงดังไปทางเหอตงเฉิง "ศิษย์พี่ห้า เขาแค่ใช้ยาทำให้พลังการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า อันที่จริงทุกอย่างว่างเปล่าและเปราะบาง"

เหอตงเฉิงไม่สนใจช่าวเหยียน เขารับรู้พลังทั้งหมดที่ปะทุออกมาจากร่างของหยางเฉินได้ทันที เขารู้ดีว่าพลังนี้ไม่เหมือนการปะทุที่เกิดจากการใช้ยา

มันไม่ได้ว่างเปล่าเหมือนอย่างที่เซี่ยวเยี่ยนพูดแต่มันแข็งแกร่งมากจริงๆ

"ไอ้หนู นายทำให้ฉันประหลาดใจมาก แต่เมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งที่แท้จริงวิธีการภายนอกล้วนเป็นของปลอม"

เหอตงเฉิงพูดอย่างเย็นชา

หยางเฉินไม่อยากจะพูดเรื่องไร้สาระจึงพูดตรงๆว่า "จะลงมือก็เอาเลยจะไร้สาระทำไม?"

“ในเมื่อเจ้าอยากตายฉันก็จะสงเคราะห์ให้!”

ทันทีที่สายตาของเหอตงเฉิงเยือกเย็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากเขา

“แข็งแกร่งมาก!พลังที่ปะทุออกมาจากศิษย์พี่เหอ เกือบจะถึงระดับแดนนภาขั้นสี่ชั้นยอดแล้วใช่ไหม?”

"ด้วยพลังการต่อสู้อันทรงพลังของศิษย์พี่เหอ แม้แต่นักบูโดแดนนภาขั้นสี่ชั้นยอดก็อาจเอาชนะได้ นับประสาอะไรกับมดจากโลกมนุษย์"

นักบูโดสำนักเทียนไห่ทุกคนประหลาดใจมากหลังจากสัมผัสพลังที่ออกมาจากเหอตงเฉิง

“ไอ้หนูเตรียมรับ!”

เหอตงเฉิงตะโกนเสียงดังขยับเท้าและพุ่งไปหาหยางเฉินทันที

หลิวชิ่งหน้าซีดทันทีและแอบพูดว่า "เหอตงเฉิง เหอตงเฉิงไม่ใช่ว่าฉันจะไม่ช่วยนายแต่ฉันบอกนายไปแล้วว่าพลังของ หยางเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก นายไม่เชื่อเอง แม้แต่พลังแดนนภาขั้นสี่ชั้นยอดก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉินนับประสาอะไรกับแดนนภาขั้นสี่ชั้นปลายอย่างนาย”

ในโลกมนุษย์เขาได้เห็นด้วยตาของเขาเองว่าหยางเฉินเอาชนะวิญญาณโบราณอันทรงพลังที่ครอบครองร่างตู้อวี้ซาน ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าแดนนภาขั้นห้าชั้นต้นขณะนี้เหอตงเฉิงพุ่งเข้าไปแล้วตัวเขายังไปไม่ถึงแต่พลังที่น่าสะพรึงกลัวมาถึงแล้วโดยพุ่งเป้าไปที่หยางเฉิน

"บูม!"

วินาทีถัดมาเสียงปะทะอันน่ากลัวก็ดังขึ้นหมัดของเหอตงเฉิงและหยางเฉิงปะทะกัน

"บูม บูม บูม!"

พื้นด้านล่างของทั้งสองคนแตกทันทีโดยมีทั้งสองคนอยู่ตรงกลาง รอยแตกนับสิบกระจายไปทุกที่และขยายออกไปเจ็ดถึงแปดเมตร

"แข็งแกร่งมาก!"

บรรดาศิษย์ของสำนักเทียนไห่ต่างตกใจ

แม้ว่าพวกเขาจะหลบไปไกลแล้วแต่พวกเขาก็ยังรู้สึกถึงพลังที่น่ากลัวราวกำลังจะบดขยี้ร่างกายของพวกเขา

เหอตงเฉิงและหยางเฉินยืนอยู่ที่เดิมไม่มีใครถอยไปแม้แต่ครึ่งก้าว