The king of War นิยาย บท 2247

คำพูดของหยางเฉินกระแทกใจทำให้ศิษย์สำนักเทียนไห่ทุกคนโกรธ

“ไอ้สารเลว แกพูดว่าอะไรนะ?”

“ทันกล้าดูถูกเรา แกเป็นใครคู่ควรที่จะให้พวกเราลงมือพร้อมกัน？”

"ลิงจากโลกมนุษย์กล้ายั่วยุคนสำนักเทียนไห่ของเรารนหาที่ตายจริงๆ"

...

หลิวชิ่งมองศิษย์สำนักเทียนไห่แต่ละคนที่กำลังโกรธด้วยความกังวล

แม้ว่าเขาจะไม่สนใจความเป็นความตายของหยางเฉิน แต่เขาก็รู้ว่าด้วยพลังของนักบูโดสำนักเทียนไห่ไม่สามารถทำอะไรหยางเฉินได้เลย

นอกจากนี้เขารู้สถานะของหยางเฉินในโลกมนุษย์ดี หากสำนักเทียนไห่ร่วมมือกับหยางเฉินในโลกมนุษย์และเขาในฐานะคนที่ประสานความร่วมมือจะได้รับประโยชน์ไม่น้อย

เมื่อหยางเฉินลงมือฆ่าสร้างเรื่องในเทียนไห่จริงๆผู้อาวุโสของเทียนไห่จงอาจโจมตีเขา

เมื่อผู้อาวุโสสำนักเทียนไห่เคลื่อนไหวหยางเฉินต้องตายแน่ เมื่อถึงตอนนั้นความพยายามทั้งหมดของก็สูญเปล่า

หยางเฉินชำเลืองมองศิษย์สำนักเทียนไห่จงอย่างเหยียดหยามและพูดเย้ยหยัน "ที่บอกว่าพวกนายล้วนเป็นขยะถือว่าให้เกียรติมากแล้ว แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าพวกนายยังเทียบกับขยะไม่ได้เลย!"

“พวกนายต่างพูดกันว่าลิงจากโลกมนุษย์ ถ้าฉันเป็นลิงจริงๆแต่พวกนายไม่ใช่เป็นคู่ต่อสู้ของฉัน นั่นหมายความว่าพวกนายเก่งเท่าลิง? "

“เศษสวะที่ยังเทียบขยะไม่ได้ ฉันรู้สึกละอายใจแทนผู้อาวุโสของนายจริงๆ!”

“เอาล่ะ หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เข้ามาสู้กับฉันหรือไม่ก็ไสหัวไป!”

คำพูดแต่ละคำของหยางเฉินแทงใจมาก!

ศิษย์สำนักเทียนไห่โกรธมาก แต่ไม่มีใครสามารถหักล้างคำพูดของ หยางเฉินได้ ในบรรดาพวกเขาเหอตงเฉิงแข็งแกร่งที่สุดแต่เหอตงเฉิงรับการโจมตีของหยางเฉินไม่ได้แม้แต่ท่าเดียวก็กระอักเลือดและกระเด็นออกไป แล้วพวกเขาล่ะ?

หากพวกเขาต้องการให้หยางเฉินชดใช้คงต้องรวมพลังกัน

เหอตงเฉิงลุกขึ้นจากพื้นด้วยสีดุดัน เขาพ่ายแพ้ให้กับนักบูโดหนุ่มจากโลกมนุษย์

“ศิษย์พี่ห้า พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม”

ช่าวเหยียนรีบเดินไปพยุงเหอตงเฉิงแต่เหอตงเฉิงกลับผลักเขาออกไป

“ไอ้หนู ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านี้ฉันประเมินแกต่ำไป แต่ในสายตาฉัน แกยังเป็นมดจากโลกมนุษย์ เมื่อกี้หากฉันไม่ประมาทและแกเล่นสกปรกฉันจะแพ้ให้แกได้อย่างไร? "

เหอตงเฉิงกัดฟันพูด

หยางเฉินเบิกตากว้าง นักบูโดโลกกลางไร้ยางอายแบบนี้ทุกคนเหรอ? หรือมีแค่ศิษย์สำนักเทียนไห่ที่ไร้ยางอาย?

ที่ตนชนะเพราะแผนสกปรก?

เมื่อได้ยินคำพูดของเหอตงเฉิงศิษย์สำนักเทียนไห่เหมือนจะรู้ได้ทันที

"ที่แท้ลิงโลกมนุษย์ที่ต่ำต้อยตัวนี้ใช้อุบายสกปรก เมื่อกี้ฉันเกือบจะคิดว่าตัวเองคิดผิด"

“คนจากโลกมนุษย์ทำไมน่ารังเกียจไร้ยางอายขนาดนี้เชียวหรือ? รู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศิษย์พี่เหอจึงใช้อุบายสกปรก? ช่างไร้ยางอายจริงๆ!”

"ไอ้หนู คุกเข่าขอโทษศิษย์พี่เหอเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่"

...

ทันใดนั้นศิษย์ของสำนักเทียนไห่เต็มไปด้วยความมั่นใจ พวกเขาคิดว่าแค่พวกเขาระวังตัวพวกเขาจะสามารถฆ่าหยางเฉินได้อย่างง่ายดาย

สายตาของเหอตงเฉิงดีใจที่แผนของเขาสำเร็จ เขาหรี่ตามองหยางเฉิน

“ศิษย์พี่เหอฉันจะลงมือจัดการไอ้เด็กคนนี้ก่อน”