The king of War นิยาย บท 2250

ทันใดนั้น ม่อชิงซิวสัมผัสได้ถึงพลังอันมหาศาลที่พุ่งเข้ามาเพื่อจะปราบปรามเขา

แต่บนร่างกายของเขาก็มีลมปราณอันน่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมาเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองฝ่ายต่างจริงจัง

“หยางเฉิน ฉันมาแล้ว”

ม่อชิงซิวตะโกนออกมา เท้าของเขาเคลื่อนไหว ร่างกายของเขากลายเป็นเงาพุ่งเข้าไปยังร่างของหยางเฉิน

ครั้งนี้หยางเฉินไร้ซึ่งความประมาทเหมือนครั้งก่อนที่ผ่านมา ในตอนที่ม่อชิงซิวพุ่งเข้ามาหาเขา เขาเองก็พุ่งออกไปหาอีกฝ่ายเช่นกัน

แม้เขาจะมั่นใจว่าสามารถเอาชนะการโจมตีของม่อชิงซิวได้ แต่เขาก็รู้ดี พลังของม่อชิงซิวนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก หากเขาไม่เอาจริงเกรงว่าอาจจะแพ้ได้

อีกฝ่ายเป็นถึงนักบูโดแดนนภาขั้นห้าชั้นต้น และเวลานี้เขาเป็นเพียงผู้ฝึกเซียนระยะสร้างรากฐานปราณ ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ระหว่างแดนนภาขั้นสามถึงแดนนภาขั้นสี่เท่านั้น

พูดตามเหตุผล การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาสามารถทำได้นั้นเต็มที่ก็อยู่ในระดับของแดนนภาขั้นสี่ชั้นยอด มันคือขีดจำกัดของเขาแล้ว แต่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเหตุใดตนเองถึงได้ระเบิดพลังที่แข็งแกร่งว่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นห้าออกมาได้

“บูม บูม บูม!”

วินาทีถัดมา การโจมตีของหยางเฉินและม่อชิงซิวเข้าปะทะกัน

เหล่านักบูโดแห่งสำนักเทียนไห่ต่างมองไปด้วยสายตาพร่ามัว พวกเขาไม่อาจมองเห็นร่องรอยการต่อสู้ของทั้งสองคนได้ เนื่องจากความแข็งแกร่งของทั้งสองมากเกินไป ความเร็วก็เร็วจนน่ากลัว การโจมตีทั้งหมดเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ทำให้ยากที่จะมองเห็นด้วยสายตา

ใบหน้าของหลิวชิ่งเต็มไปด้วยความตกใจ เขาคือคนที่เข้าใจถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหยางเฉิน แต่เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าหยางเฉินจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้

ความแข็งแกร่งของม่อชิงซิวเอง เขาก็เข้าใจเป็นอย่างดี ต่อให้เป็นนักบูโดแดนนภาขั้นห้าชั้นกลางก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของม่อชิงซิว

แต่เวลานี้ หยางเฉินกลับสามารถต่อสู้กับม่อชิงซิวได้อย่างทัดเทียม

“แข็งแกร่งมาก! เจ้าเด็กนั่นสุดยอดถึงเพียงนี้เลยงั้นเหรอ?”

“ศิษย์พี่ม่อเป็นถึงนักบูโดแดนนภาขั้นห้าชั้นต้น ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขามากกว่าแดนนภาขั้นห้าชั้นกลาง เรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึง เจ้าเด็กนั่นมาจากโลกมนุษย์ เขาเป็นผู้ครอบครองความแข็งแกร่งระดับแดนนภาขั้นห้าชั้นกลางเลยเหรอ?”

“เขายังหนุ่มถึงเพียงนี้ แต่กลับมีพรสวรรค์ด้านบูโดอันน่ากลัว เช่นนั้นในอนาคตเขาจะน่าหวาดกลัวเพียงใด?”

“เมื่อเทียบกับเขา ฉันรู้สึกว่าตนเองเป็นเพียงแค่ขยะเท่านั้น!”

......

เวลานี้ใบหน้าของศิษย์แห่งสำนักเทียนไห่ต่างเต็มไปด้วยความตกใจ พวกเขาเข้าใจเป็นอย่างดี สภาพจิตใจทางด้านบูโดของพวกเขาได้รับผลกระทบอย่างหนัก

เหอตงเฉิงเห็นอย่างนั้น เขาแอบรู้สึกเสียใจอยู่ในใจ เขาเป็นคนพาศิษย์พวกนี้ออกมา และทุกคนต่างเป็นบูโดอัจฉริยะในสายของผู้อาวุโสรอง

หากสภาพจิตใจของพวกเขาได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการต่อสู้ในครั้งนี้ สำหรับสายของผู้อาวุโสรองแล้ว มันคือการล่มสลายอย่างเห็นได้ชัด

ที่ใดมีคนอยู่ที่นั่นต่างมียุทธภพ สำนักเทียนไห่ในฐานะสำนักชั้นนำแห่งโลกบู๊โบราณกลาง แน่นอนว่าก็เป็นเช่นนั้นไปตามธรรมชาติ

ระหว่างผู้อาวุโสใหญ่ด้วยกันเองก็มีการต่อสู้ทั้งเปิดเผยและลับหลัง หากศิษย์ในสายของผู้อาวุโสรองถูกทำลายสภาพจิตใจด้วยการต่อสู้ครั้งนี้ เช่นนั้นเส้นทางบูโดในอนาคตก็ไม่มีทางประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่เป็นแน่

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ใบหน้าของเหอตงเฉิงก็ยิ่งดูไม่ได้ขึ้นไปเรื่อย ๆ

“ต่อให้เขาแข็งแกร่งแล้วมันยังไง? ยังไงเขาก็เป็นแค่มดปลวกที่มาจากโลกมนุษย์ไม่ใช่หรือไง?”

เหอตงเฉิงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “พวกนายเป็นถึงศิษย์ที่ถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีแห่งสำนักเทียนไห่ เรื่องแค่นี้ก็ทำใจยอมรับไม่ได้อย่างงั้นเหรอ?”

“กับมดปลวกที่มาจากโลกมนุษย์เพียงคนเดียวมันมีอะไรน่าตกใจนักหนา ในโลกบู๊โบราณกลาง เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือเปล่าก็ไม่รู้”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหอตงเฉิง มีเสียงอันแผ่วเบาดังขึ้นมาว่า “ศิษย์พี่ห้า จริงอยู่ว่าเขามาจากโลกมนุษย์ แต่พลังของเขานั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก! หากเขาเป็นเพียงแค่มดปลวก เช่นนั้นบูโดอัจฉริยะแห่งสำนักเทียนไห่อย่างพวกเราก็เทียบกับมดปลวกไม่ได้เลยอย่างงั้นหรือ?”

“ใช่ ศิษย์พี่ห้า ไม่ใช่แค่พรสวรรค์ด้านบูโดของพวกเราสู้เขาไม่ได้ แต่อายุของพวกเราก็มากกว่าเขา เมื่อเทียบกับเขาแล้ว พวกเราก็ไม่ต่างอะไรกับขยะ!”

“ใช่ ฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน พวกเรามีจำนวนคนมากขนาดนี้ แต่ไม่มีใครสู้ชายหนุ่มที่มาจากโลกมนุษย์ได้แม้แต่คนเดียว อีกฝ่ายยังอายุไม่ถึงสามสิบเลยด้วยซ้ำ หากพวกเราไม่ใช่ขยะแล้วจะเรียกว่าอะไร?”

ในตอนนั้น ศิษย์ในสายของผู้อาวุโสรองต่างพูดกันออกมา ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง สมองเต็มไปด้วยความสับสนกับเส้นทางในอนาคต

เหอตงเฉิงโกรธจนตัวสั่น เจ้าโง่พวกนี้ ดูแคลนตัวเองอย่างเดียวไม่พอ ทำไมจะต้องดึงเขาเข้ามาเกี่ยวด้วย