บทที่ 23 จับจ้องกันทั้งเมือง
นาทีนี้สายตาของทุก ๆ คนก็อยู่บนร่างของฉินซีพร้อม ๆ กัน
“พี่สาว เป็นเขา! เป็นเขาจริง ๆ ด้วย!”
ฉินยีมองดูผู้หญิงที่ถูกลำแสงทั้งหมดแผ่คลุม ตื่นเต้นดีใจจนร้องขึ้นมา ค่อย ๆ ลุกขึ้นมา สองตามองหาเงาของหยางเฉิน
ตอนนี้ทุกคนในตระกูลฉินมีสีหน้าไร้ความรู้สึกกันทั้งหมด
“เป็นไปไม่ได้! เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้โดยเด็ดขาด!” ฉินเฟยมีสีหน้าเหลือเชื่อ
นายท่านฉินจ้องตาโต “หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นไอ้สวะนั่นทำ? นี่มันจะเป็นได้อย่างไร?”
ตอนนี้ไม่ใช่เพียงแค่คนของตระกูลฉิน คนอื่นก็ล้วนตกตะลึง
ฉินซีเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของเจียงโจว มีชื่อเสียงขจรขจายมาตั้งนานแล้ว ห้าปีก่อนเรื่องที่ฉินซีแต่งงานกับหยางเฉินก็เคยเป็นเรื่องตลกที่คนเอามาล้อกันทั่วทั้งเจียงโจว
เมื่อกี้ตอนที่ได้ยินพิธีกรพูดเรื่องที่สอง ทุกคนก็รู้สึกว่าเรื่องนี้คุ้นหูเป็นอย่างยิ่ง จนกระทั่งถึงตอนนี้ทุกคนต่างรู้ความจริง
ในตอนที่ทุกคนตกตะลึงจนถึงขีดสุด ลำแสงก็เคลื่อนย้ายในฉับพลัน ไปรวมตัวกันอยู่ที่บนตัวของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และย้ายไปบนร่างของผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนไปห้าหกคนติดต่อกันจึงจะหยุดนิ่ง
“เมื่อครู่เป็นเพียงเรื่องล้อเล่นเล็ก ๆ ให้กับทุกคน เนื่องจากคุณสามีท่านนี้ไม่อยากเปิดเผยฐานะ ขอทุกท่านโปรดอภัย! ขอบคุณการมาของทุกท่านครับ!” ทันใดนั้นพิธีกรก็พูดไปยิ้มไปอย่างมีท่าทีติดตลก
“ฉันบอกแล้ว จะเป็นไอ้สวะนั่นได้อย่างไร?”
ทุกคนในตระกูลฉินดูเหมือนจะผ่อนลมหายใจออกมาคำหนึ่ง
คนอื่น ๆ กลับไม่ได้ผ่อนคลายเหมือนกับตระกูลฉิน คนมากมายรู้สึกได้ว่าเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ถึงอย่างไรสิ่งที่พิธีกรพูดมาก็เหมือนกับเรื่องเมื่อห้าปีก่อนอย่างสมบูรณ์
เมื่อครู่ตอนที่ลำแสงทั้งหมดส่องมาที่บนตัวของเธอ ฉินซีก็เกิดความรู้สึกราวกับเป็นภาพมายาขึ้นมาจริง ๆ ทั้งหมดของค่ำคืนนี้ล้วนเป็นการเตรียมการของหยางเฉิน
ตอนนี้งานเลี้ยงกลางคืนจบลง เธอก็ยังไม่ได้พบหยางเฉิน ในใจรู้สึกอ้างว้างขึ้นมาฉับพลัน
“ฉันไปก่อนนะ!” เธอพูดกับคนในครอบครัวแล้วก็ลุกขึ้นจากไป
เธอเพิ่งจะออกมาจากโรงแรมก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นมาข้างหน้า “ขอโทษค่ะ คุณคือคุณหนูฉินซีใช่ไหมคะ?”
“ใช่ค่ะ ขอโทษค่ะ คุณคือ?” ฉินซีไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างมืออาชีพ “เถ้าแก่ของพวกเราอยากจะคุยเรื่องอนาคตของซานเหอกรุ๊ปกับคุณค่ะ ไม่ทราบว่าคุณหนูฉินสนใจไหมคะ?”
ฉินซียินดีขึ้นมาในฉับพลัน ถึงแม้ว่าบริษัทจะถูกตระกูลฉินเอาไปใช้หนี้แล้ว แต่อย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อของเธอ ต่อให้ไม่มีโอกาสได้รับมันอีก แต่ถ้าหากว่าสามารถอยู่ในซานเหอกรุ๊ปต่อไปได้ เธอก็ยินดี
คืนนี้มีตระกูลร่ำรวยมากมายยินดีจะร่วมงานกับซานเหอกรุ๊ป ฉินซีกลับไม่รู้สึกเป็นทุกข์ เป็นแบบนี้ดีกว่าถูกตระกูลฉินครอบครองเป็นไหน ๆ
ฉินซีตามผู้หญิงคนนั้นขึ้นลิฟต์ไป จนกระทั่งถึงชั้นบนสุดลิฟต์จึงหยุดลง
ในเวลาเดียวกัน ภายในโถงงานเลี้ยงมีคนคนหนึ่งถามขึ้นมาฉับพลัน “พิธีกร คุณพูดไปแค่สองเรื่องเอง ไม่ใช่ว่ายังมีเรื่องที่สามหรอกเหรอ?”
พิธีกรที่ยังไม่ได้เดินลงจากเวทียิ้มอย่างลึกลับ “เรื่องที่สาม คุณสามีคนนั้นกำลังจะขอแต่งงานกับคนที่ตัวเองรักอย่างสุดซึ้งอยู่ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมสตาร์ไลท์ ชดเชยอดีตเมื่อปีนั้น จากนี้ไปก็เชิญพวกเราทุกคนไปด้านนอกด้วยกัน เป็นประจักษ์พยานนาทีแห่งความสุขนี้!”
โรงแรมสตาร์ไลท์เป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดของเจียงโจว สาเหตุที่ใช้ชื่อว่าสตาร์ไลท์ มีสองเหตุผล เหตุผลที่หนึ่งคือชั้นบนสุดทั้งชั้นของโรงแรมสตาร์ไลท์ใช้กระจกเป็นโครงสร้างทั้งหมด ทุกครั้งที่ความมืดยามค่ำคืนย่างกรายมาถึง ชั้นบนสุดทั้งชั้นราวกับเป็นดวงดาวสุกสกาวหนึ่งดวง
เหตุผลที่สอง เพดานทั้งหมดของชั้นบนสุดเป็นกระจกสองชั้น ออกแบบเป็นกล้องส่องทางไกล มองจากชั้นบนสุด ก็เหมือนกับได้ยืนอยู่หน้ากล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่ สามารถมองเห็นดวงดาวเต็มท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน
ภายใต้การนำของพิธีกร ทุก ๆ คนก็มาถึงด้านนอกของโรงแรม เงยหน้าขึ้นมองไปยังชั้นบนสุด
เพียงแต่ตัวตึกสูงเกินไป พวกเขาทำได้เพียงมองเห็นชั้นบนสุดเป็นเหมือนกับดวงดาวสุกสกาว แต่กลับมองภาพด้านในได้ไม่ชัด
“คุณน้าขา คุณพ่อบอกว่าวันนี้จะออกไปเที่ยวกับคุณแม่ พวกเขาไม่พาหนูไปด้วยค่ะ” เสี้ยวเสี้ยวกระดกปากเล็ก ๆ ขึ้น คลอเคลียอยู่ในอ้อมอกของฉินยี สีหน้าน้อยอกน้อยใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...
ขออนุญาตถามค่ะ คนเขียนเปลี่ยนคนหรือไม่มีใครเขียนต่อแล้วคะ...
คืออ่านตอนที่ 1 เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงตอนนี้อ่านถึงตอนที่ 2278 เเต่คนเขียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลยย อยากจะขออนุญาติถามว่าคนเขียนยังอยู่ดีหรือไม่...
รอข้ามปี...