The king of War นิยาย บท 242

คำพูดของโจวอวี้หรง ทำให้ฉินซีมีสีหน้าเคร่งขรึม

ถ้าเป็นเมื่อวาน เธออาจจะไม่แสดงท่าทีเช่นนี้ แต่การกระทำของเจิ้งเหม่ยหลิงเมื่อคืน ทำให้เธอผิดหวังกับครอบครัวนี้มาก

ตั้งแต่พวกเธอมาถึงตระกูลโจวตั้งแต่เมื่อวาน จนกระทั่งงานแต่งวันนี้ โจวอวี้หรงยังคงดูถูกพวกเธอต่อหน้าทุกคน

ทั้งหมดนี้ ทำให้ฉินซีทนไม่ไหว

“คุณน้าไม่มีสิทธิ์มาตัดสินว่าสามีของหนูเป็นคนยังไง ถึงเขาจะเกาะผู้หญิงกินจริงๆ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับน้าเหรอคะ”

ฉินซีพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ จากนั้นจึงพูดว่า “ถ้าหนูจำไม่ผิด สี่ปีที่แล้ว น้ายืมเงินหนูไปสามแสนไม่ใช่เหรอคะ”

“แถมลับหลังพวกเรา แม่ยังให้น้ายืมเงินไปอีกสองแสน”

“ตอนนี้ก็ผ่านไปสี่ปีแล้ว น้ายังไม่คืนให้เราสักบาท หนูว่ากำไลหยกที่น้าใส่ น่าจะประมาณห้าหมื่นสินะ น่าจะไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินนิ ควรจะคืนเงินห้าแสนให้เราได้แล้วมั้งคะ แน่นอนว่าเห็นแก่ที่เป็นญาติกัน หนูจะไม่พูดถึงเรื่องดอกเบี้ย”

คำพูดที่โจวอวี้หรงพุ่งเป้าไปที่หยางเฉินกับฉินยี เรียกความสนใจจากทุกคน

ตอนนี้ฉินซีเลียนแบบท่าทีของโจวอวี้หรง โดยจงใจพูดเสียงดัง ทันใดนั้น ในห้องบอลรูมขนาดใหญ่ ทุกคนล้วนได้ยินเสียงของเธอ

ใครก็ไม่คิดว่าฉินซีจะทวงหนี้โจวอวี้หรงในสถานการณ์แบบนี้

ปกติแล้ว ฉินซีในสายตาคนตระกูลโจว เป็นผู้หญิงที่มีนิสัยอ่อนโยน เงินที่ถูกยืมไป เธอไม่เคยเป็นฝ่ายขอคืน

วันนี้ในวันมงคลของตระกูลโจว แถมรอบๆ ยังเต็มไปด้วยแขก

ฉินซีมาทวงหนี้ในตอนนี้ นี่เป็นการไม่ไว้หน้าโจวอวี้หรงสักนิด

ขนาดหยางเฉินยังคิดไม่ถึง แต่เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงของฉินซี เขาก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

“เธอพูดอะไรน่ะ”

โจวอวี้หรงพูดออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก เธอพูดอย่างโมโหว่า “ฉันเอาเงินสามแสนจากเธอตั้งแต่ตอนไหน เคยยืมเงินจากแม่เธอตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบ”

“เสี่ยวซี วันนี้เป็นวันดีของพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ เห็นแก่หน้าลุงเถอะ อย่าก่อเรื่องเลย”

ไม่รู้โจวอวี้เจี๋ยเดินมาข้างฉินซีตั้งแต่ตอนไหน เขาพูดกับเธอเสียงเบา

ฉินซีไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น เธอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คุณลุง ถ้าคุณลุงไม่พูด หนูเกือบลืมคุณลุงไปแล้ว คฤหาสน์สองหลังในตระกูลโจว สร้างจากเงินของแม่หนู คฤหาสน์หลังที่คุณตาคุณยายอยู่ ถือว่าเป็นความกตัญญูจากพวกเรา แต่หลังที่คุณลุงอยู่ สร้างจากเงินร้อยกว่าล้าน ตอนนี้ชีวิตของคุณลุงช่างราบรื่น ขับรถคันละหกเจ็ดแสน เงินหนึ่งล้านคงไม่เท่าไร จะคืนพวกเราเลยไหมคะ”

คำพูดที่น่าตกใจออกมา!

ฉินซีเพิ่งทวงหนี้จากโจวอวี้หรง ตอนนี้เธอหันมาทวงหนี้โจวอวี้เจี๋ยต่อ ตอนนี้ทำให้คนในตระกูลโจวอึ้งมาก

นี่ใช่ฉินซีที่ยอมก้มหัวให้คนอื่นโดยไม่บ่นอะไรสักคำหรือเปล่า

“ไร้สาระ!”

“คฤหาสน์สองหลังนั้น เป็นเงินที่ฉันใช้เงินสร้าง เกี่ยวอะไรกับแม่ของเธอ”

“โจวยู่ชุ่ย เธอยังไม่ออกมาอธิบายอีกเหรอ!”

โจวอวี้เจี๋ยหงุดหงิดจนโมโห เขาตวาดใส่โจวยู่ชุ่ย

เรื่องนี้ฉินต้าหย่งพูดขึ้นในตระกูล ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ตอนนั้นยังแค่คนในตระกูล

แต่วันนี้กลับโดนฉินซีแฉ ต่อหน้าของเพื่อนสนิทที่มาร่วมงาน

นี่เป็นเรื่องที่น่าอับอายในตระกูลโจว

“เสี่ยวซี อย่าก่อเรื่อง!”

โจวยู่ชุ่ยพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ

ฉินซีแสยะยิ้มให้ตัวเอง “ทำไมเหรอ คุณไม่มีความกล้าแม้แต่จะยอมรับความผิดของตัวเองเลยหรือ”

“ถือว่าแม่ขอเถอะ ให้งานแต่งสิ้นสุดลงก่อน เราค่อยมาปรึกษากันเรื่องนี้ โอเคไหม”

โจวยู่ชุ่ยพูดด้วยสีหน้าอ้อนวอน แต่ลึกๆ ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา