ภายในคฤหาสน์หรูของเว่ยเสียง ได้ยินเสียงร้องแบบสุนัขของโจวยู่ชุ่ยกึกก้องไปทั่ว และยังมีเสียงหัวเราะเสียงดังตามอำเภอใจของเหล่าทุกคน
“เห็นแก่คุณที่เชื่อฟังขนาดนี้ งั้นฉันจะให้โอกาสมีชีวิตอยู่กับคุณอีกสักครั้ง เพียงแต่คุณจะต้องสามารถช่วยฉันทำเรื่องหนึ่งให้สำเร็จ ฉันก็จะไว้ชีวิตสุนัขอย่างคุณ”เว่ยเสียงตาหรี่พูดขึ้น
“ฉันจะเชื่อฟัง คุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันจะยินดีหมด!”โจวยู่ชุ่ยรีบพยักหน้าพูด ในใจเต็มไปด้วยควันหลงของความดีใจอย่างท่วมท้น
เว่ยเสียงเองก็ไม่ได้คิดอยากจะฆ่าโจวยู่ชุ่ยจริงๆ ทั้งหมดที่เพิ่งทำไป ก็แค่เพื่อข่มขู่เธอ เพียงแค่ทำแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ถึงจะร่วมมือกับตัวเองได้อยากเชื่อฟัง
“คลานมา!”
เว่ยเสียงกำลังนั่งไขว่ห้าง นั่งอยู่บนฝั่งหนึ่งของโซฟาชั้นสูงคุณภาพเยี่ยม ด้านหลังยังมีคนคุ้มกันรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงสองคน
โจวยู่ชุ่ยมือเท้าทั้งสี่เข้าหาพื้นดิน จงใจแลบลิ้นยื่นออกมา ค่อยๆคืบคลานมาถึงใต้เท้าของเว่ยเสียง: “โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง! เจ้านาย คุณมีอะไรสั่ง?”
เว่ยเสียงโบกมือ ผู้คุ้มกันด้านหลังหนึ่งคน รีบเดินมาด้านหน้า ในมือของเขายังหิ้วแส้หนังมาหนึ่งเส้น
“เพี๊ยะ!”
ผู้คุ้มกันใช้แส้ตีไปบนร่างกายของโจวยู่ชุ่ย
“อ่า! เจ้านาย คุณตีฉันแรงๆเถอะ!”โจวยู่ชุ่ยร้องเสียงแหลม
“เจ้านาย ใช้แรงเพิ่มอีก!”
“เจ้านาย ตีฉันแรงๆ!”
ทุกครั้งที่ผู้คุ้มกันตีแส้ โจวยู่ชุ่ยก็จะร้องเสียงแหลมออกมาหนึ่งที
เดิมที โจวยู่ชุ่ยนั้นรู้สึกว่าเจ็บปวดมาก แต่การที่ผู้คุ้มกันนั้นเหวี่ยงแส้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอคิดแค่ว่าร่างกายทั่วร่างนั้นร้อนผ่าวปวดแสบปวดร้อน ไม่เจ็บแม้แต่นิดเดียว กลับมีความรู้สึกแปลกประหลาดเสียด้วยซ้ำ
ความรู้สึกแบบนั้น ไม่สามารถพูดอธิบายได้อย่างชัดเจนได้
สาเหตุที่เว่ยเสียงนั้นให้คนตีฟาดโจวยู่ชุ่ยอย่างดุเดือดนั้น แต่เดิมนั้นมีเหตุผลอื่น แต่ไม่คิดเลยว่า เสียงร้องของผู้หญิงคนนี้ ก็ปลุกไฟราคะที่อยู่ก้นบึ้งที่สุดของหัวใจของเขาขึ้นมา
หน้าตาของโจวยู่ชุ่ยนั้นไม่ได้ถือว่าน่าเกลียด ถึงแม้ว่าจะห้าสิบปีแล้ว แต่ยังคงเสน่ห์สมวัยยังคงเหมือนเดิม รูปร่างเองก็ดีเยี่ยม
ไฟราคะในสายตาของเว่ยเสียงยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นมา หยิบแส้จากในมือของผู้คุ้มกัน พูดตำหนิ: “พวกแกทั้งหมดออกไป!”
ภายในอันรวดเร็ว ภายในห้องก็เหลือเพียงเว่ยเสียงกับโจวยู่ชุ่ย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตื่นเต้น หรือว่าตำแหน่งที่ถูกแส้หนังตีนั้นเจ็บเกินไป ทั่วร่างกายของโจวยู่ชุ่ยนั้นสั่นสะเทือนอย่างน่าประหลาดใจ แววตาปรือ: “นายท่าน รีบหน่อย ต่อเลย ตีฉัน!”
“ต่ำสถุน!”
เว่ยเสียงด่าออกไปหนึ่งครั้ง เหวี่ยงแส้หนังตีเข้าไป
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ยอดเมฆา
หยางเฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่มโหฬารที่กว้างจนติดพื้น สายตามองออกไปดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเจียงโจว
สายตามองเห็นว่าท้องฟ้าสว่างแล้ว โจวยู่ชุ่ยถูกคนชิงตัวไป นั่นผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ยังคงไม่มีข่าวคราวใดๆส่งมาเลย
เขานั้นไม่ได้สนใจว่าโจวยู่ชุ่ยนั้นจะอยู่หรือตาย แต่ว่าผู้หญิงคนนี้ เป็นคนที่ตัวเองเตรียมคนคุ้มกันออกไป ถ้าหากว่าเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ ทางด้านฝั่งของฉินซีและฉินยี ตัวเองควรจะอธิบายอย่างไรดี?
เช้าตรู่วันที่สอง หยางเฉินยังคงนั่งอยู่บนโซฟา เขาที่ยังไม่ได้นอนมาทั้งคืน ภายในนั้นปกคลุมเต็มไปด้วยเส้นเลือด
ในเวลานั้นเอง มือถือของเขาก็ดังขึ้นมาทันทีทันใด
“คุณหยาง เจอไอ้แผลเป็นแล้ว!”
กวนเจิ้งซานที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนเช่นเดียวกัน ภายในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความหนักแน่น: “แต่ว่า คนนั้นตายไปแล้ว!”
หยางเฉินที่รอข่าวมาโดยตลอด ตอนที่ได้ยินว่าไอ้แผลเป็นตายไปแล้ว ลุกขึ้นมายืน: “ตายแล้ว? แล้วโจวยู่ชุ่ยล่ะ?”
การมีชีวิตอยู่หรือตายของคนในยุทธภพคนหนึ่ง สำหรับเขาแล้ว มันไม่สำคัญเลย
แต่โจวยู่ชุ่ย จะตายไม่ได้!
กวนเจิ้งซานพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น: “คงไม่มีข่าวของโจวยู่ชุ่ยอยู่ชั่วคราว!”
หยางเฉินพยายามระงับความโกรธของตัวเอง ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เขาไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
คืนวานตอนที่โจวยู่ชุ่ยถูกเอาตัวไป เป็นถนนซอยจากเจียงโจวไปยังเมืองโจวเฉิง เรื่องเกิดระหว่างทาง และไม่มีการดูแล ต้องการสืบหาว่าโจวยู่ชุ่ยถูกพาตัวไปที่ไหน นั้นยากมาก
“แท้จริงแล้วใครกันที่ลอบลักพาตัวโจวยู่ชุ่ยไปกันแน่?”
“ผู้หญิงสายตาสั้นคนหนึ่ง กำเริบเสิบสานและโอหังอวดดี จะมีคุณค่าอะไรพอที่จะมีประโยชน์บ้าง?”
“ในเมื่อไอ้แผลเป็นตายไปแล้ว นั่นก็อธิบายได้แล้วว่า คนที่ฆ่าเขา จะต้องมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งกว่าเขา”
“ไอ้แผลเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่วนเวียนอยู่ในยุทธภพเจียงโจว สามารถสั่งการให้ตัวเขาเองนั้นออกมาได้ อย่างน้อยก็เป็นกำลังแบบสี่พรรคแห่งเมืองเจียงโจวนี้”
หยางเฉินที่สายตาภูมิฐานหนักแน่น พูดวิเคราะห์กับตัวเอง
กวนเจิ้งซานที่โทรศัพท์อยู่ทางนั้น ก็ไม่กล้าที่จะพูดสอดขึ้นมา ฟังการวิเคราะห์ของหยางเฉินอยู่เงียบๆ
ตระกูลกวนกับตระกูลซู ไม่มีทางแตะต้องโจวยู่ชุ่ย น่าจะเป็นตระกูลจวงกับตระกูลเว่ย
แน่นอน ยังมีไฮโซเมืองเอก น่าจะมีความเป็นไปได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...
ขออนุญาตถามค่ะ คนเขียนเปลี่ยนคนหรือไม่มีใครเขียนต่อแล้วคะ...
คืออ่านตอนที่ 1 เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงตอนนี้อ่านถึงตอนที่ 2278 เเต่คนเขียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลยย อยากจะขออนุญาติถามว่าคนเขียนยังอยู่ดีหรือไม่...