The king of War นิยาย บท 284

“ฉันไม่เป็นไร แค่ใช้พลังไปมากเกินไป!” หันซวนพูดด้วยตาแดงก่ำ

“คุณหยาง!”

ยอดฝีมือสองคนนั้นจากตระกูลกวน กะโผลกกะเผลกมาถึงข้างๆของหยางเฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

หยางเฉินเหลือบมองสองคนนั้น เสื้อผ้าของพวกเขาถูกเปื้อนไปด้วยเลือดสดเต็มไปหมด นี่เป็นการอธิบายที่เพียงพอแล้ว เมื่อครู่พวกเขานั้นเผชิญหน้ากับความกดดันมหาศาล

ตอนนี้ ก็มีเสียงหอนของรถอีกหลายคันดังออกมา

“คุณหยาง!”

ตัวของกวนเจิ้งซานก็พาคนมาถึง รีบร้อนมาตรงด้านหน้า

ตอนที่เขาเห็นดวงตาทั้งคู่ของหยางเฉินมีสีแดงก่ำ ตื่นตกใจจนไม่กล้าพูดออกไปแม้แต่คำเดียว

เพียงแค่ยืนกลัวตัวสั่นงันงกอยู่ด้านข้าง รอคอยการระเบิดของหยางเฉิน

“เป็นใคร?”

หยางเฉินเอ่ยปากพูดออกมากะทันหัน

หันซวนพูด: “ไม่ทราบค่ะ คนที่เป็นหัวหน้า มีชื่อว่าไอ้แผลเป็น เป็นเขาที่ชิงโจวยู่ชุ่ยไป”

“ไอ้แผลเป็น!”

กวนเจิ้งซานได้ยินชื่อนี้ พูดด้วยสีหน้าตื่นตกใจ: “คุณหยาง ไอ้แผลเป็นนั้นเป็นคนที่วนเวียนอยู่ในยุทธภพของเจียงโจว เป็นราชาดาบที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เป็นผู้แข็งแกร่งในการใช้มีด”

“ไอ้แผลเป็น!”

หยางเฉินใช้ดวงตาที่เย็นชาทั้งคู่จับจ้องไปที่กวนเจิ้งซาน: “ในเมื่อเขานั้นรนหาที่ตาย งั้นฉันก็จะทำให้สมหวัง! จัดเตรียมคน ตามล่าไอ้แผลเป็นทั่วทั้งเมือง!”

“รับทราบ!”

ในจิตใจของกวนเจิ้งซานนั้นมีความหวั่นไหวอย่างรุนแรง

เขานั้นเข้าใจอย่างแน่นอน หยางเฉินในตอนนี้ มีความโกรธโมโหมากมายขนาดไหน

สั่นสะเทือนไปทั่วเมืองเจียงโจว ภายในค่ำคืนเดียว ตระกูลกวนและเมืองคิง ออกปฏิบัติการพันคน ตามล่าไอ้แผลเป็นทั่วทั้งเมือง

ในขณะเดียวกัน ไอ้แผลเป็นคุมส่งโจวยู่ชุ่ยด้วยตัวเอง มาถึงตระกูลเว่ย

“เว่ยเสียง เพื่อจะจับผู้หญิงคนนี้กลับมา ฉันเองก็จะต้องทุ่มเทค่าใช้จ่ายเป็นอย่างมาก”

ไอ้แผลเป็นพูดด้วยสีหน้าเย็นชามองมาทางเว่ยเสียง เกี่ยวกับเว่ยเสียง ในสายตาของเขาไม่มีความเคารพเลยแม้แต่น้อย

แต่ทว่าเว่ยเสียง เมื่อก่อนนั้นผู้ชายเตี้ยอ้วนท้วนที่ติดต่อกับเมิ่งฮุย เป็นบุคคลสำคัญของตระกูลเว่ยรุ่นที่สอง ไปมาหาสู่ตระกูลเมิ่งเมืองเอกกับผู้รับผิดชอบโดยเฉพาะ

เมื่อก่อนเมิ่งฮุยมอบหมายให้กับเขา ให้เวลาเขาเจ็ดวันทำลายเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้ย่อยยับ ขณะอยู่ที่สาขาเจียงโจว เขาคิดแผนการไว้ดีเรียบร้อยแล้ว

“พี่ดาวลำบากพี่แล้ว!”

เว่ยเสียงรีบร้อนไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม มือทั้งคู่ยื่นบัตรธนาคารให้ไอ้แผลเป็นหนึ่งใบ พูดด้วยรอยยิ้ม: “ในบัตรใบนี้ มีสิบล้าน รหัสคือหนึ่งหกตัว ซึ่งเป็นการแสดงความกตัญญูของฉันที่มีต่อพี่ดาวแล้ว!”

ภายในจิตใจของไอ้แผลเป็นนั้นตื่นตกใจอยู่เล็กน้อย เพราะว่าตอนนี้เว่ยเสียงตามหาเขาจนเจอ พูดแค่เพียงต้องการให้เขาห้าล้าน ตอนนี้ เว่ยเสียงก็เลยให้ไปสิบล้าน

เพียงแต่ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่พาตัวมา ถึงแม้ว่าทุ่มเทค่าใช้จ่ายไปอย่างมาก ตัวเองก็เจ็บหนักเหมือนกัน แต่รวดเร็วขนาดนี้ก็ทำเงินได้ถึงสิบล้าน สำหรับเขาแล้ว ก็ถือว่าคุ้มค่าเป็นอย่างมาก

“นั่นต้องขอบคุณประธานเว่ยแล้ว! ต่อไปถ้ามีการทำธุรกิจแบบนี้อีก อย่าลืมเรียกฉัน!”

ไอ้แผลเป็นรับบัตรธนาคารไป พูดพร้อมกับหัวเราะอยากเบิกบานใจ

“ฮาฮา พูดได้ดี!”

เว่ยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขเป็นอย่างมาก

“คนนั้นส่งมาถึงแล้ว ฉันเองก็ควรจะต้องไปแล้ว!”

ไอ้แผลเป็นพูดจบ หมุนตัวจะจากไป

“ปั๊ก!”

แต่ขณะที่เขากลับตัวตอนนั้นนั่นเอง แสงเย็นก็ส่องประกายระยิบระยับ

เว่ยเสียงที่เมื่อสักครู่เพิ่งจะได้เห็นรอยยิ้ม ในมือของเขาที่กำลังกำกริชที่ส่องประกายระยิบระยับ ตอนนี้ได้กรีดแทงลึกเข้าไปบนร่างกายไอ้แผลเป็นเรียบร้อยแล้ว

เลือดสดๆปริมาณมากกระเซ็นออกมา บนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของไอ้แผลเป็นแข็งค้างขึ้นมาทันที เลือดปริมาณมาก กระอักออกมาจากในปากของเขา

เขาหมุนตัวกลับมาด้วยความยากลำบาก มองเว่ยเสียงด้วยสีหน้าคาดไม่ถึง: “ทำ......ทำ......ทำไม?”

เว่ยเสียงยิ้มกริ่มเดินเข้ามาที่ร่างของไอ้แผลเป็น พูดกับไอ้แผลเป็นด้วยเสียงเบาข้างหู: “คุณชายเมิ่งพูดแล้ว เรื่องนี้ ไม่อนุญาตให้เหลือเบาะแสทิ้งไว้เลยแม้แต่น้อย!”

ไอ้แผลเป็นรูม่านตาหดเล็กลงฉับพลัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ