The king of War นิยาย บท 288

พอเมิ่งฮุยรับสาย ก็ได้เปิดปากด่าชุดใหญ่ “ฉันให้แกไปทำลายเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว แกแม่งไปทำเรื่องไลฟ์สดนั่น ทำให้มูลค่าตลาดของทั้งเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ก็ได้เจอกับการเสียหายอย่างหนัก!”

“ต่อให้เอาทั้งตระกูลเว่ยมาชดใช้ ก็ไม่พอ!”

เมิ่งฮุยก็พึ่งเห็นไลฟ์สดเมื่อกี้เหมือนกัน ตอนที่กำลังโทรไปถามเว่ยเสียง คิดไม่ถึงว่าเว่ยเสียงก็ได้โทรมาก่อนแล้ว

เว่ยเสียงพูดด้วยสีหน้าที่งงงวยว่า “คุณชายเมิ่ง ผมไม่ได้หลุดเรื่องที่หยางเฉินเป็นประธานบริษัทของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ก็แค่ให้โจวยู่ชุ่ยพูด หยางเฉินเป็นคนรับผิดชอบเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจวเองนะครับ!”

“พ่อง! มึงแม่งมันสมองหมู ไม่ว่าหยางเฉินเป็นประธาน หรือว่าเป็นผู้จัดการ ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเรื่องที่ว่ามันเกี่ยวข้องกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป!”

“ไลฟ์สดที่มึงทำ ได้ดังไปทั้งโซเชียลแล้ว ตอนนี้พื้นที่ที่บริษัทย่อยเยี่ยนเฉินกรุ๊ปอยู่ ก็ได้ต่างโดนประท้วงว่าให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปไสหัวไป”

“มึงบอกกูมาเลยตอนนี้ มึงเป็นไอ่โง่ใช่ไหม?”

เมิ่งฮุยก็ได้โมโหจนถึงขีดสุด ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะเว่ยเสียงจงรักภักดีต่อเขา เขาโมโหจนแทบที่อยากจะส่งคนไปจัดการกับไอ่โง่นี่แล้ว

คนอื่นไม่เข้าใจ แต่เมิ่งฮุยกลับเข้าใจดี ถึงแม้ว่าหยางเฉินเป็นประธานบริษัทของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป แต่ว่านอกจากบริษัทย่อยที่เจียงโจว ในบริษัทหลัก ก็ไม่ได้มีอำนาจ

ตอนนี้อำนาจที่แท้จริง ของ เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ก็ยังอยู่ในมือของสายเลือดหลักตระกูลอวี๋เหวิน

เว่ยเสียงพึ่งทำเรื่องไลฟ์สดนี้ ก็ทำให้มูลค่าตลาดของทั้งเยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็ได้ดิ่งลงอย่างหนัก ที่เสียหายนั้นก็เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป คนที่จับผลประโยชน์พวกนั้น

เพราะงั้น เยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว สามารถจัดการไปได้!

แต่ว่าผลประโยชน์ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป จะทำให้เสียหายไม่ได้!

“กูไม่สนว่ามึงจะใช้วิธีอะไร จำเป็นต้องทำให้คลิปไลฟ์สดของโจวยู่ชุ่ยนั่น ถูกลบออกไปจากโซเชียลทั้งหมด แล้วก็ให้มันหลุดจากข่าวท๊อป ไม่อย่างงั้น รอถึงตอนที่คนไปเอาชีวิตมึงถึงบ้านแล้ว ก็อย่าหาว่ากูไม่เตือน!”

พูดจบ เมิ่งฮุยก็ได้วางสายไป

เว่ยเสียงก็ได้มีใบหน้ามึนงง ในหน้าอ้วนๆ สีหน้าก็ได้บิดเบี้ยวเลยขึ้นมา

“ตูบ!”

ในเวลานี้ อยู่ๆ ข้างนอกก็ได้มีเสียงชนกันอย่างหนักดังขึ้น

เขาก็ได้รีบพาคนพุ่งออกคฤหาสน์ ก็เห็นรถPhaetonสีดำ จอดอยู่ที่นอกคฤหาสน์พอดี

ร่างที่ดูหนุ่ม ก็ได้ค่อยๆ ลงมาจากรถ

“หยางเฉิน!”

พอเห็นหยางเฉิน เว่ยเสียงก็ได้มีสีหน้าที่ตกใจ

นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาเจอกับหยางเฉิน ครั้งแรกเป็นตอนที่เมิ่งฮุยไปดูยอดเมฆา บังคับให้เว่ยเสียงไปซื้อคฤหาสน์มา สุดท้ายก็ได้ถูกหยางเฉินปฏิเสธ

ตอนนี้ เป็นครั้งที่สอง

แต่ว่าครั้งนี้ เว่ยเสียงกลัวมากๆ บนใบหน้าก็ยังมีท่าทางนิ่งเรียบอยู่ หรี่ตาพูด “ไอ่น้อง ที่ของฉันแกก็กล้าฝ่าฝืนเข้ามา รู้ว่าฉันเป็นใครไหม?”

“โจวยู่ชุ่ย อยู่ที่ไหน?”

หยางเฉินก็ได้เปิดประเด็น ถามไปตรงๆ สายตาของเขา ก็ยังจ้องมองเว่ยเสียงอยู่ตลอด

ตอนที่ได้ยินชื่อโจวยู่ชุ่ยนั้น นัยน์ตาของเว่ยเสียงก็ได้บีบลง ใบหน้าก็ได้เต็มไปด้วยความตกใจ แต่ไม่นาน เขาก็ได้เก็บสีหน้าไป

“เหี้ย! ไอ่น้อง มึงมาหาผิดที่แล้วหรือเปล่า? กูคือเว่ยเสียงแห่งตระกูลเว่ย จะไปรู้จักโจวอะไรนะชุ่ยที่ไหน กูไม่รู้จัก!”

เว่ยเสียงก็ได้แกล้งทำเป็นพูดดูถูก มาปิดบังความกระวนกระวายของตัวเอง

“ฉันถามว่า โจวยู่ชุ่ยอยู่ที่ไหน?”

หยางเฉินก็ได้ถามอีกครั้ง จากสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเว่ยเสียงเมื่อกี้ ก็ได้มั่นใจแล้ว การหายตัวไปของโจวยู่ชุ่ย เกี่ยวข้องกับเขาจริงๆ

นี่เป็นคฤหาสน์ส่วนตัวของเว่ยเสียง นอกจากเว่ยเสียง ก็ยังมีบอดี้การ์ดอีกกี่คน เวลานี้ต่างก็ได้จ้องมองหยางเฉินด้วยสีหน้าข่มขู่

“ไอ่น้อง มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอว่ะ? กูบอกว่าไม่ได้รู้จักโจวอะไรชุ่ยนั่น!”

เว่ยเสียงกัดฟันแล้วพูด

หยางเฉินได้ฝืนขับรถเข้ามาให้คฤหาสน์ส่วนตัวของเขา ตอนนี้ก็ยังมาถามเขา สำหรับเขาแล้ว เป็นการเหยียดหยาม

ครั้งแรกที่เจอหยางเฉินที่ยอดเมฆานั้น เขาพาบอดี้การ์ดไปสองคน ก็ได้ถูกหยางเฉินล้มไปได้อย่างง่ายดาย

ตอนนี้ก็ได้เจอกับหยางเฉินอีกแล้ว ในใจของเขาก็ยังมีความหวาดกลัวเล็กน้อย

เว่ยเสียงพูดจบ ร่างกายของหยางเฉินก็ได้ขยับเลยทันที