The king of War นิยาย บท 342

ตอนที่หยางเฉินคาดเดาจุดมุ่งหมายของตระกูลเมิ่งอยู่ มือถือของเขาดังขึ้นมาแล้ว เป็นอ้ายหลินโทรศัพท์เข้ามา

“พี่เฉิน หวงอันตายแล้วนะ!”

หยางเฉินพึ่งรับสาย เสียงที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึมของอ้ายหลินดังขึ้นฉับพลัน “ข่าวลือว่าหวงจงพ่อของหวงอัน ไปที่ตระกูลเมิ่งของเมืองเอกแล้วด้วย”

หลังจากได้ยิน หยางเฉินบิดคิ้วขึ้นมาแล้ว

เมื่อวานตอนบ่าย เขาพึ่งเจอกับหวงอันมาเอง

ถ้าไม่ใช่ฉินซีห้ามปราม บางทีหวงอันคงตายอยู่ในมือของเขาไปแล้ว

หวงอันก็ยังตายจริงๆ ด้วย เรื่องนี้มีเงื่อนงำเป็นแน่

“ได้ ฉันรู้แล้ว”

หยางเฉินพูดจาแบบเรียบนิ่ง

อ้ายหลินเพียงแค่แจ้งให้ทราบไว้หน่อย จากนั้นวางสายโทรศัพท์แล้ว

เธอย่อมจะไม่สงสัยเป็นธรรมดาว่าการตายของหวงอันมีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางเฉิน

ตามมาด้วยมือถือของหยางเฉินดังขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้เป็นกวนเจิ้งซานโทรมา

“คุณหยางครับ วันมะรืนนี้ ตระกูลเมิ่งจะจัดประชุมแลกเปลี่ยนธุรกิจที่สามปีมีครั้งในเมืองเอก ผมกับหวังเฉียง ยังมีเฉินซิงไห่ ล้วนได้รับบัตรเชิญมา ท่านล่ะครับ?”

กวนเจิ้งซานเอ่ยปากสอบถามดู

หยางเฉินตอบว่า “ได้รับมาแล้ว”

“ผมมีความรู้สึกว่าการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ พุ่งเป้ามาที่พวกเราครับ” กวนเจิ้งซานพูดด้วยเสียงทุ้ม

“หืม? ยังไงกัน?” หยางเฉินถามอย่างสงสัย

กวนเจิ้งซานตอบว่า “การประชุมแลกเปลี่ยนธุรกิจของเจียงผิง ทุกสามปีจัดขึ้นหนึ่งครั้ง โดยให้แต่ละตระกูลใหญ่ในมณฑลเจียงผิงจะวนกันจัดงาน การประชุมแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ เดิมทีถึงตาของตระกูลเฝิงแห่งเมืองจินเหอแล้ว โดยเฉพาะเวลาก็ยังมาไม่ถึง ตระกูลเมิ่งกลับส่งบัตรเชิญมาก่อนแล้ว”

“นี่อธิบายได้เพียงเรื่องเดียว นั่นก็คือว่าตระกูลเฝิงบากหน้าไปพึ่งพาตระกูลเมิ่ง จากนั้นนำสิทธิ์การจัดประชุมแลกเปลี่ยนของครั้งนี้ มอบให้ตระกูลเมิ่งเรียบร้อยแล้ว”

“หลายวันก่อน พวกเราพึ่งไปที่ตระกูลเมิ่งมา การตายของเมิ่งเทียนเจียวและเมิ่งฮุย ถึงแม้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับท่านโดยตรง แต่ก็เกี่ยวกับท่านอยู่ดี”

“ว่ากันตามเหตุผล ตระกูลเมิ่งน่าจะกำลังอยู่ในความโศกเศร้า แต่มาจัดประชุมแลกเปลี่ยนล่วงหน้าแบบกะทันหัน ก็ผิดปกติในตัวมันเองอยู่แล้วครับ”

กวนเจิ้งซานพูดการคาดเดาของตนเองออกมาแล้ว ความจริงเขายังมีการคาดเดาที่ใหญ่ยิ่งกว่านี้ เพียงแต่ไม่มีหลักฐาน เขาจึงไม่กล้าพูดมั่วซั่ว

หยางเฉินไม่ได้ว่าอะไร หลังเงียบอยู่สักครู่หนึ่ง ก็หัวเราะอย่างเหยียดหยาม “ไม่ว่าตระกูลเมิ่งจะพุ่งเป้ามาที่ผมหรือไม่ ในเมื่อนี่คือการประชุมที่สามปีมีครั้งหนึ่งของเจียงผิง ผมย่อมขาดไม่ได้เด็ดขาด”

“คุณหยางครับ ผมคิดว่าเพื่อความปลอดภัยในชีวิตแล้ว ท่านอย่าเข้าร่วมจะดีกว่าครับ” กวนเจิ้งซานพูดแบบกังวลใจอยู่บ้าง

“วางใจได้ ถ้าตระกูลเมิ่งกระจอกๆ ยังจัดการไม่ได้ ผมยังจะกล้าพาพวกคุณสร้างยุคที่เจริญรุ่งเรืองได้อย่างไรกัน?”

น้ำเสียงของหยางเฉินเต็มไปด้วยความมั่นใจ และเหยียดหยามต่อตระกูลเมิ่งด้วย

พอได้ยิน กวนเจิ้งซานไม่พูดโน้มน้าวอีกต่อไป ภายในใจกลับแอบเฝ้าปรารถนาอยู่บ้าง

เขานึกขึ้นได้ฉับพลัน ในงานเลี้ยงอายุเจ็ดสิบปีของเขา ชายกำยำที่รูปร่างสูงใหญ่กว่าร้อยคนมาเยือนตระกูลกวนอย่างกะทันหัน นำตัวของญาติพี่น้องตระกูลไปทั้งหมด

แต่ต่อมา พอหยางเฉินพูดคำเดียว ก็มอบอิสรภาพของทุกคนตระกูลกวนดังเดิม

นึกถึงจุดนี้ กวนเจิ้งซานรีบแสดงท่าทีออกมา “ในเมื่อท่านอยากไปเข้าร่วมที่ตระกูลเมิ่งด้วยตนเอง งั้นผมจะไปด้วยกันกับท่านสักหนครับ! รอให้เรื่องนี้เรียบร้อย ถึงตาที่ผมจะได้ดื่มด่ำกับช่วงเวลาความสุขของครอบครัวแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ......”

ปัจจุบันนี้ กวนเจิ้งซานมอบหมายตำแหน่งผู้นำให้รุ่นหลานกวนเสว่ซงแล้ว แต่งานของตระกูลเมิ่งครั้งนี้ เขารู้ว่าสำคัญอย่างมาก และสามารถเปลี่ยนแปลงคณะตัวแทนในอนาคตของตระกูลกวนได้เลย เขาจึงจำเป็นต้องไปด้วยตนเองสักเที่ยว

หลังจากนั้นเฉินซิงไห่และหวังเฉียงก็ทยอยโทรศัพท์เข้ามาหาแล้ว ล้วนเป็นเรื่องเดียวกัน นั่นคือการประชุมแลกเปลี่ยนธุรกิจ

หลังจากที่รู้ว่าหยางเฉินอยากไปที่ตระกูลเมิ่งด้วยตนเอง เฉินซิงไห่และหวังเฉียง ล้วนแสดงท่าทีจะตามติดหยางเฉินไปด้วยไม่ห่าง

“หยางเฉิน ผู้นำเฉินที่ลูกพูดถึงเมื่อกี้ คือเฉินซิงไห่ของเมืองโจวเฉิงเหรอ?”

เห็นหยางเฉินวางสายโทรศัพท์แล้ว ฉินต้าหย่งถามด้วยท่าทางตกใจ

“เขาเองครับ!”

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย

เมื่อสักครู่ตอนที่เขารับโทรศัพท์ ไม่ได้หลบซ่อนฉินต้าหย่ง ดังนั้นเนื้อหาบทสนทนาของเขา ฉินต้าหย่งล้วนได้ยินทั้งหมดแล้ว

อิทธิพลที่เขาควบคุมไว้ในมือนับวันยิ่งใหญ่โตขึ้น คนข้างกายที่สามารถเชื่อใจได้นับวันยิ่งหายลงไปอย่างรวดเร็ว

ฉินต้าหย่งเป็นพ่อตาของเขา ถ้ายินยอมช่วยเหลือตนเอง นั่นคงเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว

วันนั้นที่หยางเฉินวางแผน ตอนหลอกโจวยู่ชุ่ยและเมิ่งเทียนเจียวไปที่ตระกูลกวน กวนเจิ้งซานและหวังเฉียงออกหน้าด้วยตนเอง ฉินต้าหย่งก็รับรู้ว่าตระกูลกวนและเมืองคิง ล้วนยอมอยู่ใต้อำนาจของหยางเฉินแล้ว

กลับไม่รู้ว่าแม้แต่ตระกูลเฉินแห่งเมืองโจวเฉิง ยังเคารพนบนอบต่อหยางเฉินเช่นนี้