The king of War นิยาย บท 346

หยางเฉินก็นึกไม่ถึงเช่นกัน จะมาเจอคนคุ้นเคยที่นี่ได้

มองเฉินยิงเหาที่ยืนสั่นเทาอยู่ตรงหน้าตนเอง และไม่กล้าเงยหน้า ทันใดนั้นรู้สึกน่าตลกอยู่บ้าง

เจ้าหนุ่มคนนี้ คาดไม่ถึงว่าหวาดกลัวตนเองถึงขั้นนี้เลย?

“ประธานเฉินคะ ท่านเข้าใจผิดแล้วหรือเปล่าคะ? เขาเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของฉัน ชื่อหยางเฉิน พึ่งเรียนจบมาเมื่อห้าปีก่อน จากนั้นก็แต่งงานเข้าตระกูลเล็กๆ ของเมืองเจียงโจวไปค่ะ”

“ท่านเป็นถึงคุณชายตระกูลใหญ่ชั้นนำเพียงหนึ่งเดียวของเมืองโจวเฉิงนะคะ อนาคตจะดูแลตระกูลเฉิน มาก้มหัวให้เขาได้อย่างไรกัน?”

“จะต้องเป็นท่านจำคนผิดแล้วแน่ๆ! ใช่ จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!”

หลังจากตกใจไปพักหนึ่ง หยูเสี่ยวเวยรีบเดินเข้ามาทันที มองเฉินยิงเหาอยู่พลางพูดขึ้น

“หุบปาก!”

เฉินยิงเหาตะโกนใส่หยูเสี่ยวเวยไปทีหนึ่ง จากนั้นมองหยางเฉินด้วยท่าทางหวาดผวาแล้วบอกว่า “คุณหยางครับ นังผู้หญิงคนนี้กล้าเหยียดหยามท่านอย่างคาดไม่ถึง ท่านวางใจได้ครับ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป หล่อนไม่ใช่คนของเมืองเทียนฝู่อีกแล้วครับ”

เฉินยิงเหาพูดประโยคนี้ออกมา ชั่วขณะนั้นทั้งหมดตื่นตกใจ!

หยูเสี่ยวเวยยิ่งถลึงดวงตาโตขึ้น พูดแบบหน้าตาไม่อยากเชื่อเต็มที่ “ประธานเฉินคะ เพื่อสวะที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว ท่านอยากไล่ฉันออกจากเมืองเทียนฝู่?”

“ประธานเฉินครับ เสี่ยวเวยเป็นหัวหน้าของเมืองเทียนฝู่นะครับ หลายปีมานี้ ระมัดระวังและมีจิตใจรับผิดชอบสูง สร้างคุณูปการมากมายให้แก่บริษัทเลยนะครับ”

ผู้จัดการหลี่รีบพูดว่า “ยังมีลูกค้าอีกมากมายล้วนต้องการหล่อนมาดูแล ถ้าหล่อนไปแล้ว จะต้องสร้างความเสียหายใหญ่โตให้เมืองเทียนฝู่แน่ครับ”

บนหน้าหยางเฉินมีเลศนัยบางอย่าง ยิ้มกริ่มมองเฉินยิงเหาอยู่ อยากจะดูหน่อยว่าเขาจัดการเรื่องนี้อย่างไร

“หุบปากเดี๋ยวนี้!”

เฉินยิงเหาตะโกนอย่างโมโห “แกมีความคิดอะไร หรือว่าฉันยังไม่เข้าใจงั้นเหรอ?” แกแม่งสามารถเป็นพ่อของนังผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว แม่งยังมาทำเป็นแฟนกัน?”

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ดี แกเอาตำแหน่งผู้จัดการของเมืองเทียนฝู่มาหาผลประโยชน์ ทำลายผู้หญิงมากแค่ไหนแล้ว”

“นังแพศยาคนนี้กลายเป็นหัวหน้าของเมืองเทียนฝู่ได้ คงเป็นแกแอบบงการอยู่ข้างหลังสิท่า?”

“ถ้าแม้แต่คุณหยางยังกล้ามาล่วงเกินได้ งั้นพวกแกสองคนก็ไสหัวออกไปให้ฉันเถอะ!”

เฉินยิงเหาไม่ไว้หน้าเลยสักนิด อยากไล่สองคนนี้ออกในตอนนี้เลย

ในใจเขารู้สึกหวาดผวาถึงขีดสุด ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เมืองโจวเฉิง หลังเจอพลังยิ่งใหญ่ของหยางเฉินแล้ว หยางเฉินจึงกลายเป็นฝันร้ายของเขาไปตั้งแต่แรกแล้ว

แม้กระทั่งเคยฝันร้ายหลายครั้งจนต้องสะดุ้งตื่น เป็นเพราะฝันว่าหยางเฉินอยากฆ่าเขานั่นเอง

ปัจจุบันนี้อยู่ถิ่นฐานของตนเอง คาดไม่ถึงมีคนกล้าผิดใจผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้เข้า นี่ไม่ใช่หาเรื่องวุ่นวายมาให้เขาเหรอ?

หยูเสี่ยวเวยกับแฟนของหล่อน เวลานี้ต่างทำหน้าไม่อยากเชื่อ ถอยหลังแบบโซซัดโซเซไปหลายก้าว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือหยูเสี่ยวเวย ในใจยิ่งรู้สึกสยองขวัญ หล่อนสามารถเป็นหัวหน้าที่เมืองเทียนฝู่ได้ ทั้งหมดเพราะอาศัยแฟนของหล่อน

อยู่ที่เมืองเทียนฝู่ ไม่ต้องทำงานหนักหลังขดหลังแข็ง สามารถได้รับเงินเดือนรวมห้าแสน สำหรับหล่อนนั้น คือนั่งเฉยๆ ก็ได้เงินมา

หลายปีมานี้ หล่อนใช้ชีวิตแบบอยู่ดีกินดีมาจนติดเป็นนิสัยตั้งนานแล้ว ทุกเรื่องล้วนมอบหมายให้ลูกน้องทำหมด ส่วนตัวหล่อนเอง โดยพื้นฐานก็ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสามารถอะไร

ถ้าไปจากเมืองเทียนฝู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงเงินเดือนรวมห้าแสน แม้แต่เงินเดือนรวมห้าหมื่น หล่อนยังไม่มีทางได้รับมาแน่

“ตึก!”

ในเวลานี้เอง ผู้จัดการหลี่คุกเข่าลงแทบเท้าของเฉินยิงเหาฉับพลัน หน้าตกใจกลัวเต็มที่พูดว่า “ประธานเฉินครับ ทุกอย่างนี้เป็นความผิดของหยูเสี่ยวเวยนังตัวดีคนนี้ทั้งหมด ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยครับ”

“ตอนที่ท่านพึ่งมา ผมก็พึ่งมาถึงเหมือนกันครับ สรุปว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ผมยังไม่ทันเข้าใจกระจ่างเลยครับ”

“ขอร้องท่านให้โอกาสผมสักครั้งนะครับ ผมจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ดีแน่นอนครับ”

ผู้จัดการหลี่พูดจาอย่างหวาดวิตก เขากลัวขึ้นมาจริงๆ แล้ว

เมืองเทียนฝู่ ในฐานะเมืองของเล่นโบราณที่ใหญ่สุดของเมืองเอก การเป็นผู้จัดการอยู่ที่นี่ แค่ส่วนแบ่งการขายแต่ละปีอย่างเดียว เขายังได้รับมาเป็นหลักล้าน