The king of War นิยาย บท 370

หวางเยี่ยนก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะตั้งสติได้ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะรับการ์ดของหยางเฉินมา เฉินอิงเหาก็เข้ามาหยุดเธอไว้

“คุณหยางครับ คุณมาช้อปปิ้งในเมืองเทียนฝู่ ผมจะเก็บเงินคุณได้ไงครับ?”

เฉินอิงเหารีบพูดต่อ “อย่าว่าแต่แค่กำไลราคายี่สิบกว่าล้านคู่นี้เลยครับ ต่อให้เป็นของโบราณราคาร้อยล้าน ขอแค่คุณต้องการ เมืองเทียนฝู่ของเราก็จะเก็บเงินคุณไม่ได้นะครับ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินอิงเหา สวุเจียถึงกับอ้าปากค้าง เธอมองไปที่หยางเฉินอย่างเหลือเชื่อแล้วพึมพำในปาก “มันเป็นไปได้ไง?”

“ถึงตอนนี้แล้วคุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? เขาไม่ใช่ไอ้จ้อนกระจอกที่คุณคิด แต่เขาเป็นคนที่มีภูมิหลังที่ใหญ่ค้ำฟ้าไงเล่า!”

ถังคุนขึ้นเสียงกับสวุเจีย “เพราะคนโง่อย่างคุณไง มีตาหามีแววไม่ ตามความสัมพันธ์ของคุณกับผู้หญิงคนนั้น คุณชายเหาต้องปฏิบัติต่อพวกเราเหมือนพวกเขาอยู่แล้ว”

ลูกค้ารอบ ๆ ก็จ้องมองเช่นกัน

คนที่สามารถใช้จ่ายในนี้ ล้วนเป็นเหล่าเศรษฐีจากทุกเมืองในมณฑลเจียงผิง และหลังจากตระกูลเฉินกลายเป็นตระกูลเดอะคิงในเมืองโจวเฉิง ข้อมูลของคนสำคัญในตระกูลเฉินก็เป็นที่รู้จักของเหล่าเศรษฐีกลุ่มนี้มานานแล้ว

พูดได้อีกนัยหนึ่งคือ นอกจากสามตระกูลยักษ์ใหญ่แล้ว ตระกูลเฉินก็ถือว่าเป็นตระกูลที่มีสถานะสูงสุดในมณฑลเจียงผิง

และในฐานะทายาทรุ่นที่สามของตระกูลเฉิน หัวหน้าครอบครัวของเหล่าเศรษฐีคนดังที่เห็นเฉินอิงเหายังต้องโค้งคำนับเขาด้วยความให้เกียรติ

แต่ตอนนี้ เฉินอิงเหาผู้ซึ่งเป็นที่เคารพของเหล่าเศรษฐีกลับแสดงความเคารพนับถือต่อชายหนุ่มคนหนึ่งที่แต่งตัวธรรมดาๆ

“คุณหยางรับไว้เถอะนะคะ!”

หวางเยี่ยนที่มีไหวพริบที่ดีก็เริ่มพูดแทนเฉินอิงเหา

เธอรู้ดีว่าเฉินอิงเหาอยากมอบกำไลคู่นี้ให้กับหยางเฉินมากแค่ไหน

“ใช่ครับคุณหยาง ถ้าคุณปู่ผมรู้ว่าผมกล้าเก็บเงินของคุณในเมืองเทียนฝู่ ผมต้องถูกหักแขนหักขาแน่เลยครับ”

เฉินอิงเหารีบอ้อนวอน

คำพูดนี้ก็ยิ่งทำให้ทุกคนต้องตกใจ

ฟังจากน้ำเสียงแล้ว แม้แต่หัวหน้าครอบครัวตระกูลเฉินยังต้องให้เกียรติหยางเฉินคนนี้?

ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเฉินอิงเหาแทบจะต้องขอร้องหยางเฉินให้รับกำไลคู่นี้ไว้

หยางเฉินยิ้มและส่ายหัวเบาๆ “กำไลคู่นี้ผมจะมอบให้คนของผมเป็นของขวัญ เดี๋ยวมันจะไม่มีความหมายนะครับ”

เมื่อฟังคำอธิบายของหยางเฉิน เฉินอิงเหาถึงรู้ตัวและไม่กล้าห้ามอีก เขาจึงรีบพูดว่า “หวางเยี่ยน ในเมื่อคุณหยางพูดขนาดนี้แล้ว คุณก็ทำตามที่คุณหยางพูดเลยนะ!”

“ค่ะ!”

จากนั้นหวางเยี่ยนถึงกล้ารับบัตรทองดำของหยางเฉินและรีบไปจัดการทันที

“คุณหยางคะ กำไลใส่กล่องเรียบร้อยแล้วค่ะ”

หวางเยี่ยนถือกล่องของขวัญเล็ก ๆ สองกล่องแล้วมอบให้กับหยางเฉินอย่างระมัดระวัง

แต่หยางเฉินก็หยิบกำไลหยกสีแดงออกมาแล้วมองไปที่ฉินยีอย่างนุ่มนวล “กำไลข้อมือนี้มอบให้คุณนะครับ!”

โดยที่ไม่รอให้ฉินยีตั้งตัว หยางเฉินก็จับมือของเธอต่อหน้าสาธารณะแล้วสวมกำไลข้อมืออันล้ำค่านี้ให้กับเธอ

“อื้ม เหมาะกับคุณดีนะ!”

หยางเฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ว้าว! ซื้อให้แฟนสาวนี่เอง!”

“คนสวยคนนี้โชคดีจัง ที่มีแฟนดีๆ แบบนี้!”

“นั่นสิ เอาซะฉันอยากไปทำศัลยกรรมที่ประเทศไทยเลย”

“คุณทำศัลยกรรมมาก็เท่านั้น คุณหยางไม่มีวันชอบคุณหรอก”

......

ผู้คนรอบๆ มองที่ฉินยีด้วยความอิจฉา