The king of War นิยาย บท 369

ถังคุนเบื่อสวุเจียมานานแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ด้วยซ้ำ

มีแต่สวุเจียเท่านั้นที่คิดว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นแล้วย้ายไปอยู่กับเขา

ผู้หญิงแบบนี้ ต่อให้จะมีเงินเท่าไหร่ก็ไม่ควรแต่งงานด้วย

สายตาของทุกคนมองไปที่สวุเจียอย่างเสียดสี แม้ว่าเธอจะเป็นผู้ถูกทอดทิ้ง แต่ไม่มีใครเห็นอกเห็นใจเธอเลย

เมื่อกี้เธอทำตัวหยิ่งทะนงมากแค่ไหน ทุกคนก็เห็นกับตาแล้ว ดังนั้นตอนนี้ทุกคนจึงพูดได้คำเดียวว่าสมน้ำหน้า

สวุเจียถึงกับทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“ที่รัก คุณล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?”

“คุณบอกฉันว่าในชีวิตนี้คุณจะรักฉันแค่คนเดียวเท่านั้น คุณบอกฉันว่าอีกไม่นานคุณจะขอฉันแต่งงาน”

“แล้วก็หยกเจ้าแม่กวนอิมกับแหวนเพชรที่คุณให้ฉัน ทั้งหมดนี้คุณใช้เงินหลายล้านซื้อให้ฉันที่เมืองเทียนฝู่”

“วันนี้ไม่ใช่วันเอพริลฟูลนะ คุณทำไมต้องโกหกฉันแรงขนาดนี้ด้วย?”

ใบหน้าของสวุเจียเต็มไปด้วยความกลัว แม้ว่าเธอจะยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่น่าเกลียดมากกว่าการร้องไห้

เธอยังคงมีความหวังสุดท้ายในใจ เธอยังหวังว่าถังคุนกำลังล้อเล่นกับเธออยู่

“คุณไม่เข้าใจที่ผมพูดจริงๆ เหรอ?”

ใบหน้าของถังคุนเต็มไปด้วยการประชด “ของขวัญที่ผมเคยให้คุณ ไม่มีชิ้นไหนที่เกินหนึ่งพันหยวนหรอก อยากแต่งงานกับคนของตระกูลถังงั้นเหรอ? คุณฝันไปใช่ไหม?”

“คนที่อยู่ในนี้ล้วนเป็นคนมีหน้ามีตากันทั้งนั้น คนที่รวยกว่าผมก็มีตั้งเยอะแยะ คุณลองถามพวกเขาดูสิ ว่าใครอยากขอผู้หญิงหน้าเงินอย่างคุณแต่งงาน?”

คำพูดของถังคุนเหมือนมีดอันแหลมคมที่ทิ่มแทงหัวใจของสวุเจีย ทำให้เธอเจ็บปวดเสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

“ไม่!”

“เป็นไปไม่ได้!”

“คุณบอกเองว่าจะมาขอฉันแต่งงาน!”

“หยกเจ้าแม่กวนอิมกับแหวนเพชรที่คุณให้ฉันมีราคาหลายล้าน! แล้วมันจะเป็นของปลอมได้ยังไง?”

“ฉันไม่เชื่อ ฉันจะไม่มีวันเชื่อ! คุณกำลังโกหกฉัน ใช่ไหม?”

สวุเจียตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ในขณะนี้ ผมกระเซอะกระเซิงของเธอทำให้เธอดูเหมือนคนบ้าคนหนึ่ง

“ที่นี่คือเมืองเทียนฝู่ ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณเอาหยกเจ้าแม่กวนอิมกับแหวนเพชรไปให้พวกเขาดูสิ ว่ามันเป็นของแท้หรือของปลอม?”

ถังคุนพูดอย่างประชดประชัน

เขาได้ตัดสินใจทิ้งผู้หญิงคนนี้แล้ว หลังจากที่เขารู้ว่าพอร์ซเลนที่สวุเจียทำแตกนั้นมีมูลค่าสูงถึงสิบสองล้านกว่า

เขาไม่มีเงินมากขนาดนี้ด้วยซ้ำ และถ้าเรื่องนี้เข้าถึงหูของพ่อแม่เขาเมื่อไหร่ เขาต้องโดนด่าจนหูชาแน่

“หยกเจ้าแม่กวนอิมกับแหวนเพชรของฉันซื้อที่นี่ พวกคุณรีบดูให้ฉันทีว่ามันมีมูลค่าเท่าไหร่?”

สวุเจียเดินอย่างตะเกียกตะกายไปที่หน้าเคาน์เตอร์เครื่องตรวจอัญมณีแล้วหยิบหยกเจ้าแม่กวนอิมกับแหวนเพชรของเธอออกมา

ผู้ประเมินคุณภาพอัญมณีหยิบหยกเจ้าแม่กวนอิมขึ้นมาก่อนแล้วชำเลืองมองดู จากนั้นหยิบแหวนเพชรขึ้นมาและชำเลืองมองดู

แต่กระบวนการทั้งหมดได้สิ้นสุดลงในเวลาเพียงสิบวินาทีเท่านั้น

ผู้ประเมินคุณภาพอัญมณีคืนของให้กับสวุเจียโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ส่ายเบาๆ

“เร็วเข้า บอกฉันที สรุปแล้วมันเป็นของแท้หรือของปลอม? มันมีมูลค่าเท่าไหร่?”

สวุเจียถามอย่างเร่งรีบ

ผู้ประเมินคุณภาพอัญมณีพูดอย่างเหลือทนว่า “หยกเจ้าแม่กวนอิมของคุณทำมาจากสารเคมี คุณภาพจะดูดีมาก แต่ความจริงแล้ว ส่วนผสมหลักก็คือสารเคมี ถ้าใส่นานๆ มันจะส่งผลเสียต่อร่างกายอย่างมาก ของแบบนี้ ต่อให้โยนทิ้งข้างถนนก็ไม่มีใครเก็บหรอกครับ”

คำพูดของผู้ประเมินคุณภาพอัญมณีเหมือนเสียงฟ้าผ่าที่ดังสนั่นอยู่ข้างหูสวุเจีย

จากนั้นผู้ประเมินคุณภาพอัญมณีก็พูดต่อ “สำหรับแหวนเพชรชิ้นนี้ก็เป็นของปลอมเหมือนกัน! อันที่จริงมันเป็นเพทายที่มีการฉายรังสี สำหรับหินชนิดนี้ มันคล้ายกับเพชรก็จริง แต่มันเป็นหินที่มีกัมมันตภาพรังสีที่รุนแรง ถ้าสวมใส่เป็นเวลานาน อาจจะทำให้เกิดมะเร็งได้นะครับ!”

“ตึบ! ตึบ! ตึบ!”

สวุเจียก้าวถอยหลังไปหลายๆ ก้าวและตะโกนด้วยอารมณ์โกรธว่า “ไม่! คุณก็เป็นพวกเดียวกับถังคุน พวกคุณตั้งใจโกหกฉัน! นี่มันแหวนเพชรกับหยกเจ้าแม่กวนอิมมูลค่านับล้านเลยนะ มันเป็นของจริงนะ!”

ในเวลานี้ สวุเจียอารมณ์แปรปรวนเหมือนคนบ้าคนหนึ่ง

ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินยังคงเฝ้าดูด้วยสายตาที่เย็นชา เพราะผู้หญิงคนนี้จ้องจะรังแกฉินยีมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว และเธอก็ได้ปลุกเร้าความโกรธของเขามานานแล้วด้วย

ตอนนี้บอกได้แค่ว่ากรรมตามสนองเท่านั้น

เมื่อกี้เธอยกตัวเองให้อยู่สูงแค่ไหน ตอนนี้ก็ตกลงมาจากที่สูงมากเท่านั้น

“คุณชายเหาครับ คุณดูสิครับ ผมไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผู้หญิงคนนี้แล้วนะครับ เธอเป็นคนทำของโบราณในร้านคุณเสียหายเองครับ ถ้ามีเรื่องอะไร คุณไปทวงที่เธอได้เลยครับ”

ถังคุนเดินเข้ามาพูดกับเฉินอิงเหาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก