The king of War นิยาย บท 375

“ดูเหมือนว่าการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะไม่ราบรื่นขนาดนั้นแล้วสิ!”

“แน่นอนสิ ขนาดทายาทผู้สืบสกุลของแปดตระกูลแห่งเย็นตูยังมาร่วมด้วย มันต้องไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างแน่นอน!”

“บางที การประชุมแลกเปลี่ยนของตระกูลเมิ่งในครั้งนี้ อาจเล็งเป้าไปที่ตระกูลหนิงกับตระกูลหานก็ได้นะ”

ผู้คนต่างแสดงความคิดเห็นต่อกัน และหลายๆ คนก็มองไปที่ตระกูลหานกับตระกูลหนิง

“แต่ก่อนที่จะเริ่มการประชุมแลกเปลี่ยน ผมต้องจัดการเรื่องส่วนตัวของผมก่อน!”

สีหน้าของเมิ่งหงเย่หม่นหมองลง และทันใดนั้น สายตาที่เฉียบคมของเขาก็มองไปที่กวนเจิ้งซาน

ตามทิศทางที่เมิ่งหงเย่มอง ทุกคนต่างก็รู้แล้วว่าเขากำลังมองใครอยู่

กวนเจิ้งซานเลิกคิ้วและแสดงสีหน้าอย่างเย็นชามาเช่นกัน

เขาคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้วว่าการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะไม่ผ่านไปอย่างราบรื่นแน่นอน มีความเป็นไปได้สูงมากที่อีกฝ่ายจะมาเพื่อหยางเฉินโดยเฉพาะ

เนื่องจากตระกูลกวนเป็นตระกูลที่ภักดีที่สุดของหยางเฉิน หากเมิ่งหงเย่ต้องการเล่นงานหยางเฉิน พวกเขาต้องหาวิธีเพื่อจัดการกับตระกูลกวนก่อนอย่างแน่นอน

หยางเฉินเองก็มองเรื่องนี้ขาดอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงได้แต่มองเมิ่งหงเย่อย่างนิ่งเฉย และรอดูว่าเมิ่งหงเย่จะมาไม้ไหน

“เจ้าบ้านกวนครั้งก่อนที่คุณมาหาเรื่องในบ้านตระกูลเมิ่งของผม คุณน่าจะยังไม่ลืมใช่ไหม?”

เมิ่งหงเย่พูดขึ้นอย่างกะทันหัน

ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เมิ่งหงเย่เป็นถึงผู้นำของตระกูลเมิ่ง ไม่มีทางที่เขาจะเอาเรื่องนี้มาเล่นตลกอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าตระกูลคนรวยในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง จะกล้าไปท้าทายตระกูลที่ร่ำรวยระดับต้นๆ ของเมืองเอกได้อย่างไร?

“เจ้าบ้านเมิ่งพูดเกินเหตุไปไหมครับ ผมก็แค่ไปหาคนที่บ้านตระกูลเมิ่งเท่านั้น”

“แต่แน่นอน ถ้าเจ้าบ้านเมิ่งยืนกรานคิดว่าตระกูลกวนของผมตั้งใจไปหาคุณ ผมก็จะไม่ว่าอะไร!”

“เพราะตระกูลกวนของผม ไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว!”

กวนเจิ้งซานสีหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงแข็งกร้าวโดยปราศจากความสิ้นหวังและความกลัวจากการตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลยักษ์ใหญ่นี้

“เจ้าบ้านกวนยังแข็งข้อไม่เปลี่ยนเลยนะครับ!”

เมิ่งหงเย่หรี่ตาพูดต่อ “แต่ แล้วยังไง?”

กวนเจิ้งซานไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองไปที่เมิ่งหงเย่อย่างเย็นชาและรอคำพูดต่อไปของเขา

“ไม่ว่ายังไง คุณเป็นคนพาคนของตระกูลกวนไปหาเรื่องที่ตระกูลเมิ่งของผม เรื่องนี้ คุณต้องมีคำอธิบายที่ชัดเจนให้ผม!”

เมิ่งหงเย่เงียบไปสักพักแล้วพูดต่อ “ตอนนี้ ผมจะให้คุณสองทางเลือก ตัวเลือกแรกคือตระกูลกวนของคุณต้องแตกสลาย! ทางเลือกที่สอง กำไรทั้งหมดของตระกูลกวนของ คุณต้องชดใช้ให้ตระกูลเมิ่งของผมครึ่งหนึ่ง!”

“เหอะ ๆ !”

กวนเจิ้งซานหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “เจ้าบ้านเมิ่งคุณยากไร้ขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงกับขอแบ่งกำไรครึ่งหนึ่งของตระกูลกวนของผม?”

“แล้วแต่คุณจะพูด แต่ตอนนี้ บอกคำตอบที่คุณจะเลือกมา!”

เมิ่งหงเย่หรี่ตาพูด

“ผมเลือก ทางเลือกที่สาม!”

กวนเจิ้งซานพูดอย่างติดตลก

“ทางเลือกที่สาม?”

เมิ่งหงเย่ขมวดคิ้วและจ้องไปที่กวนเจิ้งซานด้วยความโกรธ

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระให้มากไป อยากทำอะไรตระกูลกวนของผมก็เชิญเข้ามาเลย!”

กวนเจิ้งซานพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

และคำพูดนี้ทำให้ทุกคนต้องเงียบไป!

ในการประชุมแลกเปลี่ยนของตระกูลเมิ่งยังกล้าทำตัวแข็งกร้าวขนาดนี้ กวนเจิ้งซานคนนี้มันเบื่อโลกมากเลยหรือ?

ความคิดเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นในหัวของผู้คนที่นับไม่ถ้วน

เมิ่งหงเย่ถึงกับผงะไป เขาไม่คิดเลยว่าเมิ่งหงเย่จะกล้าต่อกรกับเขาต่อหน้าสาธารณะแบบนี้

“ในเมื่อคุณอยากตายมากนัก งั้นผมขอสมทบให้คุณก็แล้วกัน!”

เมิ่งหงเย่พูดอย่างเย็นชา

หวงจงซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งเจ้าภาพได้พักสายตามาตลอด แต่หลังจากได้ยินคำพูดของกวนเจิ้งซานเขาก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที

หวงเหมยที่นั่งถัดจากหวงจงก็แสดงท่าทีเหมือนดูละครอย่างใจจดใจจ่อ

“ใครก็ได้ มาไล่กวนเจิ้งซานคนนี้ออกไป!”

ในขณะที่ทุกคนยังคงสงสัยว่าเมิ่งหงเย่จะจัดการกับกวนเจิ้งซานด้วยวิธีไหน ทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมาและทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงอีกครั้ง

ทันทีหลังจาก ชายร่างใหญ่นับสิบคนก็เดินเข้ามาล้อมรอบคนของตระกูลกวนไว้

“เจ้าบ้านเมิ่งคุณจะทำเกินไปไหม?”

และในเวลานี้ เสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นชาก็ดังขึ้น

“เฉินซิงไห่?”

ยอดฝีมือหลายสิบคนของตระกูลเมิ่งขานตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน ทำให้ที่ประชุมสนั่นไปด้วยเสียงอันกึกก้อง

ณ เวลานี้ ทุกคนดูตื่นตากันหมด นี่สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วหรือ?

เนื่องจากตระกูลเมิ่งเป็นเจ้าภาพในการจัดการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ ดังนั้นผู้รับผิดชอบด้านความปลอดภัยของสถานที่ก็ล้วนเป็นคนของตระกูลเมิ่งทั้งนั้น

ด้วยเหตุนี้ เกรงว่าจะไม่สามารถหยุดยั้งตระกูลเมิ่งได้ ถ้าหากมีเพียงตระกูลกวนกับตระกูลเฉินเท่านั้นที่ยืนหยัดในการต่อต้านกับตระกูลเมิ่ง

“เมิ่งหงเย่ คุณคิดว่าคุณใช้มือแค่ข้างเดียวก็สามารถปิดทั่วฟ้าได้เหรอ?”

ในขณะนี้ คนอีกคนก็ก้าวออกมาแล้วมองไปที่เมิ่งหงเย่ด้วยความโกรธ

“หนึ่งในสามตระกูลยักษ์ใหญ่จากเมืองเอก ผู้นำของตระกูลหาน หานเซี่ยวเทียน!”

มีคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ให้ตายสิ! ใครช่วยบอกผมทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

“นี่มันยังใช่การประชุมแลกเปลี่ยนของเมืองเอกอีกเหรอ? ทำไมผมถึงรู้สึกว่าอยู่ในสนามรบเลย?”

“ถ้าหากเป็นแค่ตระกูลเฉินกับตระกูลกวนยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ถ้าตระกูลหานก็เข้าร่วมด้วยคงสรุปไม่ได้แล้วว่าฝ่ายไหนจะชนะ!”

“ตระกูลหานเข้าร่วมด้วยแล้วทำไมล่ะ? อย่าลืมสิ เจ้าภาพในการจัดการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้คือใคร!”

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงที่หานเซี่ยวเทียนก้าวออกมาอีกคน

แต่คนส่วนมากกลับรู้สึกกังวลใจมากกว่า

เพราะสองตระกูลยักษ์ใหญ่ที่สุดของมณฑลเจียงผิงต้องปะทะกัน มันต้องไม่เกิดผลดีต่อใครอย่างแน่นอน

และถ้าหากพวกเขาต้องเลือกข้างใดสักข้าง ไม่ว่าเลือกทางไหนพวกเขาก็จะกลายเป็นศัตรูของอีกฝ่ายอย่างแน่นอน

“หานเซี่ยวเทียน คุณก็คิดจะยุ่งด้วยเหรอ?”

เมิ่งหงเย่ตะคอกด้วยความโกรธ แต่ลึกลงไปในดวงตาของเขากลับมีรอยยิ้มที่มีเลศนัย

สำหรับการประชุมแลกเปลี่ยนในวันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะจัดตามขั้นตอนปกติอยู่แล้ว เขาเพียงแต่ต้องการสร้างปัญหาให้ใหญ่ที่สุดเท่านั้น

เพราะเบื้องหลังของเขายังมีตระกูลยักษ์ใหญ่จากเมืองเยนตูอยู่ เมื่อถึงเวลาที่เขาไม่สามารถคุมเกมได้ เมื่อนั้นตระกูลหวงก็จะออกหน้าแทนเขาอย่างแน่นอน

และสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้ ก็คือการยุยงให้หยางเฉินออกมามีส่วนร่วมด้วย

ด้วยวิธีนี้ เขาถึงจะมีบทบาทในการช่วยหวงจงล้างแค้นได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เมิ่งหงเย่ก็เหลือบมองไปที่หยางเฉินอย่างแนบเนียน

แต่ในตอนนี้ สีหน้าของหยางเฉินยังคงนิ่งสงบ และดูเหมือนเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นนี้เลย