The king of War นิยาย บท 388

ไหล่ของหวงจงถูกนิ้วทั้งห้าของหยางเฉินเจาะทะลุ ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาแทบหมดสติไป

เสียงร้องคำรามของเขา ดังสนั่นทั้งโถงใหญ่ประชุมแลกเปลี่ยน สะเทือนประสาทของแต่ละคนในงานอย่างลึกซึ้ง

ในหัวสมองของผู้คนมากมายปรากฏเสียงคำถามที่ดังมากข้อหนึ่งขึ้นฉับพลัน: “ชายวัยกลางคนที่ถูกกดให้คุกเข่าลงที่พื้นคนนี้ เป็นผู้สืบทอดของตระกูลหวง หนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยนตูจริงหรือ?”

หยางเฉินมองทางหวงจงจากด้านบนลงมา ในลูกตาสีดำคู่นั้น มีเพียงความหนาวเหน็บที่เหมือนมาจากนรก

“ภายในสิบวินาที ไม่ขอโทษ งั้นก็ตายซะ!”

ทันใดนั้นเสียงของหยางเฉินดังขึ้นอีกครั้ง ทำเอาผู้คนตกใจจนปากอ้าตาค้างกัน

ส่วนหวงจงยิ่งรู้สึกถึงความสั่นสะเทือนที่มาจากจิตวิญญาณลึก ร่างกายสั่นเทารุนแรง

เขาเป็นผู้นำในอนาคตของตระกูลหวงอันยิ่งใหญ่ คาดไม่ถึงถูกบีบให้คุกเข่าขอโทษต่อหน้าสาธารณชน

ถ้าเรื่องนี้แพร่กลับไปถึงตระกูล ตำแหน่งผู้สืบทอดของเขาคงถูกปลดออกในวินาทีแรก

สำหรับในมุมมองตระกูลหนึ่ง ล้วนไม่มีทางยอมรับให้เกิดเรื่องราวที่ทำเสียชื่อเสียงตระกูลเช่นนี้ได้

การกระทำทุกอย่างของหยางเฉิน ทำให้เขาไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อยว่าหากตนเองปฏิเสธการขอโทษ หยางเฉินคงจะฆ่าเขาจริงๆ

เห็นว่าเวลาสิบวินาทีกำลังจะมาถึงแล้ว!

ในที่สุดหวงจงก็ประนีประนอม ก้มศีรษะที่หยิ่งผยองลงยังทิศทางของหยางเฉินแล้ว กัดฟันแน่น “ขอโทษ! ก่อนที่ไม่ได้เข้าใจความจริงให้ชัดเจนดี ฉันไม่ควรเอาทุกอย่างไปลงที่ตัวนายหมด ยิ่งไม่ควรเกิดจิตอาฆาตแค้นต่อนายด้วย! ขอให้นายอภัยให้ฉันด้วย!”

ปึง!

คนจำนวนหกสิบเจ็ดสิบคนในโถงใหญ่ เวลานี้ตะลึงตัวแข็งเป็นหินอยู่ตรงนั้น!

หวงจงขอโทษจริงอย่างคาดไม่ถึงเลยล่ะ!

ถึงแม้ว่าเขาจะคุกเข่าอยู่แทบเท้าหยางเฉิน กลับไม่มีทางต้านทานพละกำลังของหยางเฉินได้ และถูกบังคับกดจนคุกเข่า

ส่วนขอโทษ เป็นหวงจงพูดออกมาจากปากตัวเอง!

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่อนาคตจะยืนอยู่ยอดสุดของเยนตู มีสถานะสูงศักดิ์ระดับไหน?

เวลานี้กลับคุกเข่าอยู่แทบเท้าชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ คนหนึ่ง กล่าวขอโทษขอความเมตตา!

สายตาที่ทุกคนมองทางหยางเฉินล้วนไม่เหมือนเดิมแล้ว แม้แต่ฉือเจียงเองก็ยังทำหน้าตาตื่นตกใจ

ดวงตาของเขา ทันใดนั้นร้อนแผดเผาอย่างยิ่ง

ถ้าสามารถดึงหยางเฉินเข้ามาในสมาคมบูโดได้ ด้วยศักยภาพของหยางเฉินแล้ว อนาคตคงยาวไกล

แม้กระทั่งเป็นไปได้ว่าเข้าสู่ศูนย์กลางอำนาจของสมาคมบูโดสาขาใหญ่

“ไสหัวไปเถอะ!”

ทันใดนั้นหยางเฉินตะคอกใส่หวงจงทีหนึ่ง

หวงจงอดกลั้นความรู้สึกโกรธไว้ในใจ ดิ้นรนปีนขึ้นมาจากที่พื้น ออกไปแบบกระเซอะกระเซิง

บอดี้การ์ดของเขาตามไปด้านหลังติดๆ เตรียมจะออกไป

“หยุดก่อน!”

ตามองเห็นว่าบอดี้การ์ดของหวงจงกำลังจะเดินออกจากประตูโถงใหญ่ หยางเฉินจึงตะโกนขึ้นกะทันหัน

บอดี้การ์ดของหวงจงตกใจจนตัวสั่น หยุดฝีเท้าลงตรงนั้น หมุนตัวมาแบบกลัวจนตัวสั่นงก

“เอาศพคนตระกูลหวงของพวกแกกลับไปด้วย!”

หยางเฉินพูดจาเย็นชา

บอดี้การ์ดของหวงจงรีบวิ่งไปทันที นำศพของหวงเหมยไปด้วย

ในห้องโถงประชุมแลกเปลี่ยนที่กว้างใหญ่เงียบกริบไปช่วงหนึ่ง สายตาของทุกคนล้วนตกอยู่บนตัวของหยางเฉินทั้งสิ้น

ทั้งหมดในงานเป็นบุคคลสำคัญของแต่ละตระกูลใหญ่ชั้นนำ เวลานี้กลับไม่มีในใจสักใครคนเดียวกล้ามีความคิดใดๆ ต่อหยางเฉิน

คนคนหนึ่งที่แม้แต่ผู้สืบทอดของหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยนตู ยังกล้าบีบให้คุกเข่าขอความเมตตาต่อหน้าสาธารณชน นับประสาอะไรกับตระกูลผู้มีอิทธิพลของมณฑลเจียงผิงอย่างพวกเขาเหล่านี้

ตระกูลสูงสุดสามตระกูลใหญ่ของมณฑลเจียงผิง เมิ่งหงเย่ผู้นำของตระกูลเมิ่ง เมื่อสักครู่โดนบอดี้การ์ดของหวงจงสังหาร ใครๆ ต่างรู้ชัดเจนดี สถานการณ์ตระกูลเมิ่งหมดหวังแล้ว

เมื่อสักครู่ยังมีตระกูลหนิงอีกแห่ง ก็ยืนอยู่ฝั่งเดียวกับตระกูลหวง ปัจจุบันนี้คนของตระกูลหวงเหมือนหมาหมดหนทาง ถูกขับไล่ออกไป

หนิงจี้หยวนผู้นำของตระกูลหนิง เวลานี้มองทางหยางเฉินอย่างอกสั่นขวัญแขวน

ก่อนหน้านี้ เขาได้ส่งยอดฝีมือในการต่อสู้ที่แกร่งที่สุดของตระกูลออกไปฆ่าหยางเฉินด้วย แต่ถูกหยางเฉินสังหารกลับ

จากนั้นส่งติงซานนักแม่นปืนออกไปอีก ผลปรากฏว่าติงซานหันปากกระบอกปืนกลับก่อนยิง ยอมจำนนต่อหยางเฉิน แต่ทว่าภายใต้การปลุกปั่นของหยางเฉิน จึงฆ่าหนิงเฉินหยู่แล้ว