The king of War นิยาย บท 404

“หยางเฉิน?”

บนหน้าหนิวเกนหุยมีความตกใจระดับหนึ่ง ถามว่า “คือราชาเจียงผิงที่ชื่อเสียงโด่งดังในช่วงนี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่อายุแค่ยี่สิบกว่าปี?”

ในใจเว่ยเฉิงโจวตื่นตกใจ ข่าวของราชาเจียงผิง ไม่มีใครคนใดกล้าเปิดเผย

แต่คาดไม่ถึงว่าหนิวเกนหุยจะรู้ว่าหยางเฉินคือราชาเจียงผิง

พอลองคิดดูอีกมุม วันนั้นฉือเจียงก็อยู่ในเหตุการณ์ คงต้องนำสถานะของหยางเฉิน บอกหนิวเกนหุยแล้วแน่ๆ

ดังนั้นถึงแม้จะรู้สึกตื่นตกใจ แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะปฏิเสธคำตอบนี้ ทำได้เพียงพยักหน้า “ถูกครับ คือราชาเจียงผิง หยางเฉิน!”

ครั้งนี้ หนิวเกนหุยไม่ได้สงสัยแต่อย่างใด

โดยเฉพาะก่อนหน้านี้ ฉือเจียงสารภาพต่อเขาว่าคนที่ฆ่าหนิวกึงเซิง คือชายหนุ่มที่อายุแค่ยี่สิบกว่าปี ชื่อหยางเฉิน

ปัจจุบันนี้เว่ยเฉิงโจวมาบอกเขาอีกว่าหยางเฉินโจมตีจนหนิวกึงเซิงจนบาดเจ็บแพ้ไป เขาย่อมไม่สงสัยเป็นธรรมดา

เพียงแต่ในใจของเขากลับตื่นตกใจมาก ชายหนุ่มที่อายุเพียงยี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง สามารถโจมตีหัวหน้าของสาขาคนหนึ่งจนแพ้ได้ ความสามารถนี้ ต่อให้อยู่ในสมาคมบูโดสาขาใหญ่ ก็คงสามารถอยู่ในลำดับต้นๆ

ผู้แข็งแกร่งชั้นนำที่อายุน้อยขนาดนี้ ย่อมเป็นบุคคลไม่ธรรมดาแน่นอน

การตายของหนิวกึงเซิง เกี่ยวข้องกับเขาจริงเหรอ?

ในใจของหนิวเกนหุยมีความขัดแย้งอยู่บ้าง ผู้แข็งแกร่งที่มีศักยภาพระดับนี้ ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ควรจะเก็บไว้ใช้งานถึงจะเป็นตัวเลือกที่ดีเยี่ยมที่สุด

แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นฆาตกรที่สังหารหนิวกึงเซิง นั่นควรทำอย่างไร?

ฆ่า?

หรือว่าดึงเข้ามา?

ทั้งห้องโถงในคฤหาสน์ล้วนเงียบงันไปพักหนึ่ง

ท่วงท่ากิริยาบนตัวหนิวเกนหุยแกร่งเหลือเกิน ทำให้ผู้แข็งแกร่งตระกูลเว่ยหลายสิบคนไม่กล้าหายใจแรงทั้งนั้น

ในใจเว่ยเฉิงโจวยิ่งทรมาน ขอเพียงปฏิเสธมหันตภัยครั้งนี้ผ่านไปได้ ตระกูลเว่ยก็สามารถหาทางหนีรอดได้ การตายของหนิวกึงเซิงจะไม่เกี่ยวข้องอันใดกับตระกูลเว่ยอีกต่อไป

“ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”

หลังจากเกิดความลังเลพักหนึ่ง หนิวเกนหุยถามขึ้นทันใด

เว่ยเฉิงโจวถอนหายใจทีหนึ่ง พูดตามจริง “ภูเขาจิ่วเฉิง คฤหาสน์สูงที่สุด ยอดเมฆา!”

พอได้ยิน หนิวเกนหุยหมุนตัวออกไป

เห็นเพียงแต่ละก้าวที่เขาเหยียบย่ำ พื้นหินอ่อนใต้เท้าล้วนระเบิดแตกในชั่วพริบตา

สิบกว่าก้าวที่เหยียบย่ำ เหลือเพียงร่องรอยเสียหายไว้ที่พื้น

ทุกคนเบิกดวงตาโตหมด แค่ก้าวเท้ายังสามารถทำให้พื้นหินอ่อนที่แข็งทนทานแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ บนโลกนี้ มีผู้แข็งแกร่งแบบนี้อยู่จริงเหรอ?

“คุณหนิวได้โปรดหยุดก่อนค่ะ!”

มองเห็นว่าหนิวเกนหุยกำลังจะออกไป เวลานี้ เว่ยหมิงเยว่ที่ยืนอยู่ด้านหลังเว่ยเฉิงโจวมาตลอดรู้สึกสองจิตสองใจ ร้องตะโกนขึ้นกะทันหัน

“หมิงเยว่!”

ชั่วขณะนั้นเว่ยเฉิงโจวตกใจยกใหญ่หน้าเปลี่ยนสี

เมื่อสักครู่ตอนที่เขาสอบถามเว่ยหมิงเยว่ว่าหยางเฉินเป็นอย่างไร รู้สึกได้ถึงความรู้สึกเกลียดที่เว่ยหมิงเยว่มีต่อหยางเฉิน

สำหรับความเกลียดที่เว่ยหมิงเยว่มีต่อหยางเฉิน เขาเข้าใจทั้งหมด

เพียงแค่นึกไม่ถึงว่าหลานสาวคนนี้ เพื่อแก้แค้นแล้ว จะบ้าคลั่งเช่นนี้

หรือว่าหล่อนไม่รู้ว่าถ้าเกิดความจริงเปิดโปงไป จะเกิดเรื่องสยองขวัญมากแค่ไหนขึ้นเหรอ?

ฝีเท้าหนิวเกนหุยหยุดชะงักฉับพลัน หยุดรออยู่หน้าประตูห้องโถง สายตาแหลมคมจ้องที่เว่ยหมิงเยว่ไม่กะพริบ

“มีเรื่องอะไร?”

เสียงของหนิวเกนหุยดุจระฆัง ดังกังวานเสียดแก้วหู

“คุณหนิวคะ วันนั้นหลังจากที่หัวหน้าหนิวกลับไป หยางเฉินก็ตามไปฆ่าคะ ถึงแม้ฉันจะไม่เห็นด้วยตาตัวเองทั้งหมด แต่ด้วยความสามารถที่หยางเฉินแสดงออกมาในวันนั้น มีความเป็นไปได้ที่เขาจะฆ่าหัวหน้าหนิวมากที่สุดค่ะ!”

เว่ยหมิงเยว่กัดฟันพูด ในสายตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

หล่อนไม่ได้พูดสิ่งที่ตนเองคาดเดาออกมา แต่ว่าแอบปิดบังเอาไว้และแต่งเรื่อง

ได้ยินเว่ยหมิงเยว่พูดแบบนี้ เว่ยเฉิงโจวกลับโล่งอกไปทีหนึ่ง แต่ในใจยังคงหวาดหวั่นอยู่มาก

ตอนนี้ เว่ยหมิงเยว่กำลังทำเรื่องอันตราย และประมาทอยู่หน่อย ได้นำทั้งตระกูลเว่ยลากสู่หุบเหวลึก

ส่วนตัวหล่อนเอง จะถูกผลักตกจนร่างแหลกเป็นผุยผง