The king of War นิยาย บท 403

พอมองเว่ยหมิงเยว่อีกที อายุของทั้งสองคนก็ห่างกันไม่มาก ถ้าเขาสามารถกลายมาเป็นหลานเขยของตนเองได้ งั้นน่าจะดีมากแค่ไหน?

เขาคงไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะไม่มีผู้สืบทอด

“คุณปู่คะ ท่านคิดอะไรอยู่คะ?” เว่ยหมิงเยว่ยิ้มถามขึ้น

เว่ยเฉิงโจวเอ่ยปากบอกทันใด “หมิงเยว่ เรื่องที่เกิดในโรงแรมจงโจวงานประชุมแลกเปลี่ยนวันนั้น แกเห็นหมดแล้ว แกคิดว่าหยางเฉินเป็นยังไงบ้าง?”

ได้ยินคำพูดของเว่ยเฉิงโจว เว่ยหมิงเยว่สีหน้าแข็งทื่ออยู่บ้าง ในใจก็เต็มไปด้วยความซับซ้อน

ในหัวสมองของหล่อนปรากฏภาพเหตุการณ์แต่ละฉากที่พบเจอกับหยางเฉินขึ้นมาแล้ว

ครั้งแรก ตอนที่หล่อนพยายามดิ้นหลุดจากลูกชายเสเพลของตระกูลจวง ไม่รอให้หยางเฉินรับปาก จงใจกระโจนเข้าในอ้อมอกหยางเฉิน ขอร้องหยางเฉินแกล้งเป็นแฟนของหล่อน

แต่ผลสรุปคือ หยางเฉินไม่ปรานีเลยสักนิดเดียว ผลักหล่อนออกต่อหน้าสาธารณชน ทำให้หล่อนรู้สึกเคียดแค้นในใจ

ครั้งที่สอง เป็นตอนที่หล่อนกับนักศึกษามหาวิทยาลัยการกีฬาที่ตนเลี้ยงดูไปกินข้าวข้างนอกกัน เพราะว่าอิจฉาความงามของเหอเซี่ย จึงจงใจหาเรื่องเดือดร้อนให้เหอเซี่ย

หยางเฉินจัดการแบบแข็งกร้าว ขู่จนนักศึกษาที่หล่อนเลี้ยงดูตกใจหนีกระเจิงต่อหน้าผู้คน บังคับหล่อนให้ตบหน้าตนเองต่อหน้าสาธารณชน

ทำให้ในใจหล่อนรู้สึกเกลียดต่อหยางเฉินเข้มข้นขึ้น

ครั้งที่สาม หยางเฉินปรากฏตัวที่ตระกูลเว่ย ลงมือกับคนของตระกูลเว่ยต่อหน้าคนอื่น แม้กระทั่งหนิวกึงเซิงของสมาคมบูโด เขายังรับมือได้อย่างง่ายดาย

ต่อมาถึงแม้จะไม่รู้ผลแพ้ชนะของหนิวกึงเซิงและหยางเฉินปะทะกัน แต่กลับทำให้หล่อนรู้สึกถึงความผิดปกตินิดๆ

ทั้งที่สองคนต่อสู้กันในคฤหาสน์ของเว่ยเฉิงโจว แต่ตอนท้าย มีเพียงหยางเฉินเดินออกมาคนเดียว ส่วนหนิวกึงเซิงกลับหายตัวไปไม่พบอีก

เว่ยเฉิงโจวบอกคนของตระกูลเว่ยว่าหนิวกึงเซิงออกไปแล้ว

ถึงแม้ว่าหล่อนจะไม่รู้ผลสุดท้าย แต่แอบคาดเดาได้คร่าวๆ มีความเป็นไปได้มากว่าเป็นหนิวกึงเซิงตายอยู่ในมือของหยางเฉินแล้ว

ความรู้สึกเกลียดของหล่อนที่มีต่อหยางเฉินยังคงเข้มข้นมาก ทว่ากลับเข้าใจเหมือนกันว่าชาตินี้ อยากจะลบล้างความอัปยศอดสู คงไม่มีโอกาสแล้ว

ครั้งที่สี่ เป็นที่งานประชุมแลกเปลี่ยน

ตอนที่หล่อนมองเห็นหยางเฉินถูกตระกูลหวงพุ่งเป้า ในใจฮึกเหิมอย่างสุดขีด

ในเมื่อหล่อนไม่สามารถแก้แค้นด้วยตนเอง แต่มองเห็นหยางเฉินโดนฆ่ากับตาตนเองได้ หล่อนก็จะดีใจอย่างมาก

แต่ใครจะรู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งขนาดนั้นอย่างคาดไม่ถึง กดผู้สืบทอดตระกูลหวงคุกเข่าลงที่พื้นต่อหน้าสาธารณชน

จนกระทั่งวินาทีนี้ หล่อนถึงสำนึกได้ว่าหยางเฉินยิ่งใหญ่มากแค่ไหน โอกาสที่แก้แค้น เกรงว่าชาตินี้คงไม่มี

เวลานี้ เว่ยเฉิงโจวถามหล่อนมากะทันหันว่าหยางเฉินเป็นอย่างไรบ้าง หล่อนจะฟังความหมายแฝงในคำพูดของเว่ยเฉิงโจวไม่ออกได้อย่างไร?

“คุณปู่คะ เขาเก่งกาจมากค่ะ อายุน้อยขนาดนี้ ก็สามารถกลายเป็นราชาเจียงผิงได้ เกรงว่าที่เมืองเยี่ยนตู ยังไม่มีหนุ่มฝีมือดีแบบนี้เลย!”

เว่ยหมิงเยว่เสนอความคิดเห็นอย่างถูกประเด็นมาก

เว่ยเฉิงโจวหัวเราะแล้ว ทันใดนั้นมองเว่ยหมิงเยว่ด้วยหน้าตาจริงจังแล้วบอกว่า “ถ้าเกิดแกมีโอกาสกลายเป็นผู้หญิงของเขา แกจะยินยอมมั้ย?”

พอได้ยิน เว่ยหมิงเยว่ทำหน้าตกใจ

“คุณปู่ หนู......”

หล่อนยังไม่ทันได้ตอบ ในเวลานี้เอง ลมแรงขึ้นมาฉับพลัน

“ปัง!”

ตามมาด้วยเสียงดังสนั่น ประตูของคฤหาสน์ลอยเข้ามาโดยตรง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว?”

ชั่วขณะนั้นหน้าเว่ยเฉิงโจวเปลี่ยนไปมาก วางพู่กันขนอีเห็นลง เดินไปนอกห้องหนังสือ

ตอนที่เขาเดินมาถึงห้องโถง มองเห็นชายวัยกลางคนที่ท่วงทีไม่ธรรมดาคนหนึ่ง กำลังยืนอยู่กลางห้องโถง

ยอดฝีมือตระกูลเว่ยหลายสิบคน ล้อมรอบฝ่ายตรงข้ามเอาไว้ตรงกลางทันที

บนตัวของชายวัยกลางคน ปล่อยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ออกมา ยอดฝีมือตระกูลเว่ยหลายสิบคน คาดไม่ถึงไม่มีใครกล้าเข้ามาสักคน แต่ละคนเหมือนเผชิญหน้ากับปีศาจที่มาจากนรกตนหนึ่ง จิตใจสั่นเทาไปหมด

“นายเป็นใคร? กล้ามาบุกตระกูลเว่ยของฉันตอนค่ำ!”

ถึงแม้เว่ยเฉิงโจวจะสั่นสะเทือนในใจเช่นกัน แต่ยังคงโกรธเคืองอย่างยิ่ง

“แกคือผู้นำของตระกูลเว่ย เว่ยเฉิงโจว?”