The king of War นิยาย บท 402

“ลาก่อน!”

หานเซี่ยวเทียนพูดจาด้วยท่าทางนิ่งเฉย

เย่ม่านโกรธจนกัดฟันไว้แน่น แต่ไม่มีทางทำอะไร ถลึงตาใส่หานเซี่ยวเทียนอย่างโหดร้ายทีหนึ่ง จากนั้นหมุนตัวออกไป

ถ้าให้คนของตระกูลเย่รู้ถึงสิ่งที่เธอพบเจอมาในวันนี้เข้า ต้องถูกหัวเราะเยาะเย้ยแน่นอน

แต่เธอเข้าใจดี ต่อให้เปลี่ยนเป็นคนอื่นของตระกูลแย่ ก็คงลงเอยแบบเดียวกันอยู่ดี

ทุกอย่างนี้ ล้วนเป็นเพราะราชาเจียงผิงที่ลึกลับคาดเดาไม่ได้คนนั้น ทำให้ผู้นำตระกูลเย่โปรดปรานอย่างมาก มีคำสั่งมาเฉียบขาดว่าต่อให้ไม่สามารถแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ได้ ก็ต้องผูกมิตรไว้

ดังนั้นเธอถึงกังวลไม่กล้าทำอะไรเต็มที่ ได้แต่อดกลั้นเอาไว้ในใจ

เย่ม่านพึ่งออกไปได้ไม่นาน หานเซี่ยวเทียนก็โทรศัพท์ไปหาหยางเฉินแล้ว รายงานสถานการณ์อย่างละเอียด

แต่หยางเฉินตอบกลับมาเพียงประโยคเดียว “ทำได้ดีมากครับ!”

ในเมื่อคุณดูถูกผม ยังอยากจะมาหาผมอีก งั้นก็ได้แต่ทำให้คุณทนทุกข์ยากไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ในขณะเดียวกัน สมาคมบูโด สาขาเจียงผิง

ชายวัยกลางคนที่ท่วงทีไม่ธรรมดาคนหนึ่งมาถึงโดยกะทันหัน

“สาขาเจียงผิง ฉือเจียง ต้อนรับท่านเก้าด้วยความเคารพครับ!”

“สาขาเจียงผิง หลี่หนาน ต้อนรับท่านเก้าด้วยความเคารพครับ!”

......

ภายใต้การนำของฉือเจียงและหลี่หนาน ผู้แข็งแกร่งของสาขาเจียงผิงหลายสิบคนต่างโค้งตัวต้อนรับ

จากจุดนี้สามารถมองออกถึงความสูงส่งของสถานะผู้มาเยือน

“พี่น้องของฉันหนิวกึงเซิง เป็นใครกันที่ฆ่า?”

ท่านเก้าหน้าตาเย็นชามองทางฉือเจียง ตะโกนสอบถาม

ฉือเจียงรีบเข้ามาทันที ลักษณะท่าทางประหม่าเป็นอย่างยิ่ง พูดแบบตาแดงก่ำ “ฆาตกรชื่อว่าหยางเฉิน เป็นที่รู้จักกันว่าราชาเจียงผิงครับ!”

ท่านเก้าชื่อว่าหนิวเกนหุย เป็นพี่น้องแท้ๆ ของหนิวกึงเซิง และเป็นผู้แข็งแกร่งลำดับที่เก้าของสมาคมบูโดสาขาใหญ่ คนเรียกว่าท่านเก้า

เดิมสมาคมบูโดมียอดฝีมือมากมาย เป็นอิทธิพลชั้นนำที่เคารพคนที่ความสามารถแห่งหนึ่ง

ความสามารถอยู่ลำดับที่เก้าในสมาคมบูโดได้ พอจะอธิบายได้ว่าความสามารถของหนิวเกนหุยแกร่งมาก

ผู้แข็งแกร่งในระดับแบบนี้ ถ้าอยู่ในตระกูลใหญ่ชั้นนำที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ย่อมถูกยกให้เป็นแขกคนสำคัญทั้งนั้น

“ท่านเก้าครับ ถึงแม้ผมจะยังไม่มีหลักฐานโดยตรงพิสูจน์ได้ว่าหยางเฉินฆ่าหัวหน้าหนิว แต่ยังคงสามารถมั่นใจได้ว่าคนร้ายที่ฆ่าหัวหน้าหนิว ต้องเป็นเขาแน่นอนครับ!”

คำพูดประโยคนี้ฉือเจียงพูดได้อย่างมีชั้นเชิงมาก

เขารู้ดีมาก ถ้าตนเองยืนหยัดว่าเป็นหยางเฉินฆ่าหนิวกึงเซิงแล้ว หนิวเกนหุยจะต้องเอาหลักฐานจากเขาแน่

เรื่องนี้ เดิมคือเขาใส่ร้ายป้ายสีหยางเฉิน แล้วจะมีหลักฐานได้อย่างไรกัน?

หนิวเกนหุยขมวดคิ้วแล้ว “นายไม่มีหลักฐาน?”

“ท่านเก้าครับ ท่านฟังผมวิเคราะห์ก่อนนะครับ”

ฉือเจียงรีบพูดอธิบายทันที “ที่เจียงผิง ความสามารถของหัวหน้าหนิว เป็นรองแค่ผม สามารถพูดได้ว่าที่เจียงผิง คนที่ทำให้หัวหน้าหนิวแพ้ได้ เดิมทีไม่มีเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฆ่าหัวหน้าหนิวทิ้งครับ”

“ที่จริง ผมตามหาโดยตลอดว่าสรุปแล้วเป็นใครฆ่าหัวหน้าหนิว แต่เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน ในที่สุดผมก็เจอกับชายหนุ่มที่ความสามารถแกร่งที่สุดคนหนึ่งเข้าครับ”

“เขาชื่อหยางเฉิน อายุเพียงยี่สิบเจ็ดปี แต่ความสามารถกลับแกร่งมาก แม้แต่หวงจงผู้สืบทอดของตระกูลหวงแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ยังโดนเขากดจนคุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าสาธารณชนเลยครับ”

“สำหรับบอดี้การ์ดข้างกายของหวงจง ถูกหยางเฉินตวาดใส่ทีหนึ่ง ตกใจจนไม่กล้าขยับสักนิด มองดูเจ้านายของตัวเองโดนเหยียดหยามต่อหน้าคนอื่นไปหน้าตาเฉย”

“ไม่เพียงแค่นี้ครับ แม้แต่ผมออกหน้า เขายังไม่สนใจสักนิด เดิมทีไม่เห็นสมาคมบูโดอยู่ในสายตาเลย”

“เขายังข่มขู่ว่าสมาคมบูโดก็แค่พวกหมาไร้น้ำยากลุ่มหนึ่ง เขาฆ่าผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดก็เหมือนฆ่าหมา!”

“นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ทรยศสมาคมบูโด วิ่งไปขอหลบภัยกับเขา ผมส่งผู้แข็งแกร่งสามคนไปตามฆ่า ทั้งหมดโดนเขาฆ่าทิ้งครับ!”

ฉือเจียงพูดจาแบบเกรี้ยวโกรธอย่างมาก บนหน้าเต็มไปด้วยความโมโห

เขาพูดเรื่องพวกนี้ จริงบ้างโกหกบ้าง แต่ความน่าเชื่อถือดูสูงมากจริงๆ